Mantis
AnatomyEdit
modliszki mają duże, trójkątne głowy z dziobowatym pyskiem i żuchwą. Mają dwa bulwiaste złożone oczy, trzy małe proste oczy i parę czułków. Artykulacja szyi jest również niezwykle elastyczna; niektóre gatunki modliszek mogą obracać głowę prawie o 180°. Klatka piersiowa modliszki składa się z prothorax, mesothorax i metathorax. U wszystkich gatunków oprócz rodzaju Mantoida prothorax, który nosi głowę i przednie kończyny, jest znacznie dłuższy niż pozostałe dwa segmenty klatki piersiowej. Prothorax jest również elastycznie przegubowy, co pozwala na szeroki zakres ruchów głowy i kończyn przednich, podczas gdy reszta ciała pozostaje mniej lub bardziej nieruchoma. Mantises są również unikalne dla Dictyoptera, ponieważ mają tympanat słuchu, z dwoma tympana w komorze słuchowej w ich metathorax. Większość modliszek słyszy tylko ultradźwięki.
Modliszki mają dwie kolczaste, chwytne kończyny przednie („raptorial legs”), w których chwytane są zdobycze i trzymane bezpiecznie. W większości odnóży owadów, w tym tylnych czterech odnóży modliszki, coxa i krętarz łączą się jako niepozorna podstawa nogi; w odnóżach raptorowych jednak coxa i krętarz łączą się tworząc segment mniej więcej tak długi jak kość udowa, który jest kolczastą częścią aparatu chwytającego (patrz ilustracja). U podstawy kości udowej znajduje się zespół dyskoidalnych kolców, Zwykle czterech, ale od żadnego Do aż pięciu w zależności od gatunku. Kolce te są poprzedzone kilkoma guzkami przypominającymi zęby, które wraz z podobną serią guzków wzdłuż piszczeli i pazurem wierzchołkowym w pobliżu jej czubka, dają przednią łapę modliszki jej chwyt na zdobycz. Przedplecze kończy się delikatnym stępem używanym jako chodzący wyrostek, złożonym z czterech lub pięciu segmentów i zakończonym dwunożnym pazurem bez arolium.
Modliszki mogą być luźno klasyfikowane jako makropterous (długie skrzydła), brachypterous (krótkie skrzydła), micropterous (vestigial-winged) lub apterous (wingless). Jeśli nie bezskrzydłe, Modliszka ma dwa zestawy skrzydeł: skrzydła zewnętrzne, lub tegminy, są zwykle wąskie i skórzaste. Pełnią one funkcję kamuflażu i jako tarcza dla jaśniejszych i delikatniejszych koni.Brzuch wszystkich modliszek składa się z 10 tergitów, z odpowiednim zestawem dziewięciu sternitów widocznych u samców i siedmiu widocznych u samic. Brzuch wydaje się być szczuplejszy u samców niż u samic, ale kończy się parą cerci u obu płci.
VisionEdit
Modliszki mają wizję stereo. Lokalizują swoją ofiarę wzrokiem; ich złożone oczy zawierają do 10 000 ommatidii. Mały obszar z przodu zwany fovea ma większą ostrość wzroku niż reszta oka i może produkować wysoką rozdzielczość niezbędną do zbadania potencjalnej ofiary. Ommatidia obwodowe zajmują się postrzeganiem ruchu; po zauważeniu poruszającego się obiektu głowa jest szybko obracana, aby wprowadzić obiekt w pole widzenia fovea. Dalsze ruchy ofiary są następnie śledzone przez ruchy głowy modliszki, tak aby obraz był wyśrodkowany na fovea. Oczy są szeroko rozstawione i usytuowane bocznie, co zapewnia szerokie pole widzenia obuocznego i precyzyjne widzenie stereoskopowe z bliskiej odległości. Ciemna plama na każdym oku, która porusza się podczas obracania głowy, to pseudopupil. Dzieje się tak, ponieważ ommatidia, które są oglądane „head-on” absorbują padające światło, podczas gdy te z boku odbijają je.
ponieważ ich polowanie zależy głównie od wzroku, modliszki są głównie dobowe. Wiele gatunków, jednak latać w nocy, a następnie mogą być przyciągane do sztucznych świateł. Wykazano, że modliszki z rodziny Liturgusidae zebrane w nocy są głównie samcami; jest to prawdopodobnie prawdziwe w przypadku większości modliszek. NOCNY LOT jest szczególnie ważny dla samców w lokalizowaniu mniej ruchliwych samic poprzez wykrywanie ich feromonów. Latanie w nocy naraża modliszki na mniej drapieżników niż dzienny lot. Wiele modliszek ma również narząd słuchowy klatki piersiowej, który pomaga im unikać nietoperzy, wykrywając ich połączenia echolokacyjne i reagując Unikowo.
