Abstract

een verzameling van drie korte wetenschappelijke verhandelingen over mannelijke en vrouwelijke besnijdenis zoals gezien in het lichaam van de islamitische wet. Gezien het gebrek aan twijfel dat mannelijke besnijdenis een legitieme praktijk is, gaan de kranten grotendeels in op veel voorkomende misverstanden over de Islamitische uitspraak in het geval van dochters. Met de publicatie van deze verhandelingen wil het Regionaal Bureau voor het oostelijke Middellandse Zeegebied van de WHO een gezaghebbende en sluitende verklaring afgeven over de praktijk van vrouwenbesnijdenis in Islamitische landen. De eerste verhandeling bewijst met voldoende gedocumenteerd bewijs dat uitspraken of handelingen met betrekking tot vrouwelijke besnijdenis toegeschreven aan de Profeet Mohammed hebben geen authenticiteit. De geleerde wijst op de vele risico ‘ s die gepaard gaan met de besnijdenis van vrouwen, en concludeert dat de praktijk “niet legitiem kan zijn onder de islamitische wet”, en concludeert verder dat “vrouwelijke besnijdenis is noch vereist noch is het een verplichting noch een sunna.”The second treatise, on “Pharaonic besnijdenis”, or infibulation. onderzoekt de schadelijke effecten van deze praktijk en concludeert dat het “een verfoeilijke misdaad”is. De laatste verhandeling bevestigt deze opvattingen en concludeert dat “aangezien vrouwelijke besnijdenis niet iets vereist is en geen bewijs uit religieuze bronnen bewijst dat het ofwel een verplichting of een sunna is, wat overblijft is dat het een absolute schade is die geen voordeel heeft”.