kobiety nie są Nagami–mamy po prostu dość
na Dzień Matki poprosiłem o jedną rzecz: usługę sprzątania domu. Łazienki i podłogi w szczególności, okna, jeśli dodatkowy koszt był rozsądny. Darem dla mnie było nie tyle samo sprzątanie, co fakt, że choć raz Nie będę odpowiedzialna za prace domowe w biurze. Nie musiałbym wykonywać połączeń, uzyskiwać wielu ofert, badać i sprawdzać każdej usługi, organizować płatności i Umawiać Się na spotkanie. Prawdziwym darem, którego chciałem, było uwolnienie się od emocjonalnej pracy jednego zadania, które dokuczało mi z tyłu głowy. Czysty dom byłby po prostu bonusem.
mój mąż czekał, aż zmienię zdanie na „łatwiejszy” prezent niż sprzątanie domu, coś, co mógłby zamówić jednym kliknięciem na Amazon. Rozczarowany moim niezachwianym pragnieniem, dzień przed Dniem Matki wezwał jedną usługę, uznał, że są zbyt drogie i przysiągł, że sam wyczyści łazienki. Nadal dał mi wybór, oczywiście. Powiedział mi wysoką kwotę dolara ukończenia usług sprzątania, o które prosiłem (ponieważ kontroluję budżet) i zapytał z niedowierzaniem, czy nadal chcę, aby go zarezerwował.
chciałem, żeby poprosił znajomych na Facebooku o rekomendację, zadzwonił do czterech lub pięciu innych serwisów, wykonał emocjonalną pracę, którą wykonałbym, gdyby ta praca przypadła mi do gustu. Chciałem wynająć Głębokie sprzątanie na chwilę, zwłaszcza, że moja Praca freelance podniósł znacznie. Powodem, dla którego jeszcze tego nie zrobiłem, było po części poczucie winy z powodu nie wykonywania moich prac domowych, a jeszcze większa część z tego, że nie chcę zajmować się pracą polegającą na wynajęciu usługi. Wiedziałem, że to będzie wyczerpujące. Dlatego poprosiłam męża, żeby zrobił to w prezencie.
według Dr. Michele Ramsey, profesor nadzwyczajny Sztuki i Nauk komunikacyjnych w Penn State Berks, praca emocjonalna często łączy się z rozwiązywaniem problemów. „Założenie płciowe jest takie ,że” mężczyźni rozwiązują problemy, ponieważ kobiety są zbyt emocjonalne ” – wyjaśnia. „Ale kto tak naprawdę rozwiązuje większość problemów świata w domu i w biurze?”Jako kierownik domu mojego męża i trójki dzieci, jestem prawie pewna, że znam odpowiedź. Podarowano mi naszyjnik na dzień matki, podczas gdy mój mąż kradł, aby głęboko wyczyścić łazienki, pozostawiając mnie w opiece nad naszymi dziećmi, ponieważ reszta domu popadła w totalny chaos.
w swoim umyśle robił to, co najbardziej chciałam-dawał mi błyszczące łazienki bez konieczności robienia tego sama. Dlatego był sfrustrowany, kiedy niewdzięcznie przechodziłem obok, nie patrząc na jego dzieło, gdy odłożyłem jego buty, koszulę i skarpetki, które pozostały na podłodze. Natknąłem się na pudełko z opakowaniem prezentów, które dwa dni wcześniej ściągnął z wysokiej półki i zostawił na środku naszej szafy. Aby go odłożyć, musiałem wziąć krzesło kuchenne i przeciągnąć je do naszej szafy, żebym mógł dotrzeć do półki, gdzie należało.
„wszystko, co musisz zrobić, to poprosić mnie o odłożenie go z powrotem”, powiedział, obserwując, jak walczę.
oczywiste było, że pudełko stoi na przeszkodzie, że trzeba je odłożyć. Łatwo byłoby mu po prostu sięgnąć i odłożyć go, ale zamiast tego podszedł do niego, świadomie ignorując go przez dwa dni. To ode mnie zależało, żeby mu powiedzieć, że powinien odłożyć coś, co w ogóle wyjął.
