zespół przedniego nerwu międzykostnego (ains), znany również jako zespół Kiloh-Nevina, jest jednym z trzech wspólnych zespołów uwięzienia nerwu środkowego; pozostałe dwa to zespół pronator teres i znacznie bardziej powszechny zespół cieśni nadgarstka.

Epidemiologia

ains jest rzadkim zespołem uwięzienia, ze stosunkowo niewielką ilością wiarygodnych danych epidemiologicznych. Mówi się, że AINS stanowią mniej niż 1% neuropatii kończyny górnej 1.

Prezentacja kliniczna

ains jest czystą neuropatią ruchową, ponieważ przedni nerw międzykostny nie zawiera włókien czuciowych; tępy ból przedramienia jest jednak czasami wymieniany przez pacjentów.

zazwyczaj pacjenci nie robią znaku „O. K.”, ponieważ zginanie stawu międzypaliczkowego kciuka i dystalnego stawu międzypaliczkowego palca wskazującego jest upośledzone.

kolejnym testem czułości jest test szczypania: pacjent z AINS również nie będzie w stanie uszczypnąć kartkę papieru między kciukiem a palcem wskazującym, zamiast zaciskając arkusz między jego przedłużonym kciukiem i palcami wskazującymi, podobnie jak szczypce, a nie zacisk. Słabość mięśnia pronator quadratus objawia się osłabieniem pronacji przy zgięciu łokcia 2.

anastomoza Martina-Grubera występuje u nawet 25% populacji: w tych przypadkach przedni nerw międzykostny wydziela gałęzie do nerwu łokciowego, tworząc nietypowe wzorce unerwienia ruchowego przedramienia i ręki, a tym samym usuwając typowe objawy kliniczne.

patologia

etiologia jest wysoce dyskusyjna. Dwie najczęstsze przyczyny AINS są neuropatia uciskowa i splotu ramiennego zapalenie nerwu 4.

AINS może być spowodowany uciskiem między głowami mięśnia pronator teres a proksymalną krawędzią łuku FDS. Przedni nerw międzykostny jest ponadto podatny na uwięzienie przez warianty anatomiczne, mięsień Gantzera, anoumalous head of the FPL (flexor pollicis longus muscle) 1, będąc najbardziej godnym uwagi, ponieważ występuje u 52% populacji 2.

Dystrybucja

w kompletnych AINS, zginacz pollicis longus (FPL), część promieniowa (druga i trzecia cyfra) zginacza profundus (FDP) i pronator quadratus (PQ) są dotknięte.

cechy radiograficzne

USG i MRI to dwa sposoby obrazowania, które najlepiej nadają się do badania zespołów uwięzienia. Obok bezpośrednio wizualizacji bezpośrednich przyczyn [np. pierwotne guzy nerwu lub osłonki, torbiele zwoju, ostrogowe ostrogowe, warianty anatomiczne (np. mięsień Gantzera), rozpoznawanie patologicznych wzorców sygnału mięśniowego na MRI może odwrotnie wskazywać na dotknięty nerw.

MRI

poszukaj wzoru zmian sygnału mięśniowego na sekwencjach wrażliwych na płyn (mieszanie, PD lub T2W FAT sat), aby odkryć dotknięty nerw.

w AINS zginacz pollicis longus (FPL), część promieniowa (druga i trzecia cyfra) zginacza profundus (FDP) i pronator quadratus (PQ) zostaną odpowiednio zmienione. W przewlekłych przypadkach na obrazie T1W mogą wystąpić dodatkowe hiperintensywne zmiany sygnału wtórne do zaniku tłuszczakowatego. Należy jednak zachować ostrożność w ocenie mięśnia PQ: wykazano, że sygnał hiperintensywny jest częstym normalnym stwierdzeniem o niejasnej etiologii 2.

chociaż nie jest to bezwzględnie konieczne w zespołach wtórnego uwięzienia (tj. tych, które nie są spowodowane zmianami zajmującymi przestrzeń itp.), dożylne zastosowanie środka kontrastowego pokaże wzmocnienie mięśni denervated.

leczenie i rokowanie

AINS można leczyć zachowawczo z odpoczynkiem kończyn i NSAR; stosowano również kortykosteroidy. Wskaźnik powodzenia operacji wynosi około 73% w jednej serii 3.

diagnostyka różnicowa

zespół nerwu międzykostnego przedniego musi być różnie diagnozowany od:

• inne zespoły uwięzienia nerwu środkowego
  • zespół cieśni nadgarstka
  • zespół pronatora Teresa

Historia i etymologia

zespół nerwu międzykostnego przedniego (zespół Kiloh-Nevina) został po raz pierwszy opisany w 1948 roku przez Parsonage ’ a i Turnera, a następnie zdefiniowany w 1952 roku przez Kiloh i Nevina 4.

Zobacz też

• zespoły uwięzienia nerwu środkowego
  • zespół pronatora Teresa
  • zespół cieśni nadgarstka
  • zespół nerwu międzykostnego przedniego