szalony Boston Corbett zabił Johna Wilkesa Bootha

przez Erica Niderosta

szalony jak Kapelusznik –
zabójca Johna Wilkesa Bootha osiągnął natychmiastową sławę—ale ludzie wkrótce zdali sobie sprawę, że był po prostu szalony

zdjęcie z czasów wojny z Bostonu Corbett

John Wilkes Booth grymasnął w agonii, gdy zataczał się w stodole tytoniowej w pobliżu Port Royal w Wirginii, 26 kwietnia 1865 roku. Jego wspólnik, David Herold, już poddał się żołnierzom 16. nowojorskiej Kawalerii otaczającej stodołę, ale przystojny aktor, który 12 dni wcześniej zastrzelił prezydenta Abrahama Lincolna w Teatrze Forda, odmówił poddania się pomimo bólu złamanej nogi. Dla Bootha i jego prześladowców to był desperacki moment.

Detektywi Luther Baker i Everton Conger, towarzyszący 16.NY, chcieli podpalić stodołę, by wykurzyć zabójcę. Ale pierwszy por. Edward Doherty, dowódca oddziału w Nowym Jorku, był niechętny temu, woląc rano popędzić do stodoły. Wtedy mały, wiry sierżant znany jako Boston Corbett przyszedł do Doherty i zapytał, czy może wejść sam do stodoły. Porucznik odmówił, a Conger kontynuował swój plan, podpalając trochę siana piętrzącego się na tyłach stodoły. Nawet po tym, jak płomienie pochłonęły konstrukcję, Booth nadal nie chciał wyjść.

obserwując go przez szczelinę, sierżant zauważył, że Booth wydaje się kuśtykać w kierunku drzwi. Corbett zeznał później, że widział, jak Booth celuje w Karabin. „Mój umysł był na nim uważnie”, nalegał Corbett, ” aby zobaczyć, że nie zrobił nic złego….Wycelowałem w ramię i strzeliłem do niego przez Wielką szczelinę w stodole.”Booth rozbił się, śmiertelnie ranny w szyję. Zmarł dwie godziny później.

stały cel Corbetta zmieniłby go w celebrytę—człowieka, który uwolnił świat od zabójcy Lincolna. W kolejnych tygodniach sierżant podziwiał tłumy, gdziekolwiek się udał. Szybko jednak okazało się, że w Kawalerze związku jest coś dziwnego. Zamiast podpisywać swoje imię, gdy poproszono go o autograf, Corbett często pisał długie fragmenty o Wszechmogącym. I chociaż początkowo skromnie twierdził, że był tylko żołnierzem wykonującym swoją pracę podczas pościgu Bootha, Corbett zaczął mówić ludziom, że Bóg uczynił go „agentem swojej szybkiej zemsty na zabójcy naszego ukochanego prezydenta, Abrahama Lincolna.”

jego dziwne zachowanie stało się bardziej zauważalne, gdy odkrył minusy swojej nowej gwiazdy. Wielu ludzi czciło go, ale spotykał też krytyków. Zaczęły napływać listy korbowe, niektóre z nich od wielbicieli Bootha. Zwiększyła się ilość listów nienawiści, którym czasami towarzyszyły groźby śmierci. Strach Corbetta przerodził się w pełną paranoję i zaczął celować w poszukiwaczy autografów. Coraz więcej jego wielbicieli zaczęło spadać, gdy pojawiły się niesmaczne fakty o mścicielu Lincolna.

pijany Kapelusznik naprawia swoje drogi
Thomas Corbett urodził się w Londynie w 1832 roku, ale jego rodzina wyemigrowała do Nowego Jorku, gdy miał 7 lat. Dorastał tam, zostając kapelusznikiem. Wkrótce po ślubie jego żona zmarła podczas porodu wraz z niemowlęciem. Załamany przeniósł się do Bostonu i zaczął intensywnie pić. Pewnej nocy pijany Kapelusznik natknął się na Ulicznego kaznodzieję, którego przesłanie najwyraźniej przefiltrowało się do jego zakłopotanego mózgu, natychmiast przekształcając go w religijnego fanatyka. Corbett zapuścił długie włosy, naśladując Jezusa, a następnie nazwał się „Boston”, po mieście, w którym został nawrócony.

jego nowo odkryty religijny zapał szybko przerodził się w pełnowartościowy fanatyzm. Zdenerwował kolegów Metodystów głośnymi okrzykami ” Chwała Bogu!”Przyjął również pewne dziwaczne uczucia-dodając „er” do wszystkich swoich słów w modlitwach i błaganiach, na przykład. „O Panie-er,” krzyknął Corbett, ” wysłuchaj naszej modlitwy-er!”

zapał młodego Kapelusznika osiągnął nowy poziom w nocy 16 lipca 1858 roku, po tym jak szpiegował dwie prostytutki idące ulicą. Czując się winnym, że zainspirowały pożądania w nim, wrócił do domu i czytać Marka 19: 12, który cytuje Chrystusa jako mówiąc ” zrobili się eunuchów dla Królestwa Bożego.”To wszystko, co Corbett musiał zobaczyć. Dostał nożyczki i spokojnie wyciął otwór na mosznie, wyciągnął jądra i odciął je. Niezrażony, następnie wziął udział w spotkaniu modlitewnym i poszedł na spacer przed obfitym posiłkiem.

zanim Corbett w końcu szukał pomocy medycznej, w opuchniętej, zaczernionej mosznie zebrała się ogromna ilość krwi. Lekarz odsączył ranę i w ciągu kilku tygodni Kapelusznik całkowicie wyzdrowiał.

