14 co więc powiemy? Czy to nie niesprawiedliwe ze strony Boga? Absolutnie nie! 15 I rzekł do Mojżesza: zmiłuję się nad kimkolwiek zechcę zmiłować się, a zmiłuję się nad kimkolwiek zechcę zmiłować się. 16 a zatem nie zależy to od pragnienia czy wysiłku człowieka. To zależy wyłącznie od Boga, który okazuje miłosierdzie. 17 Pismo mówi do Faraona: postawiłem was w tej sytuacji właśnie dla tej rzeczy: więc mogę pokazać w tobie moją moc i aby moje imię mogło rozprzestrzeniać się po całej ziemi. 18 A tak zmiłował się Bóg nad kimkolwiek chce, ale się oparł, komu chce. 19 I rzeczesz do mnie: Czemuż więc jeszcze ludzi obwinia? Kto kiedykolwiek oparł się jego woli?”20 jesteś tylko człowiekiem. Za kogo ty się uważasz, żeby mówić Bogu? Czy glina mówi do garncarza: „Dlaczego mnie takiego uczyniłeś?”21 czy garncarz nie ma władzy nad gliną, aby jeden garnek do specjalnych celów, a drugi na śmieci z tej samej bryły gliny? 22 A gdyby Bóg bardzo cierpliwie stawiał naczynia na gniew, które były przeznaczone na zniszczenie, bo chciał okazać swój gniew i oznajmić swoją moc? 23 A jeźliby to uczynił, aby rozsławił majętność chwały swojej ku garncom ku miłosierdziu, które przedtem nagotował ku chwale? 24 jesteśmy tymi, których Bóg powołał. Nie pochodzimy tylko od Żydów, ale także od pogan.