międzynarodowy zespół naukowców spotkał się, aby omówić ponowne wprowadzenie nielotnych ptaków morskich na Wyspy Farne u północno-wschodnich wybrzeży Anglii.

aż do ostatecznego wymarcia gatunku w połowie XIX wieku wielkie auksy rozciągały się przez Atlantyk od północnej Europy po Islandię, Kanadę i wschodnie Stany Zjednoczone.

odpowiednik średniej wielkości pingwina, żył głównie na otwartym oceanie, z wyjątkiem kiedy waddled onshore do rozmnażania.

Po wyjściu z wody, jednak uderzająca, czarno-biała nielotność ptaka sprawiła, że był on podatny na ludzi pragnących wykorzystać jego mięso i pióra.

już w XVI wieku podejmowano bezowocne próby ograniczenia polowań na wielki auk, ale wraz ze zmniejszaniem się ich liczebności zwierzęta stały się jeszcze bardziej pożądane przez kolekcjonerów, co jeszcze bardziej przyspieszyło ich upadek.

w 1844 roku zabito Ostatnie ptaki w ostatniej znanej kolonii na wyspie u wybrzeży Islandii.

obecnie amerykański instytut badawczy revive& restore, który próbuje „ratownictwa genetycznego” dla zagrożonych i wymarłych gatunków, wierzy, że może odtworzyć gatunek i stopniowo przywrócić go do starych terenów lęgowych.

naukowcy chcą wyodrębnić wielkie DNA auk ze skamieniałości lub zachowanych narządów, a następnie użyć danych cyfrowych do sekwencjonowania całego kodu genetycznego zwierzęcia lub genomu.

ważne geny – te szczególnie charakterystyczne dla wielkiego auk – byłyby następnie edytowane w komórkach jego najbliższego żyjącego krewnego, razorbilla.

zapłodnione embriony byłyby wszczepione do ptaka wystarczająco dużego, by złożyć wielkie jajo auk, prawdopodobnie gęsi.

Matt Ridley, pisarz naukowy, który przewodniczył niedawnemu spotkaniu, na którym omówiono plany, powiedział: „W rzeczywistości wielki auk jest jedynym europejskim ptakiem panierującym, który wyginął w ciągu ostatnich 500 lat.

„to jeden z niewielu nielotnych ptaków półkuli północnej i oczywiście odegrał bardzo ważną rolę w ekosystemie Północnego Atlantyku.

” byłoby cudownie poczuć, że możemy go przywrócić.”

Farnes, jedna z niewielu grup wysp na wschodnim wybrzeżu Wielkiej Brytanii, została wybrana, ponieważ są atrakcyjne dla ptaków morskich gniazdujących na wyspach.

liczba ptaków lęgowych podwoiła się w ciągu ostatnich 40 lat, głównie dzięki ochronie przed zakłóceniami człowieka i kontroli populacji Mew drapieżnych.

każdego lata na wyspach żyją dziesiątki tysięcy maskonurów, guillemotów, razorbilli i innych gatunków.

Errol Fuller, pisarz i ekspert od wymarłych ptaków, powiedział, że wielki auk jest „supergwiazdą wyginięcia”.

„ptak ma urok, którego chyba nie da się wyrazić słowami”

” jest po prostu ikoniczny i dlatego XIX-wieczni kolekcjonerzy tak bardzo go chcieli.

” jest brytyjski, jest duży i dramatycznie wygląda – czarno-biały.”

Inne już realizowane projekty” de-extinction ” to m.in. renowacja mamuta włochatego, gołębia wędrownego i kury Wrzosowej.

w każdym przypadku wymarłe genomy zostały dokładnie zsekwencjonowane, wraz z genomami ich najbliższych żyjących krewnych.

w przypadku mamuta włochatego naukowcy z Harvardu wyedytowali już 16 genów rządzących trzema ważnymi cechami w żywą linię komórek słonia.

aby ponownie wprowadzić Wielki Auk, stado wyhodowanych w niewoli razorbilli będzie w końcu potrzebne do dostarczenia wystarczającej ilości zarodków.