Vicarious trauma, ook bekend als secundair trauma, kan worden omschreven als indirecte blootstelling aan een traumatische gebeurtenis door uit de eerste hand verslag of verhaal van die gebeurtenis. Mensen in de helpende beroepen—counselors en therapeuten, reddingswerkers, politieagenten, artsen en advocaten—kunnen het risico lopen van plaatsvervangende trauma ‘ s. Elke persoon die een belangrijke relatie heeft met een overlevende van trauma kan ook komen om secundaire trauma ‘ s te ervaren.

inzicht in Vicarious Trauma

therapeuten en andere helpers horen vaak verhalen over traumatische ervaringen in de loop van hun werk. Soms kan het horen van deze verhalen hen overweldigen en leiden tot het ervaren, in mindere mate, dezelfde gevoelens van de traumaoverlevers in hun zorg. Vicarious trauma gaat meestal gepaard met een verschuiving in het wereldbeeld van de helper. De overtuigingen van de helper over de wereld kunnen worden veranderd en/of beschadigd door herhaalde blootstelling aan traumatisch materiaal, bijvoorbeeld.

compassie vermoeidheid en burn-out zijn gerelateerde concepten die sommige overeenkomsten met plaatsvervangende trauma ‘ s delen, en een persoon kan zichzelf ervaren een of meer van deze toestanden op hetzelfde moment.

compassie vermoeidheid is de toestand van emotionele en fysieke vermoeidheid die resulteert wanneer helpers medeleven voelen voor degenen die ze helpen, maar niet voldoende tijd hebben om voor anderen te zorgen om bij te tanken en voor zichzelf te zorgen. Het verschilt van plaatsvervangende trauma in dat het niet typisch wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van trauma-gerelateerde symptomen en niet noodzakelijk een verandering in iemands wereldbeeld.

burn-out is een term die soms door elkaar wordt gebruikt met vicarious trauma, maar deze aandoening heeft niet noodzakelijk een traumatisch element. Mensen kunnen burn-out ervaren wanneer ze een giftige werkomgeving hebben of wanneer ze zich voelen om vervelend te doen of op een andere manier te werken zonder genoeg tijd voor rust of passende zelfzorg te krijgen.

alle hulpverleners lopen een risico, maar degenen die met kinderen en overlevenden van seksueel misbruik en mishandeling werken, kunnen een hoger risico lopen op vicieuze trauma ‘ s.

symptomen van indirect Trauma

mensen reageren op indirect trauma op vele manieren. Sommige mensen zijn meer getroffen dan anderen en kunnen een breder scala van symptomen ervaren, die over het algemeen in een van de vijf categorieën vallen:

• emotionele symptomen kunnen blijvende gevoelens van verdriet, angst of droefheid omvatten. Sommige mensen kunnen prikkelbaar of boos worden, vaak afgeleid worden en / of veranderingen in stemming of gevoel voor humor ervaren. Een persoon kan ook beginnen te voelen over het algemeen onveilig.
• gedragssymptomen kunnen isolatie, toename van alcohol-of substantiegebruik, veranderde eetgewoonten en slaapproblemen omvatten. Mensen die gedragssymptomen van vicarious trauma ervaren, kunnen riskant gedrag vertonen en mensen of taken vermijden, of ze kunnen het moeilijk vinden om werk en privéleven te scheiden en kunnen hun werkbelasting verhogen.
• fysiologische symptomen, die van invloed zijn op het fysieke welzijn, kunnen onder andere optreden in de vorm van hoofdpijn, huiduitslag, zweren of brandend maagzuur.cognitieve symptomen kunnen de vorm aannemen van cynisme en negativiteit of leiden tot moeite met concentreren, onthouden of beslissingen nemen in het dagelijks leven. Een helpende professional kan het ook moeilijk vinden om te stoppen met denken over het trauma ervaren door een persoon in hun zorg, zelfs wanneer niet op het werk.
• geestelijke symptomen kunnen een verlies van hoop, een verminderd gevoel van doel en gevoelens van verbondenheid met anderen en de wereld in het algemeen omvatten. Mensen kunnen hun levensdoel uit het oog verliezen of het gevoel krijgen dat ze liefde onwaardig zijn of liefde niet verdienen.omdat de symptomen slopend kunnen worden als ze niet behandeld worden, wordt aanbevolen dat hulpverleners die risico lopen op het ontwikkelen van vicieuze trauma de hulp inroepen van een hulpverlener in de geestelijke gezondheidszorg voordat de symptomen ernstig worden.
  