” o to chodzi”, powiedziałem, teraz we łzach, ” nie chcę pytać.”
płacz, pstrykanie na niego—wszystko to wymagało kontroli uszkodzeń. Musiałem mu powiedzieć, jak bardzo doceniam sprzątanie łazienki, ale może mógłby to zrobić innym razem (jak wtedy, gdy nasze dzieci były w łóżku). Potem starałem się ostrożnie wyjaśnić pojęcie pracy emocjonalnej: że jestem kierownikiem gospodarstwa domowego, a bycie kierownikiem to dużo niewdzięcznej pracy. Delegowanie pracy innym ludziom, czyli mówienie mu, żeby zrobił coś, o czym instynktownie powinien wiedzieć, jest wyczerpujące. Próbowałem mu powiedzieć, że zauważyłem pudełko co najmniej 20 razy w ciągu ostatnich dwóch dni. Zauważył to tylko wtedy, gdy podnosiłem go na górną półkę, zamiast prosić o pomoc. Całe wyjaśnienie wymagało dużej powściągliwości.
chodzenie po cienkiej linii, aby zachować spokój i nie denerwować partnera, jest czymś, co kobiety uczą się przyjmować jako swój obowiązek od najmłodszych lat. „Ogólnie rzecz biorąc, emocje płciowe w naszym społeczeństwie, kontynuując wzmacnianie fałszywej idei, że kobiety są zawsze, naturalnie i biologicznie zdolne czuć, wyrażać i zarządzać naszymi emocjami lepiej niż mężczyźni”, mówi dr Lisa Huebner, socjolog płci, która publikuje i uczy na temat pracy emocjonalnej na West Chester University of Pennsylvania. „Nie oznacza to, że niektóre osoby nie radzą sobie z emocjami lepiej niż inne jako część ich własnej osobowości, ale twierdzę, że nadal nie mamy mocnych dowodów na to, że ta zdolność jest biologicznie zdeterminowana przez Seks. W tym samym czasie (i chciałbym argumentować, ponieważ nie jest to naturalna różnica) znajdujemy różne sposoby w społeczeństwie, aby zapewnić, że dziewczyny i kobiety są odpowiedzialne za emocje, a następnie mężczyźni dostają przepustkę.”
mój mąż jest dobrym człowiekiem i dobrym sojusznikiem feministek. Kiedy go przez to przeprowadzałem, wiedziałem, że próbuje zrozumieć, do czego zmierzam. Powiedział, że zrobi więcej sprzątania w domu, żeby mi pomóc. Powtórzył, że wszystko, co kiedykolwiek musiałem zrobić, to poprosić go o pomoc, ale w tym tkwi problem. Nie chcę mikro-zarządzać pracami domowymi. Chcę partnera z równą inicjatywą.
jednak nie jest to tak proste, jak mu to powiedzieć. Mój mąż, pomimo swojej dobrej natury i godnych podziwu intencji, wciąż reaguje na krytykę w bardzo patriarchalny sposób. Zmuszając go do zobaczenia emocjonalnej pracy za pracę, czuje się jak osobisty atak na jego postać. Gdybym miał wskazać na losowe emocjonalne obowiązki pracy wykonuję-przypominając mu o urodzinach jego rodziny, niosąc w głowie cały podręcznik szkolny i wytyczne dietetyczne na obiady, aktualizując kalendarz, aby uwzględnić harmonogramy wszystkich, prosząc matkę, aby opiekowała się dziećmi, kiedy wychodzimy, śledzenie tego, co jedzenie i artykuły gospodarstwa domowego mamy mało, sprzątanie wszystkich porozrzucane o dobytku, niekończące się piekło, które jest pranie-on wziąłby to jak ja mówiąc: „spójrz na wszystko, co robię, że nie jesteś. Jesteś złą osobą, że mnie ignorujesz i nie pociągasz za sobą.”
noszenie ciężaru całej tej emocjonalnej pracy w gospodarstwie domowym jest frustrujące. To słowo, które słyszę najczęściej, gdy rozmawiam z przyjaciółmi na temat całej pracy za kulisami, którą wykonują. To frustrujące być obarczonym wszystkimi tymi obowiązkami, nikt nie uznaje pracy, którą wykonujesz, i nie ma sposobu, aby ją zmienić bez poważnej konfrontacji.
„to, co najbardziej przeszkadza mi w rozmowach na temat pracy emocjonalnej, jest postrzegane jako zrzęda”, mówi Kelly Burch, niezależna dziennikarka, która pracuje głównie w domu. „Mój partner czuje się zirytowany i defensywny faktem, że zawsze wskazuję, czego nie robi. To go zamyka. Rozumiem, dlaczego byłoby to frustrujące z jego perspektywy, ale nie wymyśliłem innego sposobu, aby uświadomić mu całą emocjonalną i mentalną energię, którą wydaję, aby utrzymać dom w ruchu.”
