Witaj „zawsze jest miejsce na galaretkę”. to hasło kampanii prostego deseru żelatynowego, który dziś jest znany jako „najsłynniejszy deser Ameryki.”Historia sukcesu jest jedna, wynik reklamy i metod merchandisingu, nowe i inne, nigdy wcześniej nie stosowane. Sprzedawcy, dobrze wyszkoleni, zadbani, dobrze obeznani w sztuce sprzedaży wyszli na „lanie platform, przyciągane przez piękne konie” na drogi, drogi, targi, spotkania wiejskie, spotkania kościelne i imprezy reklamujące swój produkt. Najpierw pojawiły się wozy ciągnięte zespołowo, a następnie smart auto-cars. Zdjęcia, plakaty i billboardy nad amerykańskim krajobrazem, a także reklamy stron w czasopismach, przeniosły galaretkę i sześć pysznych smaków do amerykańskiego domu.

w 1845 roku Peter Cooper zajmował się i opatentował produkt, który został „ustawiony” żelatyną. Wystarczy powiedzieć, że nigdy nie „galaretka” z amerykańską publicznością. W 1897 roku Pearle Wait, stolarz w LeRoy, stawiał w swoim domu lek na kaszel i herbatę przeczyszczającą. Eksperymentował z żelatyną i wymyślił deser o smaku owocowym, który jego żona, May, nazwała galaretką. próbował sprzedać swój produkt, ale brakowało mu kapitału i doświadczenia. W 1899 roku sprzedał znak towarowy współmieszkańcowi za sumę 450 dolarów.

kupujący miał już pewne sukcesy w produkcji i sprzedaży. Był jednym z najbardziej znanych producentów leków zastrzeżonych. Orator Frank Woodward urodził się w North Bergen w 1856 roku i przeniósł się wraz z rodziną do LeRoy w 1860 roku. Życie nie było łatwe dla chłopca, ale żadna praca nie była dla niego zbyt służalcza, ponieważ w jego umyśle każda okazja była krokiem ku jego celowi. Do 1876 r. wytwarzał kulki kompozytowe używane przez strzelców do strzelania do celu. Następnie zajął się wytwarzaniem składu jaj o „cudownej mocy zabijania wszy na Kurach podczas wylęgu.”Stało się to powszechnie znanym i używanym produktem w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

9 września 1899 roku zakupił od Pana Waita nazwę i firmę Jell-O. Na liście sprzedaży widnieje nazwisko Everetta W. Bishopa jako świadka. Produkcja była prowadzona pod nadzorem Andrew Samuela Nico z Lyons w stanie Nowy Jork. Sprzedaż nowego produktu była powolna i przygnębiająca, ale dochód z Grain-O pozostał stały. Pewnego dnia w ponurym nastroju „O. F.” zaoferował Samowi Nico cały blankety-blank biznes za 35 dolarów. Autorem tej historii jest George McHardy. W 1900 roku nazwa Jell-O została po raz pierwszy użyta przez firmę Genesee Pure Food Company. Kampania reklamowa okazała się tak udana, że w 1902 roku sprzedaż galaretki wyniosła 250 000 dolarów. Galaretka prosperowała, a konsensus mieszkańców miasta jest przenoszony w potocznym wyrażeniu słyszanym w mieście – ” Grain-O, Jell-O, and Nico.”

od początku reklamę Jell-O wyreżyserował William E. Humelbaugh, a następnie Frank LaBounty. Ci ludzie rozpoczęli dystrybucję receptur i próbek w 1904 roku. Trzycalowa Reklama kosztująca 336 dolarów w Dzienniku Ladies Home uruchomiła drukowaną część kampanii, a pierwszy z przepisów galaretki „bestseller” zwiał z prasy. W niektórych latach rozdano aż 15 mln broszur. Znani artyści, tacy jak Rose O ’ Neill, Maxfield Parrish, Coles Phillips, Norman Rockwell, Linn Ball i Angus MacDonald, stworzyli galaretkę z kolorowymi ilustracjami.

w 1904 roku galaretka przedstawia galaretkę, czteroletnią Elizabeth King, której ojciec, Franklin King, był artystą związanym z Dauchy Company-agencją reklamową galaretki. W prawej ręce dziewczynka trzymała czajniczek, a w lewej paczkę galaretki. Reklama była na bieżąco z czasem i tak w 1934 roku General Foods, pionier sprzedaży przez radio, podpisał Jack Benny i cały świat poznał „J-E-L-L-O.”

aby powrócić do początków, 5 listopada 1923 roku the Jell-O Company, Inc. został zorganizowany i przejął cały majątek firmy Genesee Pure Foods bez zmian w zarządzaniu i kontroli. Celem tej zmiany była ochrona wartości galaretki jako nazwy handlowej poprzez ścisłe utożsamianie jej z biznesem. Chodziło o to, aby nie stał się rzeczownikiem pospolitym. Oficerami w 1925 roku tuż przed połączeniem z Postumem byli: Ernest L. Woodward, James Gordon Gilfillan, Charles W. Metcalf, Frank L. LaBounty, Donald Woodward i Miss Beatrice Curtiss.

w kolejnych latach galaretka zmieniła się z ręcznie pakowanej firmy w wysoce Zmechanizowaną fabrykę i stała się jedną z najważniejszych gałęzi przemysłu firmy LeRoy. Poszukiwanie nowych produktów oraz unikalnych przełomów reklamowych i merchandisingowych zaowocowało fenomenalnym rekordem. 31 grudnia 1925 roku the Jell-O Company, Inc. został sprzedany firmie Postum Cereal Company, Inc. przez Giełdę, stając się tym samym pierwszą spółką zależną dużej fuzji, która ostatecznie stała się General Foods Corporation. I tak mała paczka galaretek, która urodziła się w LeRoy w 1897 roku, rozrosła się od dzieciństwa do dorosłości. Jell-O opuścił swoje rodzinne miasto, aby w 1964 roku wkroczyć na szeroką skalę. Obecnie galaretka jest produkowana przez Kraft / General Foods w Dover Delaware.