definicja/wprowadzenie

czynniki wpływające na „zachowanie zmian” zostały znacznie zbadane, ale jeden model jest standardem dla zmiany. Model transteoretyczny (TTM) i jego łatwe do naśladowania kroki w kierunku zmian sprawiają, że zrozumienie ludzkich zachowań jest jednym z najłatwiejszych filtrów do naśladowania. Etapy TTM obejmują:

1. Precontemplation
2. kontemplacja
3. przygotowanie
4. działanie
5. Konserwacja

TTM stał się jednym z najczęściej stosowanych ram teoretycznych i klinicznych w zdrowiu psychicznym i jest skuteczny w szerokim zakresie spektrum problemów, w tym palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu, uzależnienie, kontrola wagi i nabywanie ćwiczeń fizycznych, stosowanie kremów przeciwsłonecznych, używanie prezerwatyw, zastraszanie w szkole, do środków zapobiegawczych, takich jak badania przesiewowe, takie jak mammografia i badania przesiewowe w kierunku raka. W tym artykule wyjaśniono ważne pojęcia TTM i jak z niego korzystać.

Pre-kontemplacja, pierwszy etap, ujawnia niezmotywowanych ludzi, którzy nie widzą potrzeby znalezienia rozwiązania problemu, ponieważ zwykle nie wierzą, że taki istnieje. Osoby na tym etapie są nieświadome lub mają ograniczoną świadomość problemu lub brak wglądu w konsekwencje ich negatywnego/uzależniającego zachowania. Ta reakcja pacjenta jest nietypowa, ponieważ większość ludzi uznaje swoje niekorzystne zachowania. Ważne jest, aby zrozumieć, że osoba na tym etapie jest w całkowitym zaprzeczeniu, a nawet ma tendencję do obrony swoich działań. Ludzie na tym etapie często prezentują się jako oporni, niemotywowani, niegotowi i niechętni do zmian. Co więcej, osoba ta często ma obsesję na punkcie negatywnej strony zmian, zamiast rozpoznawać korzyści, które uzyskałaby. Innymi słowy, wady przeważają nad zaletami. Jeśli przed kontemplatorem jest obecny w terapii, prawdopodobnie jest to spowodowane ciągłą presją innych w ich życiu, którzy prawdopodobnie popychają ich do szukania pomocy. Czasami mogą nawet wykazywać elementy zmiany, o ile presja ze strony innych pozostaje obecna i stała. Jeśli ta presja zmiany nie będzie już obecna, Prekontemplatorzy szybko powrócą do swoich starych nawyków. W jaki sposób można przejść do następnego etapu zmian, gdy nie ma rozważań nad rozpoznaniem problemu w pierwszej kolejności? Terapia podnosząca świadomość, oprócz zmian w warunkach życiowych, może pomóc. Kiedy ludzie wchodzą w nowy etap swojego życia, mają tendencję do krytycznej oceny swoich zachowań i rozważania, czy te zachowania służą im i osobom wokół nich w pozytywny sposób. Dopóki nie uzyskają takiego wglądu, jednostka pozostaje na tym etapie pre-kontemplacji i będzie nadal angażować się w niekorzystne zachowania. Ludzie na tym etapie nie mają zamiaru wprowadzać zmian w ciągu najbliższych sześciu miesięcy i często komentują: „nie widzę problemu z tym, co robię, więc nie ma powodu, aby cokolwiek zmieniać.”