  vicieuze Trauma ’s en geestelijke gezondheid

  vicieuze trauma’ s kunnen een significante impact hebben op de geestelijke gezondheid van een persoon. Helpers en anderen getroffen door plaatsvervangende trauma ‘ s kunnen emotionele problemen, zoals gevoelens van angst, woede, en/of verdriet in verband met het horen van rekeningen van traumatische ervaringen opmerken.

  volgens de herziene diagnostische criteria voor posttraumatische stress in het diagnostisch en statistisch handboek (dat werd uitgebreid met “herhaalde blootstelling aan aversieve details” van een traumatische gebeurtenis), kunnen sommige van degenen die een plaatsvervangende trauma ervaren ook worden gediagnosticeerd met PTSS. Een persoon met PTSS kan worden beïnvloed door opdringerige gedachten over trauma, vermijden dingen die herinneringen van een traumatische ervaring veroorzaken, en hebben verhoogde fysiologische opwinding/reactiviteit.

  therapie wordt in het algemeen aanbevolen voor patiënten die lijden aan vicarious trauma. Een therapeut kan tijd en ruimte bieden aan individuen om te bespreken hoe ervaringen van traumaoverlevers een impact hebben gehad. In therapie, het helpen van professionals kunnen ook leren en bouwen op coping vaardigheden om symptomen van plaatsvervangende trauma aan te pakken en zelfzorg praktijken te ontwikkelen om toekomstige recidieven te voorkomen.

  Zelfzorgpraktijken om het risico van plaatsvervangende Trauma ’s te verminderen

  mensen in helpende beroepen kunnen specifieke maatregelen nemen om het risico van plaatsvervangende trauma’ s te verminderen. Ook wordt het algemeen beschouwd als essentieel voor degenen die vaak worden blootgesteld aan traumatisch materiaal om passende training en toezicht te krijgen. Veel geestelijke gezondheidswerkers raden ook aan om contact te maken met andere professionals die de ervaring van het werken met trauma begrijpen.

  een manier om professionals te helpen hun risico op plaatsvervangende trauma ‘ s te verminderen is ervoor te zorgen dat ze voldoende tijd maken voor zelfzorg. Wanneer therapeuten en andere mensen die indirect worden blootgesteld aan trauma tijd besteden aan zelfzorg activiteiten-journalen, het nemen van tijd vrij van het werk, genieten van muziek, tijd doorbrengen met geliefden, het nastreven van hobby ‘s, enzovoort—ze kunnen beter in staat om de ervaring van plaatsvervangende trauma’ s aan te pakken.

  naar therapie gaan kan ook een vorm van zelfzorg zijn, omdat een therapiesessie tijd geeft om zich te concentreren op je eigen gedachten en gevoelens en een veilige plek om ze te onderzoeken.

  het handhaven van een redelijk evenwicht, zowel in het werk als buiten het werk, kan ook nuttig zijn. Therapeuten die vaak trauma ‘ s ondervinden door hun werk, kunnen bijvoorbeeld het soort werk dat ze dagelijks of wekelijks doen willen variëren en zelf overwerken vermijden.

  1. geconfronteerd met indirect trauma. (n. d.). Verkregen uit https://www.livingwell.org.au/professionals/confronting-vicarious-trauma
  2. Diagnostic and statistical manual of mental disorders: DSM-5. (5e ed.). (2013). Washington, D. C.: American Psychiatric Association.
  3. Mathieu, F. (2013). Wat is compassie vermoeidheid? Retrieved from https://www.tendacademy.ca/what-is-compassion-fatigue
  4. Pearlman, L. A., & Saakvitne, K. W. (1995). Behandeling van therapeuten met plaatsvervangende traumatisering en secundaire traumatische stressstoornissen. In Figley, C. R. (Ed.), Compassie vermoeidheid: omgaan met secundaire Traumatische Stress Stoornis in degenen die de getraumatiseerde behandelen (PP.150-177). New York NY: Brunner / Mazel.
  5. Pross, C. (2006). Burn-out, plaatsvervangende trauma ‘ s en de preventie ervan. Martelingen, 16 (1), 1-9.
  6. Wie is getroffen door een Vicair trauma? (n. d.). Opgehaald uit http://www.vicarioustrauma.com/affected.html

  Laatst bijgewerkt: 07-14-2016