Articles

Young-helmholtz theory of colour vision

„’Young-helmholtz theory of colour vision

a theory that there are three perceiving elements in the retina: red, green, and blue. Postrzeganie innych kolorów wynika z połączonej stymulacji tych elementów; niedobór lub brak któregokolwiek z tych elementów powoduje niezdolność do rozpoznania tego koloru i błędne postrzeganie jakiegokolwiek innego koloru, którego stanowi część.
synonim: helmholtz theory of color vision.
teoria Younga-Helmholtza (odkryta w XVIII wieku przez Thomasa Younga i opracowana przez Jamesa Clerka Maxwella i Hermanna von Helmholtza” w XIX wieku) jest trichromatyczną teorią widzenia kolorów – sposobem, w jaki fotoreceptory w oczach ludzi i innych naczelnych mogą umożliwić widzenie kolorów.
najwcześniejsze prace Younga dotyczące koloru w siedemnastu latach dziewięćdziesiątych dotyczyły optyki fizjologicznej, w której starał się wyjaśnić, jak działa oko: young doszedł do wniosku, że soczewka oka zmieniła kształt, aby w razie potrzeby skupić światło, a Siatkówka reagowała tylko na trzy „podstawowe kolory”, które połączyły się, tworząc wszystkie inne kolory. W latach 1801-2 young postulował istnienie trzech rodzajów fotoreceptorów (zwanych później stożkami) w oku, z których każdy był szczególnie wrażliwy na określone długości fal światła widzialnego. Później, w rękach Jamesa Clerka Maxwella i Hermanna Helmholtza, ten pogląd stał się standardową teorią czucia koloru.
Hermann von Helmholtz zgodził się z tą teorią i rozwinął ją. Do 1850 roku zaproponował klasyfikację trzech typów fotoreceptorów stożkowych. Jeden nazwał, ” krótko preferujący „(niebieski), inne były” średnio preferujący „(zielony) i” długo preferujący ” (czerwony), w zależności od ich reakcji na długości fal światła docierających do siatkówki. Mózg zinterpretował siłę długości fal wykrytych przez trzy rodzaje stożków jako widoczny kolor.
blisko spokrewniona, ale bardziej wyrafinowana teoria (obejmująca pociągi impulsowe lub grupy impulsów zamiast amplitudy lub „siły”) została zademonstrowana ponad sto lat później, kiedy odczyty pojedynczych komórek stożka były wreszcie możliwe.
inne teorie zostały zaawansowane w celu wyjaśnienia tego samego i innych zjawisk, w tym; cztery teorie kolorów – dla czerwono-zielonych lub żółto-niebieskich „braków czucia koloru” i dwie teorie kolorów dla widzenia kolorów o niskiej luminancji i stałości kolorów (teoria Retinex Edwin herbert Land z Lat 70.)
wszyscy teoretycy zgadzają się, że „szyszki chwytają kolor.”
mnemoniczne urządzenie pamięci: „Stożek??? Zaczyna się na ” c??? i ” c??? Oznacza kolor! Widzisz?