drugim etapem jest kontemplacja. Ten etap jest naznaczony świadomością i uznaniem problematycznego zachowania z poważnym rozważeniem zmiany. Jednak osoba nie jest pewna, czy zachowanie problemu jest godne skorygowania. W związku z tym ten wewnętrzny konflikt o unikanie podejścia nie skutkuje zobowiązaniem do podjęcia niezbędnych kroków w kierunku zmian. W kontemplacji problem siedzi „w centrum uwagi”, ale aktor nigdy się nie rusza. Ambiwalencja i niezdecydowanie, które występują na tym etapie, powodują, że ludzie pozostają w „kontemplacji” przez co najmniej sześć miesięcy. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie na tym etapie są bardziej otwarci na otrzymywanie informacji dotyczących swoich zachowań i znajdowanie rozwiązań, aby je poprawić. Mogą komentować: „wiem, że mam problem i myślę, że powinienem coś z tym zrobić.”To zachowanie jest również znane jako przewlekła kontemplacja lub behawioralne zwlekanie .

kolejnym etapem wzdłuż kontinuum jest etap przygotowania. Na tym etapie procesu zmiany osoba może łatwo uznać, że zachowanie jest problematyczne i może zobowiązać się do jego skorygowania. Teraz, jest potwierdzenie, że plusy zmiany zachowania przeważają minusy. Ludzie zaczynają zbierać informacje z różnych źródeł; poradnictwa, poradnictwa, programów zorientowanych na zmiany, gdy zaczynają opracowywać plan działania. Zbieranie informacji jest ważnym krokiem w przygotowaniu. Jeśli zostaną pominięte, osoby mają tendencję do niewystarczającego planowania, bez przemyślanego rozważenia wpływu, jaki zmiana odegra w ich życiu. Jako takie, mogą potknąć się, gdy pojawiają się wyzwania, a nawrót często staje się nieunikniony. Często kończy się odpowiednie planowanie; ludzie zamierzają działać w ciągu najbliższych trzydziestu dni i zwykle podejmowali kroki behawioralne w tym kierunku w ciągu ostatniego roku. To jest wspólne dla ludzi na tym etapie, aby komentarze takie jak, ” palenie jest taki zły nawyk. Czytałam o różnych sposobach rzucenia palenia i mimo, że jeszcze nie rzuciłam całkowicie, palę mniej niż wcześniej.”

podczas etapu akcji następuje zmiana. Całkowita abstynencja niekorzystnego zachowania jest oczekiwaniem na okres krótszy niż sześć miesięcy. Podczas gdy na tym etapie ludzie zyskują pewność siebie, ponieważ wierzą, że mają siłę woli, aby kontynuować podróż zmian. Kontynuują przegląd znaczenia zmiany behawioralnej, oceniając swoje zaangażowanie w siebie. Ludzie na tym etapie są chętni do otrzymania pomocy i wsparcia. Rozwijanie krótkoterminowego pozytywnego wzmocnienia w postaci nagród podtrzymuje motywację. Rozważenie potencjalnych przeszkód do przezwyciężenia, a następnie opracowanie planów przeciwdziałania potencjalnym wyzwaniom, które mogą prowadzić do nawrotu choroby, jest istotne. Na tym etapie najbardziej jawne zmiany behawioralne są uznawane przez jednostkę i przez innych. Jednak widoczne zmiany występujące na tym etapie nie powinny być błędnie utożsamiane jako jedyne składniki zmian. Często ludzie błędnie kojarzą zmianę wyłącznie z działaniem, rezygnując w ten sposób z całej niezbędnej pracy wymaganej do działania w celu zmiany zachowania. Przedwczesne przeskoczenie na ten etap bez odpowiedniego przygotowania doprowadzi do trudności. Przykładem oświadczenia złożonego przez osobę na etapie akcji byłoby: „łatwo powiedzieć, że rzucisz palenie, ale robię coś z tym. Nie paliłem papierosa od czterech miesięcy.”

