Aleksandra (1872-1918) była carycą (małżonką królowej) Cesarskiej Rosji za panowania jej męża Mikołaja II i matki carewicza, Aleksieja i Olgi, Tatiany, Marii i Anastazji.

wiele relacji oskarża Aleksandrę o dyskredytowanie dynastii Romanowów swoimi interwencjami politycznymi, wątpliwą przyjaźnią z Grigorijem Rasputinem i umacnianiem konserwatywnych poglądów Mikołaja. Historycy są podzieleni co do zakresu jej wpływów.

Wczesne życie i małżeństwo

Aleksandra Fiodorowna urodziła się w niemieckim kraju związkowym Hesja w czerwcu 1872 roku. Była córką Wielkiego Księcia Hesji i wnuczką, z linii matki, królowej Wielkiej Brytanii Wiktorii. Przez całe życie rodzina i przyjaciele nazywali ją Alix.

Aleksandra poznała swojego drugiego kuzyna, carewicza Mikołaja Romanowa, w 1884 roku. Spędzili razem kilka tygodni latem 1889 roku i zakochali się. Mikołaj chciał się ożenić, ale zarówno jego ojciec, jak i królowa Wiktoria sprzeciwiali się związkowi. Car ustąpił ze względu na swój zły stan zdrowia i Mikołaj oświadczył się w kwietniu 1894 roku.

każde małżeństwo wymagało wstąpienia Aleksandry do rosyjskiej wiary prawosławnej. Niechętna porzuceniu luteranizmu, początkowo odmówiła, zanim przyjęła drugą propozycję. Aleksandra stała się oddaną wyznawczynią swojej nowej religii, a para pobrała się w listopadzie 1894 roku, zaledwie trzy tygodnie po śmierci Aleksandra III.

w przeciwieństwie do innych XIX-wiecznych związków królewskich, małżeństwo Mikołaja i Aleksandry opierało się raczej na miłości i uczuciu niż na politycznej celowości. Pisali szczere i namiętne listy, zwracając się do siebie z listą pseudonimów, w tym” Sunny”,” Lovey”,” Spitsbub „lub”Pussy-Mine”.

wizerunek rodzinny i publiczny

w listopadzie 1895 roku, rok po ślubie, Aleksandra urodziła pierwsze dziecko pary, Wielką Księżną Olgę. Para została koronowana na cara i carycę w maju 1896 roku. Aleksandra urodziła jeszcze czworo dzieci: Tatianę (czerwiec 1897), Marię (czerwiec 1899), Anastazję (czerwiec 1901) i długo oczekiwanego syna Aleksieja (sierpień 1904).

Aleksandra była niepopularna wśród ludności Rosji, a także jej szlachetnej elity. Była zdenerwowana i zdystansowana w miejscach publicznych, zachowanie często mylone z chłodem lub arogancją. Prywatnie była skłonna do napadów temperamentu, melancholii, a nawet depresji. Mogła też być silna i uparta, szczególnie w sprawach polityki lub rządu.

Alexandra jest prawdopodobnie najbardziej znana ze swojej przyjaźni z Grigorijem Rasputinem, syberyjskim uzdrowicielem wiary, który wkradł się do rodziny królewskiej około 1911 roku. Jej akceptacja Rasputina nie dziwi: Caryca desperacko szukała rozwiązania hemofilii Aleksieja, konwencjonalni lekarze nic nie osiągnęli, a Rasputin był w stanie wykorzystać jej głęboką wiarę religijną.

interwencje polityczne

jest mało prawdopodobne, aby Aleksandra I Rasputin byli kiedykolwiek kochankami, jak sugeruje współczesna propaganda, ale była przekonana o jego pobożności i chętnie przyjęła jego rady. W rezultacie Rasputin był w stanie manipulować i wykorzystywać ją. Było to szczególnie widoczne od końca 1915 do początku 1917, kiedy Mikołaj spędził długie okresy na froncie, a Aleksandra rządziła w jego miejsce.

związek Aleksandry z mężem miał również polityczne konsekwencje. Caryca mocno popierała Mikołaja, ale także żywiła jego konserwatywne i reakcyjne instynkty.

oprócz samoczynnych zaleceń Rasputina, Aleksandra zachęcała Cara do ignorowania rad od kompetentnych mężów stanu i sugerowała, że inni spiskują przeciwko niemu. Nie udało jej się również zidentyfikować niebezpiecznych niepokojów społecznych, które ostatecznie przerodziły się w rewolucję lutową.

aresztowanie i egzekucja

Po rewolucji lutowej i abdykacji Mikołaja, Aleksandra wraz z rodziną była przetrzymywana w areszcie domowym w swoich pałacach, a następnie przeniesiona do Tobolska na Syberii. Próby znalezienia domu na wygnaniu okazały się bezowocne, częściowo z powodu niemieckiego dziedzictwa Aleksandry i fałszywych, ale rozpowszechnionych doniesień prasowych, że była niemieckim szpiegiem.

Po rewolucji październikowej dostali się pod kontrolę bolszewików, którzy w kwietniu 1918 przenieśli rodzinę do Jekaterynburga. We wczesnych godzinach 17 lipca Mikołaj, Aleksandra, ich dzieci i służba zostali zastrzeleni w piwnicy domu Ipatiewa. Zbadanie jej szczątków kilkadziesiąt lat później sugeruje, że Caryca zmarła od pojedynczej rany postrzałowej w głowę.

a history 's view:
” Jak Carina, Aleksandra wyciąć niezręczną figurę. Jej głównymi cechami były wiktoriańskie naleganie na „dobre uczynki” i religijność. Wychowywała się zgodnie z surowymi, samowystarczalnymi wartościami swojej babci . Jej próba wprowadzenia kręgów krawieckich wśród Dam rosyjskiej arystokracji podkreślała jej ekscentryczność. Aleksandra zbalansowała swoje obce cechy z manią dla rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Miała entuzjazm nawróconych (w jej przypadku z protestantyzmu). Jej skłonność do mistycyzmu i spirytyzmu nie była jak na tamte czasy niczym niezwykłym … Petersburg był magnesem dla religijnych maruderów i uzdrowicieli wiary, z których niektórzy zostali przyjęci przez wysokie społeczeństwo. „
Jonathan Bromley

informacja o cytowaniu
Tytuł: „Carina Alexandra”
autorzy: Jennifer Llewellyn, Michael McConnell, Steve Thompson
Wydawca: Alpha History
URL:https://alphahistory.com/russianrevolution/alexandra/
Data publikacji: Marzec 14, 2019
data dostępu: Luty 06, 2021
Prawa autorskie: Zawartość tej strony nie może być ponownie publikowana bez naszej wyraźnej zgody. Aby uzyskać więcej informacji na temat użytkowania, zapoznaj się z naszymi Warunkami Użytkowania.