z rozpiętością skrzydeł sięgającą 3 M i ogromnymi pazurami, które mogły zmiażdżyć kości, Orzeł Haast był jednym z najbardziej przerażających stworzeń, jakie kiedykolwiek prześladowały prehistoryczną pustynię Nowej Zelandii.

największy znany Orzeł istniał gdziekolwiek, jego zgon szybko nastąpił po znacznie większej zdobyczy, moa, która została upolowana na wymarcie przez wczesnych osadników maoryskich około 1400AD.

teraz czołowy Międzynarodowy naukowiec i współpracownicy Kiwi mają nadzieję rzucić więcej światła na zaginionego olbrzyma w innowacyjnym badaniu, które może pomóc w ochronie zagrożonych ptaków drapieżnych, które pozostają do dziś.

profesor Andrei Zinoviev z Twer State University w Rosji będzie współpracował z dr Paulem Scofieldem z Canterbury Museum i dr Danielem Thomasem z Massey University nad cyfrową rekonstrukcją potężnych mięśni, ścięgien i kości tylnej kończyny orła.

następnie porównają to, co znajdują z nogami żywych orłów, które używają tylnych kończyn do rozrywania ciała, i z tymi, które używają ich głównie do chwytania zdobyczy, tak jak kiedyś zrobił to orzeł Haast lub Pouakai.

analizując położenie i rozmiar zrekonstruowanych mięśni Orła Haast, Zinowjew spodziewał się, że będą w stanie odkryć główny sposób odżywiania, między innymi bogate nowe spostrzeżenia.

badacze utrzymują, że populacja orła Haast zaczęła zanikać, gdy dostępność jego kluczowego pożywienia, moa, zaczęła się zmniejszać.

Zinowjew zauważył, że ptak ten był największym lądowym mięsożercą, kiedy ludzie przybyli na nasze brzegi, ponad 700 lat temu.

To musiał być dla nich przerażający widok: sam rozmiar orła i masa ciała porównywalna z masą malucha oznaczały, że mógł uderzyć z siłą równą betonowemu blokowi spadającemu ze szczytu ośmiopiętrowego budynku.

naukowcy teoretyzowali, że maszyna do zabijania ptaków użyła swojego dużego dzioba do rozerwania narządów wewnętrznych ofiary, której śmierć później nastąpiła w wyniku utraty krwi.

ale Zinowjew powiedział, że jego Ekologia żerowania nie została jeszcze dokładnie wykazana na podstawie morfologii szkieletu.

„proponujemy, aby Orzeł używał swoich stóp zarówno do chwytania zdobyczy, jak i usuwania mięsa z tusz, i nie polegał na swoim projekcie przetwarzania tusz” – powiedział.

„określenie trybu żerowania dla orła Haast ma poważne konsekwencje dla dostępności do pożywienia, a tym samym dla biogeografii gatunku i jego towarzyszącej podatności na wyginięcie.”

projekt miał na celu stworzenie studium przypadku „proof-of-concept”, które mogłoby prowadzić do większych badań nad innymi wymarłymi lub malejącymi grupami ptaków, w tym pingwinami.

„badania nad wymarłymi siedliskami zwierząt i wymaganiami ekologicznymi dostarczają przydatnych informacji na temat przyczyn wyginięcia, które mogą pomóc w identyfikacji pułapek dla ochrony zagrożonych gatunków.”

Orzeł Haasta

• jego największe pazury miały aż 9 cm długości, co czyni je tak dużymi jak pazury tygrysa.

• większość ekspertów zgadza się, że najprawdopodobniej był to bardziej ponury brąz lub brązowo-szary podobny do innych bardzo dużych Orłów leśnych występujących dziś na całym świecie.

• szkielety Orłów Haasta zostały znalezione w suchszych wschodnich częściach Wyspy Południowej, ale prawdopodobnie występowały również na Wyspie Północnej.

• ślady szponów na szkieletach moa potwierdzają, że były one drapieżne dla tych dużych ptaków, które ważyły do 200 kg. Ale celowaliby również w inne nielotne ptaki-zwłaszcza aptornis, WEKA, takahē, nielotne gęsi i kaczki – a potencjalnie nawet nieszczęśliwi ludzie.