kontynuacja nowej zmiany zachowania jest celem etapu konserwacji. Tutaj osoby utrzymywały całkowitą abstynencję od niekorzystnego zachowania przez ponad sześć miesięcy. W miarę jak ludzie przechodzą przez ten etap, bardziej pewni siebie stają się w ich zdolności do utrzymania pozytywnych zmian stylu życia i mniej kuszony / strach czują nawracające. Mogą one zachować nowe status quo i mogą przypominać sobie o postępach, jakie poczyniły. Czasami mogą mieć myśli o powrocie do starych nawyków; jednak opierają się pokusie i pozostają na dobrej drodze z powodu pozytywnych kroków, które poczynili. Ludzie stają się wykwalifikowani w przewidywaniu potencjalnych wyzwalaczy, które mogą skutkować nawrotami, i skonstruowali strategie radzenia sobie z tymi sytuacjami z wyprzedzeniem. Zazwyczaj ludzie pozostają na tym etapie w dowolnym miejscu od sześciu miesięcy do pięciu lat. Badanie podłużne z 1990 roku wykazało, że po 12 miesiącach abstynencji 43% osób powróciło do nałogu palenia. Jednak dopiero po osiągnięciu 5-letniego progu abstynencji ryzyko nawrotu spadło do 7%. Osoby na tym etapie wymagają wsparcia podczas ponownej oceny przyczyn zmian, uznania sukcesu, który osiągnęły do tej pory, rozważenia potencjalnych przyczyn nawrotu choroby, a następnie stworzenia planów awaryjnych, aby spróbować uniknąć nawrotu choroby.

ostatecznym celem TTM jest stworzenie planu działania, który pomoże w zapobieganiu nawrotom i utrzymaniu trzeźwości. Pojęcie nawrotu jest częstym czynnikiem w zachowaniu zmian i jako takie powinno być omówione i znormalizowane. Często zachowanie zmian wymaga spirali lub recyklingu etapów, a nie liniowego postępu. Na przykład palacze mogą podjąć średnio trzy do czterech prób działania przed uzyskaniem długotrwałej konserwacji. Na ryzyko poniżenia czyjegoś osiągnięcia do tego momentu, nawrót nie powinien być postrzegany jako niepowodzenie. Należy ją uznać za doskonałą okazję do rewaluacji własnych wyzwalaczy, ponownej oceny motywacji do zmian, ponownej oceny starych/nowych barier w osiągnięciu celu i zaplanowania silniejszych planów awaryjnych. Ważne jest, aby rozpoznać możliwość nawrotu choroby i uznać ją za potencjał wzrostu i poprawy. Około piętnaście procent ludzi, którzy nawracają do etapu pre-kontemplacji i często próbują stłumić pamięć nieudanej próby i myśli o negatywnym zachowaniu. Osiemdziesiąt pięć procent osób wraca do etapu kontemplacji lub etapu przygotowania, a nie do kontemplacji wstępnej. Osoby wymagają stałej aktywnej konserwacji w ciągu pierwszych 3 do 6 miesięcy abstynencji, ponieważ okres ten jest uważany za najbardziej kuszący czas nawrotu.

zakończenie, ostatni etap, nie jest często włączany do etapów zmian (TTM), ponieważ jest trudny do osiągnięcia. Opisuje okres z zerową pokusą nawrotu i osiągnięciem 100% własnej skuteczności. Chociaż ten poziom sukcesu rzadko towarzyszy uzależniającym zachowaniom, przykłady tego można zobaczyć w życiu codziennym, gdy osoby zapinają pasy bezpieczeństwa, gdy tylko wejdą do samochodu lub gdy osoby przyjmują leki o tej samej porze każdego dnia. Pewne czynniki są wymagane, aby pomóc w progresji etapu. Czynniki te obejmują procesy zmian, równowagę decyzyjną i samowydajność.

1. procesy zmian wyjaśniają, jak następuje zmiana. Dziesięć procesów ilustruje zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne wymagania potrzebne do przejścia przez etapy.
2. Im dalej przechodzi przez kolejne etapy, tym większe są zalety zmian w stosunku do wad.
3. samowystarczalność wyjaśnia poziom pewności, jaką ma się w realizacji i utrzymaniu pozytywnej zmiany pomimo pokusy nawrotu choroby.