pacjenci z marskością, szczególnie ci z niewyrównaną marskością, są narażeni na zwiększone ryzyko zakażeń bakteryjnych, które mogą dodatkowo przyspieszyć inne niewyrównane czynności wątroby, w tym ostrą i przewlekłą niewydolność wątroby. Zakażenia stanowią główną przyczynę zgonów u pacjentów z zaawansowaną marskością wątroby i niezbędne są strategie zapobiegania im. Główną aktualną strategią jest stosowanie antybiotyków profilaktycznych ukierunkowanych na określone subpopulacje o wysokim ryzyku infekcji: wcześniejszy Epizod samoistnego bakteryjnego zapalenia otrzewnej, krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego i wodobrzusze o niskiej zawartości białka z towarzyszącą słabą czynnością wątroby. Profilaktyka antybiotykowa skutecznie zapobiega nie tylko rozwojowi zakażeń bakteryjnych we wszystkich tych wskazaniach, ale także dalszej dekompensacji (krwawienie żylaków, zespół wątrobowo-nerkowy) i poprawia przeżywalność. Jednak profilaktyka antybiotykowa jest również związana z klinicznie istotną i rosnącą wadą, rozwojem zakażeń spowodowanych organizmami wielolekoopornymi. Zaproponowano kilka strategii w celu zrównoważenia ryzyka i korzyści płynących z profilaktyki antybiotykowej. Wniosek: zasady zarządzania antybiotykami, takie jak ograniczenie profilaktyki antybiotykowej do subpopulacji o bardzo wysokim ryzyku infekcji, unikanie nadużywania antybiotyków i wczesna Polityka deeskalacji są kluczowe dla osiągnięcia tej równowagi; nieantybiotyczne środki profilaktyczne, takie jak probiotyki, prokinetyka, kwasy żółciowe, statyny i hematopoetyczne czynniki wzrostu, mogą również przyczynić się do poprawy rozwoju i rozprzestrzeniania się bakterii odpornych na wiele leków w marskości wątroby. (Hepatologia 2016; 63:2019-2031)