Artemisia Gentileschi była wczesną włoską malarką barokową i jedyną kobietą naśladującą Caravaggia, z którą współpracowała we Włoszech na początku XVII wieku. Jej nowatorskie kompozycje i skupienie się na bohaterkach biblijnych odróżniają ją od współczesnych mężczyzn i doprowadziły do celebracji Gentileschi jako malarza z wyjątkowo kobiecą perspektywą.

Gentileschi urodziła się w Rzymie, córka znanego malarza Orazio Gentileschi. Jako młoda dziewczyna służyła jako uczennica ojca, ucząc się umiejętności profesjonalnego malarza. Kiedy jej ojciec zrozumiał, że posunęła się poza jego wykształcenie, zatrudnił malarza Agostino Tassi, aby poszerzył jej umiejętności malarskie. W 1612 roku Tassi zgwałciła Gentileschiego, co jest obecnie nierozerwalnie związane z jej imieniem. Po długim i bolesnym procesie, Tassi został uznany za winnego i uwięziony na osiem miesięcy. Wydarzenie to miało niezwykle negatywny wpływ na reputację Artemisii Gentileschi, a artystka cierpiała z powodu plotek, które napiętnowały ją jako rozwiązłą kobietę.

wkrótce po procesie Orazio Gentileschi zaaranżował małżeństwo dla swojej córki, po czym przeniosła się do Florencji we Włoszech, gdzie zyskała hojne wsparcie i patronat księcia Medyceuszy, Kosmy II. w 1616 roku była pierwszą kobietą, którą przyjęto do florenckiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie kontynuowała edukację artystyczną. W tym okresie Gentileschi był wysoko ceniony zarówno przez dwór królewski, jak i uczonych, ostatecznie nawiązując znacznie zwiastunową relację z astronomem, filozofem i fizykiem, Galileuszem.

ona i jej mąż mieli dwie córki, z których obie ostatecznie zostały malarkami. Kiedy Gentileschi i jej mąż rozstali się, stała się głową własnego domu, ciesząc się wolnością i niezależnością znaną niewielu jej rówieśnikom. Ona i jej córki często przenosiły się do Włoch dla możliwości kariery i aby objąć Patronat, który obejmował rodzinę Medyceuszy i króla Anglii Karola I. W 1641 Gentileschi przeniosła się do Neapolu, gdzie mieszkała do końca życia. Podczas gdy Gentileschi była uznanym malarzem za życia, po jej śmierci wiele jej prac popadło w zapomnienie i często przypisywano je innym zwolennikom Caravaggia lub jej ojcu.

historyk sztuki Mary Garrard zauważa, że Artemisia Gentileschi „doznała naukowego zaniedbania, które jest nie do pomyślenia dla artystki jej kalibru” (Garrard, Artemisia Gentileschi, 3). Dopiero teraz, w świetle niedawnej działalności akademickiej, Gentileschi stała się rozpoznawalna za opowiadanie historii biblijnych z perspektywy kobiety, takich jak słynna Judyta Ścięta Holofernesa (1612-13), która przedstawia bohaterkę Judith bezlitośnie ścinającą głowę brutalnemu Holofernesowi, aby ocalić swój lud przed tyranią, a także jej portret Marii Magdaleny w nawróceniu Magdaleny (1615-16).