nawet rozmowa o nierównowadze pracy emocjonalnej staje się emocjonalna poród. Dochodzi do punktu, w którym muszę zważyć korzyści płynące z tego, że mój mąż zrozumie moją frustrację, przeciwko skomplikowanej emocjonalnej pracy, jaką jest robienie tego w sposób, który nie zakończy się walką. Zazwyczaj odpuszczam sobie, przypominając sobie, że mam szczęście, że mam partnera, który chętnie wykonuje każde zadanie, które mu przydzielę. Wiem, że w porównaniu do wielu kobiet, w tym członków rodziny i przyjaciół, mam to tak łatwo. Mój mąż dużo robi. Codziennie pozmywa naczynia. Często robi kolację. Zajmie się snem dla dzieci, kiedy będę pracować. Jeśli poproszę go o dodatkowe obowiązki, zrobi to bez narzekania. Czasami wydaje się chciwe, chcieć od niego więcej.
jednak martwię się tym, jak obciążenie psychiczne przenoszone prawie wyłącznie przez kobiety przekłada się na głęboką nierówność płci, którą trudno jest wstrząsnąć na poziomie osobistym. Trudno jest modelować egalitarne gospodarstwo domowe dla moich dzieci, kiedy jest jasne, że jestem kierownikiem gospodarstwa domowego, którego zadaniem jest delegowanie wszelkich obowiązków domowych lub wzięcie na siebie pełnego obciążenia. Czuję, jak moi synowie i córka cały czas obserwują naszą dynamikę, zbierając role dla siebie, gdy dorastają.
Kiedy szczotkuję włosy mojej córki i misternie warkoczę je z boku jej głowy, robię to, czego się ode mnie oczekuje. Kiedy mój mąż szczotkuje sploty przed snem, potrzebuje, aby jego wysiłki zostały zauważone i pogratulowane-mówiąc głośno przed mną i nią, że zajęło mu to całe 15 minut. Istnieje wiele małych przykładów tego, gdzie praca, którą normalnie wykonuję, musi być chwalona, gdy zostanie przekazana mojemu mężowi. Wydaje się to małą irytacją, ale jego znaczenie rośnie.
mój syn będzie się chwalił swoim czystym pokojem i wszelkimi innymi pracami, które wykonał; moja córka po cichu odłoży swoje ubrania do kosza i ubierze się każdego dnia bez pytania. Są to odpowiednio sześć i cztery. Jeśli nie zaangażuję się w tę rozmowę na temat pracy emocjonalnej i aktywnie zmienimy role, w których żyjemy, nasze dzieci zrobią to samo. Oni już idą naszymi śladami; my prowadzimy ich ku tej samej nierównowadze.
„dzieci uczą się wzorców komunikacji i ról płciowych (dzieci mogą rozpoznać” właściwe „zachowanie płciowe w wieku trzech lat) od różnych osób i instytucji, ale ich rodzice są tymi, z którymi teoretycznie najczęściej wchodzą w interakcje”, zauważa dr Ramsey. Więc jeśli chcemy zmienić oczekiwania dotyczące pracy emocjonalnej dla następnego pokolenia, musi ona zacząć się w domu. „Dla rodziców oznacza to upewnienie się, że jeden z małżonków nie wykonuje więcej tego rodzaju pracy niż drugi. Mówiąc w kategoriach tego, jak emocjonalna praca jest obecnie podzielona, dziewczęta, miejmy nadzieję, nauczą się, aby nie oczekiwać, że będą musiały wykonywać tę pracę, a chłopcy, miejmy nadzieję, nauczą się, aby nie oczekiwać, że kobiety wykonają tę pracę za nich. Dzieci obserwujące rodziców dzielą się tym, że praca emocjonalna będzie bardziej prawdopodobna dla dzieci, które oczekują, że praca będzie dzielona w ich własnym życiu.”
wiem, że żadnemu z nas nie będzie łatwo poradzić sobie z rozdwojeniem pracy emocjonalnej, ani nie spodziewam się, że będzie to całkowicie sprawiedliwe. (Przyznam, że prawdopodobnie Lubię pewne rodzaje pracy emocjonalnej znacznie bardziej niż mój mąż, takie jak planowanie posiłków i wakacji.) Jestem również bardziej wykwalifikowany w pracy emocjonalnej w ogóle, ponieważ miałem całe moje życie, aby ją praktykować. Ale jeśli nam się poszczęści, zostanie mu całe życie, by doskonalić swoje umiejętności emocjonalne i zmienić przyszłość naszych dzieci. Nasi synowie wciąż mogą nauczyć się dźwigać swój ciężar. Nasza córka może nauczyć się nieść innych.
Leave a Reply