dieta i polowanieedit
Modliszki są ogólnymi drapieżnikami stawonogów. Większość modliszek to drapieżniki, które żywią się tylko żywą zdobyczą w ich zasięgu. Kamuflują się i pozostają nieruchome, czekając na zbliżającą się ofiarę lub śledzą swoją ofiarę powolnymi, ukrytymi ruchami. Większe modliszki czasami zjadają mniejsze osobniki własnego gatunku, a także małe kręgowce, takie jak jaszczurki, żaby, ryby, a zwłaszcza małe ptaki.
Większość modliszek prześladuje zdobycz, jeśli zbliży się wystarczająco blisko, i pójdzie dalej, gdy będą szczególnie głodne. Gdy są w zasięgu ręki, modliszki uderzają gwałtownie, aby chwycić ofiarę kolczastymi przednimi łapami. Niektóre gatunki ziemi i kory ścigają swoją zdobycz w bardziej aktywny sposób. Na przykład członkowie kilku rodzajów, takich jak modliszki naziemne, Entella, Ligaria i Ligariella, biegają po suchym podłożu w poszukiwaniu zdobyczy, tak jak robią to chrząszcze tygrysie.
przednie jelita niektórych gatunków rozciągają się na całą długość owada i mogą być później wykorzystywane do przechowywania zdobyczy do trawienia. Może to być korzystne u owadów, które żywią się sporadycznie. Chińskie modliszki żyją dłużej, rosną szybciej i produkują więcej młodych, gdy są w stanie jeść pyłek.
adaptacje Antypredatorówedit
Modliszki żerują na kręgowcach, takich jak żaby, jaszczurki i ptaki, oraz bezkręgowcach, takich jak pająki, duże gatunki szerszeni i mrówki. Niektóre osy myśliwskie, takie jak niektóre gatunki Tachytów, paraliżują również niektóre gatunki modliszek, aby wyżywić swoje młode. Zasadniczo modliszki chronią się poprzez kamuflaż, większość gatunków jest tajemniczo zabarwiona, aby przypominać liście lub inne tła, zarówno aby uniknąć drapieżników, jak i lepiej złapać ofiarę. Te, które żyją na jednolicie zabarwionych powierzchniach, takich jak Naga ziemia lub kora drzewa, są grzbietowo spłaszczone, tak aby wyeliminować cienie, które mogą ujawnić ich obecność. Gatunki z różnych rodzin zwane modliszkami kwiatowymi są agresywnymi naśladowcami: przypominają kwiaty na tyle przekonująco, że przyciągają ofiary, które zbierają pyłek i nektar. Niektóre gatunki w Afryce i Australii są w stanie zmienić kolor na czarny po wylince pod koniec pory suchej; o tej porze roku dochodzi do pożarów krzewów, a to zabarwienie pozwala im wtopić się w spustoszony przez ogień krajobraz (melanizm ognisty).
w bezpośrednim zagrożeniu wiele gatunków modliszek stoi wysoko i rozszerza swoje przednie kończyny, a ich skrzydła wachlarzują się szeroko. Wachlowanie skrzydeł sprawia, że Modliszka wydaje się większa i bardziej groźna, a niektóre gatunki wzmacniają ten efekt jaskrawymi kolorami i wzorami na tylnych kończynach i wewnętrznych powierzchniach przednich nóg. Jeśli nękanie będzie się utrzymywać, Modliszka może uderzyć przednimi kończynami i spróbować uszczypnąć lub ugryźć. Jako część zagrożenia blefującego (deimatycznego), niektóre gatunki mogą również wydawać syczący dźwięk, wydmuchując powietrze ze spirali brzusznych. Modliszki nie mają ochrony chemicznej, więc ich wyświetlacze są w dużej mierze blefowane. Podczas lotu w nocy przynajmniej niektóre modliszki są w stanie wykryć Dźwięki echolokacji wytwarzane przez nietoperze; kiedy częstotliwość zaczyna gwałtownie wzrastać, wskazując na zbliżającego się nietoperza, przestają latać poziomo i zaczynają opadającą spiralę w kierunku bezpieczeństwa ziemi, często poprzedzoną pętlą powietrzną lub wirowaniem. Jeśli zostaną złapani, mogą ciąć porywaczy swoimi raptownymi nogami.
