Streszczenie

zbiór trzech krótkich rozpraw naukowych na temat obrzezania mężczyzn i kobiet w świetle prawa islamskiego . Zauważając brak wątpliwości, że obrzezanie mężczyzn jest legalną praktyką, gazety w dużej mierze odnoszą się do powszechnych nieporozumień dotyczących islamskiego rządzenia w przypadku córek. Publikując te traktaty, Regionalne Biuro WHO dla wschodniego regionu Morza Śródziemnego ma na celu wydanie autorytatywnego i rozstrzygającego oświadczenia na temat praktyki obrzezania kobiet w krajach islamskich. Pierwszy traktat udowadnia z dostatecznie udokumentowanymi dowodami, że powiedzenia lub działania dotyczące obrzezania kobiet przypisywane Prorokowi Mahometowi nie mają autentyczności. Zauważając wiele zagrożeń związanych z obrzezaniem kobiet, uczony dochodzi do wniosku, że praktyka „nie może być uzasadniona zgodnie z prawem islamskim”, a ponadto stwierdza, że „obrzezanie kobiet nie jest wymagane, ani nie jest obowiązkiem, ani Sunną.”Drugi Traktat o obrzezaniu faraonów, czyli infibulacji. ocenia szkodliwe skutki tej praktyki i stwierdza, że jest to „ohydne przestępstwo”. Końcowy traktat potwierdza te poglądy, stwierdzając, że „ponieważ obrzezanie kobiet nie jest czymś wymaganym i żadne dowody ze źródeł religijnych nie dowodzą, że jest to obowiązek lub sunna, pozostaje to, że jest to absolutna szkoda, która nie przynosi korzyści”