Dioscuri, zwane także (po francusku) Castor i Polydeuces oraz (po łacinie) Castor i Pollux, (Dioscuri z greckiego Dioskouroi, „synowie Zeusa”) – w mitologii greckiej i rzymskiej bliźniacze bóstwa, które pomagały rozbitkom marynarzy i otrzymywały ofiary za sprzyjające wiatry. Byli dziećmi Ledy i Zeusa, króla bogów, albo Tyndareusa, śmiertelnego męża Ledy i Króla Lacedaemona. Według zwykłej wersji Kastor był synem Tyndareusa i tym samym był śmiertelny, podczas gdy Polluks był synem Zeusa (który słynnie zbliżył się do Ledy w postaci łabędzia).

obaj bracia byli świetnymi jeźdźcami, a Pollux był bezkonkurencyjnym bokserem. Brały udział w polowaniu na dzika Kalydońskiego (zob. Meleager) i w podróży Argo (zob. Argonaut). Kiedy ich siostra Helen została porwana przez Tezeusza, najechali attykę i odzyskali ją. Porwali córki Leukippusa, Phoebe i Hileirę i skonfrontowali się z bratankami Leukippusa, Idasem i Lynceusem. Kastor został zamordowany przez Idasa, ale Pollux zabił Lynceusa; w odwecie Zeus zabił Idasa piorunem. Zeus dał Polluxowi wybór między spędzeniem całego czasu na Olimpie, a oddaniem połowy swojej nieśmiertelności śmiertelnemu bratu, aby mogli razem zmieniać królestwa. Pollux postanowił podzielić się swoją nieśmiertelnością. W jednej z wersji opowieści stały się gwiazdozbiorem bliźniąt (choć z konstelacją wiąże się kilka różnych par).

wprowadzenie ich kultu w Rzymie datuje się tradycyjnie na rok 484 p. n. e. Budowa świątyni na Forum nastąpiła po ślubowaniu Aulusa Postumiusa w bitwie nad jeziorem Regillus, gdzie według legendy Dioscuri walczyli po stronie Rzymian i nieśli wiadomość o zwycięstwie do Rzymu. Jako jeźdźcy byli szczególnie atrakcyjni dla rzymskich equitów, zakonu jeździeckiego lub rycerzy i kawalerii. W sztuce bliźniacy przedstawiani są jako dwaj młodzieńcy, Zwykle jeźdźcy, trzymający włócznie i noszący hełmy; ich wizerunek pojawił się na wczesnych rzymskich monetach.