Modliszki, podobnie jak owady patyczkowate, wykazują bujanie, w którym owad wykonuje rytmiczne, powtarzalne ruchy z boku na bok. Funkcje proponowane dla tego zachowania obejmują wzmocnienie krypty poprzez podobieństwo do roślinności poruszającej się na wietrze. Jednak powtarzające się ruchy kołyszące mogą być najważniejsze w umożliwieniu owadom odróżnienia obiektów od tła przez ich względny ruch, mechanizm wizualny typowy dla zwierząt z prostszymi systemami wzroku. Ruchy kołysania przez te zwykle siedzące owady mogą zastąpić latanie lub bieganie jako źródło względnego ruchu obiektów w polu widzenia. Ponieważ mrówki mogą być drapieżnikami modliszek, rodzaje takie jak Loxomantis, Orthodera i Statilia, podobnie jak wiele innych stawonogów, unikają ich atakowania. Wykorzystując to zachowanie, różne stawonogi, w tym niektóre modliszki o wczesnym stadium, naśladują mrówki, aby uniknąć drapieżników.
-
naśladownictwo liści: Choeradodis ma liściopodobne przedplecze i poszerzoną zieloną klatkę piersiową.
-
dorosła samica Iris oratoria wykonuje blefujący pokaz zagrożenia, odchudzając się z przednimi kończynami i skrzydłami rozłożonymi i otwartymi ustami.
-
klejnotowa Modliszka Kwiatowa, Creobroter gemmatus: jaskrawo kolorowe skrzydła otwierają się nagle w deimatycznym wyświetlaczu, aby przestraszyć drapieżniki.
-
niektóre nimfy modliszki naśladują mrówki, aby uniknąć drapieżników.
rozmnażanie i historia życiaedytuj
sezon godowy w klimacie umiarkowanym zazwyczaj odbywa się jesienią, natomiast w obszarach tropikalnych krycie może nastąpić o każdej porze roku. Aby połączyć się po zalotach, samiec Zwykle skacze na plecy samicy, zaciskając jej klatkę piersiową i podstawy skrzydeł kończynami przednimi. Następnie wygina brzuch, aby złożyć i przechowywać spermę w specjalnej komorze w pobliżu czubka brzucha samicy. Samica składa od 10 do 400 jaj, w zależności od gatunku. Jaja są zwykle składane w pianie masowo wytwarzanej przez gruczoły w jamie brzusznej. Piana ta twardnieje, tworząc ochronną kapsułkę, która wraz z masą jajową nazywa się ootheca. W zależności od gatunku ootheca może być przymocowana do płaskiej powierzchni, owinięta wokół rośliny lub nawet osadzona w ziemi. Pomimo wszechstronności i trwałości jaj, często żerują na nich, zwłaszcza kilka gatunków parazytoidalnych OS. U kilku gatunków, głównie modliszek naziemnych i korowych z rodziny Tarachodidae, matka strzeże jaj. Cryptic Tarachodes maurus pozycjonuje się na korze z brzuchem zakrywającym kapsułę jajową, atakując przechodzącą ofiarę i poruszając się bardzo niewiele, dopóki jaja się nie wyklują. Niezwykłą strategię rozrodczą przyjmuje Modliszka Brunnera z południowych Stanów Zjednoczonych; u tego gatunku nigdy nie znaleziono samców, a samice rozmnażają się partenogenetycznie. Zdolność do rozmnażania się poprzez partenogenezę odnotowano u co najmniej dwóch innych gatunków, Sphodromantis viridis i Miomantis Sp., chociaż gatunki te zwykle rozmnażają się płciowo. W klimacie umiarkowanym dorośli nie przeżywają zimy, a jaja przechodzą diapauzę, wykluwając się wiosną.
podobnie jak w blisko spokrewnionych grupach owadów w Nadrządach Dictyoptera, modliszki przechodzą przez trzy etapy życia: jajo, nimfa i dorosły (modliszki należą do owadów hemimetabolicznych). W przypadku mniejszych gatunków jaja mogą wylęgać się w ciągu 3-4 tygodni, w przeciwieństwie do 4-6 tygodni dla większych gatunków. Nimfy mogą być ubarwione inaczej niż dorosłe, a wczesne stadia są często imitacjami mrówek. Nimfa modliszki rośnie, gdy wylewa swój egzoszkielet. Linienie może się zdarzyć pięć do 10 razy przed osiągnięciem Stadium dorosłego, w zależności od gatunku. Po końcowym wylinkowaniu większość gatunków ma skrzydła, choć niektóre gatunki pozostają bezskrzydłe lub brachypterous („krótkoskrzydłe”), szczególnie u płci żeńskiej. Długość życia modliszki zależy od gatunku; mniejsze mogą żyć 4-8 tygodni, podczas gdy większe gatunki mogą żyć 4-6 miesięcy.
