kolonie różnią się wielkością od kilkuset do kilkudziesięciu tysięcy osobników . Duże kolonie mają zazwyczaj wiele królowych.

zapachowa mrówka domowa jest twarda: zaobserwowano, że ranni robotnicy nadal żyją i pracują z niewielkimi przeszkodami, niektóre królowe ze zmiażdżonymi odwłokami nadal składają jaja, a udokumentowane są przypadki królowych siedzących bez jedzenia i wody przez ponad dwa miesiące. Wydają się również bardzo odporne na ciepło i zimno. Mrówki te są trudne do usunięcia z domu po tym, jak ich kolonia stała się dobrze ugruntowana.

Kiedy oferowano wybór źródeł pożywienia, mrówki preferowały cukier i białko zamiast lipidów, i ta preferencja utrzymywała się we wszystkich porach roku. Kiedy badano konkretne źródła cukru, mrówki preferowały sacharozę zamiast innych cukrów, takich jak fruktoza lub glukoza.

przydział pokarmu

Zbieracze zbierają pokarm, który znajduje się w okolicy gniazda i przynoszą go z powrotem do kolonii, aby podzielić się nim z innymi mrówkami. T. sessile ma kolonie wielodomowe, co oznacza, że jedna kolonia ma wiele gniazd. Z tego powodu, T. sessile jest bardzo dobry w poszukiwaniu pożywienia, gdy istnieje duża rozbieżność w dystrybucji zasobów. Zamiast wracać do odległego gniazda, aby dostarczyć żywność, przenoszą pracowników, królowe i wylęgarnię, aby być bliżej jedzenia, aby mogli zmniejszyć koszty transportu żywności. To się nazywa „rozproszone centralne miejsce żerowania”. Stwierdzono również, że okres półtrwania w jednym gnieździe wynosił około 12,9 dnia.

Buczkowski i Bennett badali również wzór ruchu pokarmu w gnieździe. Oznaczyli sacharozę białkami immunoglobiny G (IgG), a następnie zidentyfikowali je za pomocą enzymatycznego testu immunosorbentowego (ELISA) w celu śledzenia ruchu żywności. Odkryli, że pokarm jest rozprowadzany przez trofallaxis (jedno zwierzę zwracające pokarm dla drugiego). Pomimo tego trofallaktycznego rozprzestrzeniania się pokarmu robotnicy zachowali większość sacharozy. Odkryli również, że niektóre królowe otrzymały więcej jedzenia niż inne, co sugeruje hierarchię dominacji nawet między królowymi. Odkryli również, że gniazda znajdują się w systemie szlaków, a ich rozmieszczenie zależy od miejsca znalezienia pożywienia i odległości między tymi skrawkami pożywienia. Stwierdzono również, że tempo żywienia trofallaktycznego zależy od liczby mrówek w gnieździe oraz od jakości dostępnego pokarmu. Gdy liczba dawców jest utrzymywana na stałym poziomie, ale liczba wszystkich osobników wzrosła, więcej osób ma pozytywny wynik na marker pokarmowy. Oznacza to, że więcej osób je, ale ilość, którą jedzą, jest mniejsza. Jeśli liczba dawców została podwojona, a wielkość ogólnej populacji wzrosła, liczba osób otrzymujących żywność ponad dwukrotnie, ponownie wskazując, że liczba karmionych osób wzrosła, ale zmniejszyła się ilość spożywanej żywności na mieszkańca.

podczas poszukiwania pożywienia podstawową orientacją jest odkrywanie przez mrówki nowego terenu bez prowadzenia śladów zapachowych. Orientacja wtórna jest wtedy, gdy teren został zbadany, a istnieją wcześniej istniejące ślady zapachów, których mrówki używają do orientacji. Kiedy T. mrówki siedzące orientują się po raz pierwszy, często polegają na topografii. Główne typy elementów, na których polegają, to dwustronnie podwyższone, dwustronnie obniżone, jednostronnie podwyższone i jednostronnie obniżone. Używają tego typu powierzchni, aby zorientować się wzdłuż, i układają pierwsze ślady zapachów, które mogą być następnie podążane w przyszłości, do źródła pożywienia, przez inne mrówki.

zachowania Sezonoweedytuj

stwierdzono również, że gatunek ten uprawia polidomię sezonową (posiadającą wiele miejsc kolonii), aby mieć dostęp do wielu źródeł pożywienia. Kolonia będzie zimować w jednym gnieździe, a następnie wiosną i latem, gdy zasoby są bardziej obfite, będą tworzyć wiele gniazd. Pozwala im to na lepsze wykorzystanie źródeł żywności, które mogą być rozłożone. Zimą wrócą ponownie do tego samego miejsca gniazdowania. Polidomia sezonowa jest raczej rzadka i występuje tylko u 10% wszystkich gatunków polidomicznych. Polidomia sezonowa nie występuje u wielu gatunków mrówek, ale istnieje wiele gatunków mrówek, w tym T. sessile, które przemieszczają się w ciągu sezonu: migracja do lepszych miejsc żerowania jest powszechna.

