nietradycyjni studenci często mają inne cechy niż tradycyjni studenci, doświadczają różnych barier i mają inne potrzeby edukacyjne i wsparcie kampusu niż tradycyjni studenci.

podczas gdy wiele instytucji oferuje programy dla nietradycyjnych studentów i usług w odpowiedzi na ich specyficzne potrzeby, często obserwuje się, że tradycyjne programy i Polityki szkolnictwa wyższego są ukierunkowane na i wynik poprzedniej epoki, kiedy tradycyjni studenci byli głównym rynkiem dla szkolnictwa wyższego. Bariery instytucjonalne najczęściej identyfikowane w badaniach obejmują trudności z uzyskaniem wsparcia finansowego, negatywne nastawienie do dorosłych uczących się, ogólny brak zasobów w czasach i miejscach odpowiednich dla dorosłych uczących się oraz uznanie wcześniejszego wykształcenia i kwalifikacji akademickich.

bariery sytuacyjne najczęściej napotykane przez dorosłych studentów nietradycyjnych zazwyczaj obejmują zarządzanie wieloma sprzecznymi obowiązkami oprócz studiów (np., obowiązki i role życiowe i zawodowe), problemy finansowe i ograniczone możliwości pomocy finansowej dla nietradycyjnych studentów, brak odpowiednich i przystępnych cenowo usług opieki nad dziećmi oraz brak wsparcia ze strony innych osób.

bariery Postawowe najczęściej identyfikowane w badaniach obejmują niską samoocenę i negatywne nastawienie do bycia dorosłym uczącym się.

bariery związane z umiejętnościami akademickimi najczęściej omawiane w literaturze obejmują brak wiedzy i doświadczenia w umiejętności czytania i pisania, liczenia i umiejętności związanych z komputerem, dostęp do informacji i zrozumienie, krytyczne i refleksyjne myślenie, pisanie esejów oraz pisanie egzaminów i testów.

W australijskim badaniu przeprowadzonym w 2017 r.wzięło udział 442 (316 kobiet, 126 mężczyzn) studentów pierwszego roku psychologii na głównym Uniwersytecie finansowanym ze środków publicznych. Dane zostały zaczerpnięte z internetowego badania zdrowia psychicznego w celu zmierzenia odporności uczniów. Odporność można zdefiniować jako „cechy osobiste, które pozwalają rozwijać się w obliczu przeciwności” (Connor and Davidson, 2003: 76). Skala odporności Connora–Davidsona (CD-RISC 10; Campbell-Sills and Stein, 2007) została przyjęta jako miara odporności. Spośród wszystkich 442 respondentów 25,6% określiło się jako „nietradycyjni” studenci (n = 113). Ci, którzy określili się jako „nietradycyjni”, znacznie różnili się od tych, którzy uważali się za „Tradycyjnych” w odniesieniu do szeregu środków demograficznych. Byli bardziej prawdopodobne, aby być mężczyzną, starszy, posiadać poprzedni stopień, studiować w niepełnym wymiarze godzin, być międzynarodowym studentem, mówić w języku innym niż Angielski, mają dłuższy rok przerwy, mają więcej dzieci, być zależny od pomocy finansowej rządu, pracować dłużej godzin i przyznać się do Uniwersytetu poprzez metody alternatywne do Standardowej ścieżki (tj. Najczęstszym powodem, dla którego uczniowie określali się jako „nietradycyjni”, był wiek (58,4%, n = 66). Inne powody obejmowały pochodzenie kulturowe (43,4%, N = 50), ścieżkę wstępu (42,5%, N = 48), pochodzenie geograficzne (30.1%, N = 34), bycie zatrudnionym (25,7%, n = 29), dochód gospodarstwa domowego (20,4%, N = 23), bycie rodzicem (18,6%, N = 21) i tryb nauki (14,2%, N = 16). Siedemnastu studentów wskazało inne powody (15,9%, n = 17), w tym bogatsze doświadczenie życiowe i powody studiowania (np. samodoskonalenie, a nie powody zawodowe). Głównym odkryciem z tego badania jest to, że ci, którzy postrzegali siebie jako „nietradycyjnych”, szczególnie pod względem wieku, roli jako rodzic i roli jako pracownik, odnotowano większą odporność.