John Huston
filmy z lat 40.
Huston następnie cowrote trzy wyjątkowe filmy: Magiczna Kula doktora Ehrlicha (1940) dla Dieterle ’ a, High Sierra (1941) dla Raoula Walsha i Sierżant York (1941) dla Howarda Hawksa, z których ostatni zdobył swoją pierwszą nominację do Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny w 1942 roku.
w tym samym roku Huston był również nominowany do Oscara w innej kategorii scenariuszowej za adaptację kryminału Dashiella Hammetta „Sokół maltański” (1941), który był pierwszym filmem Hustona jako reżysera—być może najbardziej imponującym debiutem w Hollywood w latach 40. Sokół maltański był już kręcony przez Warner Brothers w 1931 i 1936 roku, ale proto-film noir Hustona miał przewagę Hustona jako scenarzysty, Humphreya Bogarta jako amoralnego prywatnego detektywa sama Spade 'a, Mary Astor jako niemoralnej Brigid O’ Shaughnessey oraz Sydney Greenstreet i Petera Lorre jako pary kochanych morderców. Był nominowany do Oscara za najlepszy film.
© 1941 Warner Brothers, Inc.
Po wyreżyserowaniu melodramatu w This Our Life (1942), Huston nie był w stanie ukończyć swojego kolejnego projektu, the high-seas espionage tale Across the Pacific (1942), ponieważ został przygotowany. Dla USA Army ’ s Pictorial Service, Huston wyreżyserował i opowiedział słynne filmy dokumentalne z II Wojny Światowej Report from the Aleutians (1943), The Battle of San Pietro (1945) I Let There Be Light, ostatnie niepokojące studium emocjonalnie niestabilnych weteranów w szpitalu na Long Island, które było tak potężne, że nie zostało wydane publicznie aż do początku lat 80. Huston został zwolniony z wojska w 1945 roku w stopniu majora i odznaczony Legią Zasługi za kręcenie swoich filmów w niebezpiecznych warunkach bojowych.
Po powrocie do Stanów Zjednoczonych pracował nad scenariuszami zabójców Roberta Siodmaka i nieznajomego Orsona Wellesa (oba z 1946). W 1946 roku Huston wyreżyserował także „No Exit” Jean-Paula Sartre ’ a na Broadwayu. W 1947 roku, gdy Huac (House Un-American Activities Committee) przygotowywał się do pierwszej fali przesłuchań na temat byłych lub obecnych komunistycznych związków społeczności Hollywood, Huston wraz z reżyserem Williamem Wylerem i scenarzystą Philipem Dunne ’ em utworzyli Komitet Pierwszej Poprawki. Huston był częścią delegacji liberałów przemysłu – w tym Bogarta i Lauren Bacall-którzy polecieli do Waszyngtonu, aby wesprzeć tych świadków, którzy zajęli konfrontacyjne stanowisko, gdy zostali wezwani do złożenia zeznań przed HUAC. Podobnie jak inni członkowie delegacji, Huston został jednak zniechęcony przez agresywną wojowniczość „nieprzyjaznych” świadków, którzy stali się znani jako Hollywoodzka dziesiątka, chociaż pozostawał oburzony całym postępowaniem.
Skarb Sierra Madre (1948) był powrotem Hustona do Reżyserii Filmowej w Hollywood. Adaptowana przez Hustona z niejasnej powieści tajemniczego, samotnego pisarza B. Travena i nakręcona w Meksyku, zagrała Bogarta w zdecydowanie nieheroicznej roli paranoicznego poszukiwacza, Freda C. Dobbsa. Tak dobrze, jak Bogart był w przedstawianiu zejścia Dobbsa do szaleństwa, większość krytyków uważała, że został on odegrany przez Waltera Hustona jako zgryźliwy, bystry Howard, który na próżno stara się powstrzymać chciwość przed skonsumowaniem małego zespołu szukającego skarbów. (Był to pierwszy raz, gdy Huston obsadził ojca w głównej roli, choć pojawił się w niezrównanych występach w „Sokole maltańskim” i w „This Our Life”.) Chociaż „Skarb Sierra Madre” stał się jednym z największych triumfów krytyków Hustona i nadal jest powszechnie uważany za jeden z najlepszych filmów swoich czasów, był to kasowy dramat, być może ze względu na ponure zakończenie i odważne rzucanie Bogarta przeciwko typowi. Mimo to film był nominowany do Oscara za najlepszy film, Huston zdobył nagrody za najlepszą reżyserię i najlepszy scenariusz, a jego ojciec został uznany za najlepszego aktora drugoplanowego.
dzięki uprzejmości Warner Brothers, Inc.
Bogart, Bacall, Edward G. Robinson, Lionel Barrymore i Claire Trevor zagrali w kolejnym filmie Hustona, Key Largo (1948), trzymającej w napięciu adaptacji sztuki Maxwella Andersona, która jest uważana za klasyczny film noir. Akcja filmu rozgrywa się w małym hotelu w Florida Keys, który zostaje przejęty przez gangstera (Robinson), który potajemnie powrócił z deportacji na Kubę. Trevor zdobył Oscara dla Najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę kochanki gangstera. Kuba była wtedy scenerią We Were Strangers (1949), atmosferycznej relacji o próbie obalenia rządu przez rewolucjonistów, w której wystąpili Jennifer Jones i John Garfield.
Leave a Reply