zbadano również sezonowe wzorce aktywności mrówek, A odpowiadając sezonowej polidomii, zaobserwowano, że mrówki wykazywały największą aktywność między marcem a wrześniem i prawie nie wykazywały aktywności od października do grudnia. Badano również wzorce aktywności dziennej. W marcu T. sessile żerował w ciągu dnia, ale w kwietniu ten wzór się zmienił i mrówka zaczęła żerować zarówno w dzień, jak iw nocy. Przez większość lata T. sessile wykazuje niski poziom aktywności w ciągu dnia i nocy.

Konkurencja z innymi antsEdit

konkurencja między gatunkami jest często klasyfikowana jako eksploatacja lub ingerencja. Eksploatacja polega na znajdowaniu i wykorzystywaniu ograniczonych zasobów, zanim będą mogły być wykorzystane przez inne gatunki, podczas gdy ingerencja jest aktem uniemożliwiającym innym uzyskanie zasobów przez bardziej bezpośrednią siłę lub agresję. Jeśli chodzi o te zachowania, gatunek jest uważany za dominujący, jeśli inicjuje atak i podporządkowany, jeśli unika innych gatunków. W porównaniu z ośmioma innymi gatunkami mrówek, T. sessile był bardziej podporządkowany w skali dominującej do podrzędnej. Mrówka nie wykazuje dużej skłonności do ataku, preferując stosowanie wydzielin chemicznych zamiast gryzienia.

Kiedy T. sessile, podrzędny gatunek, był w obecności dominujących gatunków mrówek, takich jak C. ferrugineus, P. imparis, Lasius alienus i F. subsericea, zmniejszyli czas spędzany na żerowaniu. Testowano to przy użyciu przynęty, a gdy podrzędne gatunki, takie jak T. sessile, napotkały gatunek dominujący, opuszczały przynętę. Miałoby to sens, że podrzędne gatunki żerują w innym czasie niż gatunki dominujące, aby uniknąć konfrontacji, ale istnieje znaczne nakładanie się w okresie żerowania na podstawie dziennej i sezonowej. Ponieważ T. sissile żeruje w tym samym czasie co gatunki dominujące, ale unika innych mrówek żerujących, muszą mieć doskonałe zdolności eksploatacyjne, aby przetrwać.

jednym z inwazyjnych gatunków, z którym musiał się zmierzyć T. sessile, jest mrówka argentyńska (Linepithema humile). Badania jego interakcji z L. humile pomógł naukowcom lepiej zrozumieć agresję T. sessile. Mrówki siedzące rzadko walczą razem z towarzyszami gniazd: zaobserwowano tylko, że walczyły wspólnie w sześciu z czterdziestu oddziaływań. To często powodowało, że T. sessile tracił pokłócenia z innymi gatunkami mrówek, takimi jak L. humile, nawet gdy więcej osobników T. sessile było obecnych. Podczas gdy inne gatunki mrówek, takie jak L. humile, walczą razem, T. sessile nie. T. sessile jest jednak bardziej prawdopodobne, aby wygrać w interakcjach jeden na jeden, ponieważ mają skuteczne mechanizmy obronne chemiczne.

inne zwyczajyedytuj

ten gatunek jest mrówką Padlinożerną / drapieżną, która zjada większość domowych pokarmów, zwłaszcza tych zawierających cukier, a także innych owadów. W pomieszczeniach będą kolonizować w pobliżu źródeł ciepła lub w izolacji. W gorących i suchych sytuacjach gniazda znajdowano w roślinach domowych, a nawet w pokrywach toalet. Na Zewnątrz skolonizują się pod skałami i odsłoniętą glebą. Pojawiają się jednak, tworząc kolonie praktycznie wszędzie, w różnych warunkach.

w eksperymentach, w których T. robotnicy siedzący zostali zamknięci w obszarze bez królowej, zaobserwowano składanie jaj (przez robotników), chociaż robotnicy zniszczyli każdą prepupę, która wyłoniła się z jaj.

zaobserwowano zapachowe mrówki domowe zbierające miód miodowy, aby pożywić się mszycami, owadami skalnicowymi i membracydami.

wydają się być bardziej skłonni do inwazji domów po deszczu (który zmywa zbierają miododajne).

zapachowe mrówki domowe wydają się być bardzo tolerancyjne w stosunku do innych mrówek, a złożone gniazda składające się z wielu gatunków mrówek, w tym T. sessile, zostały zaobserwowane.