-
Mantis religiosa mating (brown male, green female)
-
Stagmomantis carolina laying ootheca
-
Recently laid M. religiosa ootheca
-
Hatching from the ootheca
-
Sphodromantis lineola molting
Sexual cannibalismEdit
Sexual cannibalism is common among most predatory species of mantises in captivity. Czasami obserwowano to w naturalnych populacjach, gdzie około jednej czwartej spotkań męsko-żeńskich powoduje, że samiec jest zjadany przez samicę. Około 90% drapieżnych gatunków modliszek wykazuje kanibalizm seksualny. Dorosłe samce zazwyczaj przewyższają liczbę samic na początku, ale ich liczba może być dość równoważna później w stadium dorosłym, prawdopodobnie dlatego, że samice selektywnie zjadają mniejsze samce. U Tenodera sinensis 83% samców ucieka przed kanibalizmem po spotkaniu z samicą, ale ponieważ występuje wiele krycia, prawdopodobieństwo zjedzenia samca wzrasta kumulatywnie.
samica może zacząć żerować odgryzając głowę samca (tak jak to czynią ze zwykłą zdobyczą), a jeśli rozpoczęło się krycie, ruchy samca mogą stać się jeszcze bardziej energiczne w dostarczaniu spermy. Pierwsi badacze sądzili, że ponieważ ruch kopulacyjny jest kontrolowany przez zwoje w jamie brzusznej, a nie w głowie, usunięcie głowy samca było strategią reprodukcyjną samic w celu zwiększenia zapłodnienia podczas uzyskiwania pożywienia. Później zachowanie to okazało się artefaktem natrętnej obserwacji laboratoryjnej. To, czy zachowanie jest naturalne w terenie, czy też wynikiem zakłóceń spowodowanych przez ludzkiego obserwatora, pozostaje kontrowersyjne. Modliszki są organizmami bardzo wzrokowymi i zauważają wszelkie zakłócenia w laboratorium lub polu, takie jak jasne światła lub poruszający się naukowcy. Chińskie modliszki, które były karmione ad libitum (aby nie były głodne) faktycznie wykazywały wyszukane zachowania zalotów, gdy były pozostawione bez przeszkód. Samiec angażuje samicę w taniec zalotów, aby zmienić jej zainteresowanie z karmienia na krycie. W takich okolicznościach samica reaguje defensywnym deimatycznym pokazem, migając kolorowymi plamkami na wewnętrznej stronie jej przednich nóg.
powód kanibalizmu seksualnego był dyskutowany; eksperymenty pokazują, że kobiety Na złej diecie są bardziej skłonne do seksualnego kanibalizmu niż te na dobrej diecie. Niektóre hipotezy zakładają, że ulegli mężczyźni zyskują selektywną przewagę, produkując potomstwo; jest to wspierane przez wymierny wzrost czasu kopulacji wśród samców, które są kanibalizowane, w niektórych przypadkach podwajając zarówno czas trwania, jak i szansę na zapłodnienie. Przeciwstawia się temu badanie, w którym samce podchodzą do głodnych samic z większą ostrożnością i wykazano, że pozostają zamontowane na głodnych kobietach przez dłuższy czas, co wskazuje, że samce, które aktywnie unikają kanibalizmu, mogą kojarzyć się z wieloma samicami. W tym samym badaniu stwierdzono również, że głodne samice na ogół przyciągają mniej mężczyzn niż te, które były dobrze karmione. Akt demontażu po kopulacji jest niebezpieczny dla samców, gdyż w tym czasie samice najczęściej kanibalizują swoich partnerów. Wydłużenie czasu montażu wydaje się wskazywać, że samce czekają na odpowiedni czas, aby zsiąść głodną samicę, która prawdopodobnie kanibalizuje swojego partnera. Eksperymenty ujawniły, że stosunek płci w środowisku determinuje męskie zachowanie kopulacyjne Modliszki religiosa, co z kolei wpływa na kanibalistyczne skłonności samicy i wspiera hipotezę konkurencji plemników, ponieważ leczenie poliandryczne odnotowało najwyższy czas trwania kopulacji i najniższy kanibalizm. Sugeruje to również, że demontaż samicy może sprawić, że samce będą podatne na kanibalizm.
Leave a Reply