Corbett został kaznodzieją na pół etatu, włócząc się po stoczniach w Bostonie i wygłaszając kazania dla irlandzkich marynarzy i pracowników portowych. Wielu dawało mu do zrozumienia, że mieli pretensje do jego rady. Kiedy jeden z wściekłych Irlandczyków strącił go z improwizowanej „ambony”, Corbett nie był zaskoczony. – Możesz zabrać ze sobą całą Irlandię-wykrzyknął-i to mnie w najmniejszym stopniu nie przestraszy.”W tym czasie miał problemy z utrzymaniem pracy. Twierdził, że jego pracodawcy muszą być tym, co uważał za „pobożne” przez cały czas, a on przestanie pracować, gdy usłyszy jakieś przekleństwa, a następnie padnie na kolana i pomodli się za sprawcę.

eunuch dołącza do armii Unii
kiedy wybuchła wojna domowa, Corbett stanął przed decyzją: czy powinien zostać pacyfistą, czy wstąpić do armii Unii? Po wielu modlitwach postanowił zostać żołnierzem, walcząc o słuszną sprawę Unii przeciwko zdradzieckiemu południu. Ale za każdym razem, gdy strzelał do wroga, stosował formułę-najpierw mówił: „Boże, zmiłuj się nad waszymi duszami.”

co zaskakujące, Corbett był w gorącej wodzie prawie od pierwszego dnia, gdy wstąpił do wojska. Został samozwańczym strażnikiem moralnym swojego pułku. Na przykład podczas przeglądu, kiedy pułkownik obraźliwie przeklinał ludzi, gdy stali na baczności, Corbett wyszedł z szeregów, aby upomnieć swojego dowódcę. Potem spędził trochę czasu w wartowni.

kolejne wykroczenie prawie doprowadziło do egzekucji byłego Kapelusznika. Gdy pewnej nocy porzucił stanowisko, twierdząc, że jego pobór kończy się o północy, armia nie zgodziła się. Szybko został aresztowany, sądzony, skazany i skazany na rozstrzelanie. Przez pewien czas jego życie wisiało na włosku, ale w końcu armia po prostu go wyrzuciła.

Corbett nie pozostał jednak długo cywilem, następnie zaciągnął się jako żołnierz w 16 nowojorskiej Kawalerii. Swoją pierwszą realną szansę walki otrzymał w 1864 roku, kiedy jego jednostka stoczyła potyczkę z Konfederackimi rajderami pod dowództwem Johna Singletona Mosby ’ ego. Odcięty od swoich towarzyszy, Corbett kontynuował walkę, mimo przeciwności losu. Wierny formie, Corbett krzyknął: „Amen! Chwała Bogu!”za każdym razem jego kule odnajdywały swój ślad. Podobno zabił siedmiu wrogów, zanim skończyła mu się amunicja. Dopiero wtedy się poddał.

wysłany do Andersonville, Corbett twierdził później: „tam Bóg był dla mnie dobry, oszczędzając moje życie.”Przypomniał też, że” nawróciło się mnóstwo dusz, w miejscu, gdzie leżałem przez trzy miesiące bez żadnego schronienia.”Jednak został zredukowany do prawie szkieletu, zanim miał szczęście być zwolniony z więzienia i musiał spędzić kilka tygodni w szpitalu w Maryland, zanim dołączył do armii jako sierżant w kompanii l, 16th New York Cavalry.

od God ’ s Avenger do Kansas Farmer
14 kwietnia 1865 znalazł Boston Corbett w Waszyngtonie, modląc się, aby Bóg pozwolił mu być narzędziem jego gniewu i pomścić zabójstwo prezydenta. Jak widzieliśmy, jego modlitwa została wysłuchana. Ale po tym, jak nowość jego nowo odkrytej sławy zaczęła słabnąć, sierżant kawalerii szukał wcześniejszego zwolnienia z armii. Sekretarz wojny Edwin M. Stanton odmówił.

Corbett zainwestował dużo czasu, próbując dostać swoją część nagrody, którą rząd zaoferował za postawienie mordercy Lincolna przed sądem. Był to powolny proces, skomplikowany przez fakt, że inni-zwłaszcza detektyw Luther Baker-próbowali zdyskredytować małego sierżanta, twierdząc, że żołnierze 16-go mieli konkretne rozkazy, aby nie strzelać, ponieważ plan był taki, aby wziąć Bootha żywcem. Jednak Baker i Conger zeznali później pod przysięgą, że nie było żadnych konkretnych rozkazów, aby strzelać lub nie strzelać. Ostatecznie kawalerzysta otrzymał część nagrody pieniężnej, w sumie $1,653.84.

zaczął znowu robić kapelusze po zebraniu, ale jego problemy psychiczne najwyraźniej się pogorszyły. Szybki do gniewu i coraz bardziej paranoiczny, teraz spał z naładowanym pistoletem pod poduszką. Mówiono, że obawiał się zamachu, a także nieufnie wypatrywał ducha Bootha.

Wciąż jednak nie mógł znaleźć spokoju, więc wiosną 1878 roku podniósł stawkę i przeniósł się do Concordii, siedziby Hrabstwa Cloud w Kan., wjeżdżając do miasta na desce zaprzęgowej ciągniętej przez Czarnego Konia o imieniu ” Billy.”Albert T. Reed, mieszkaniec, który pamiętał przybycie Corbetta, przypomniał sobie, że widział ” małego, mało wyglądającego człowieka, z cienką, szorstką brodą, i nosił starą czapkę wojskową … „Reed przypomniał sobie, że Corbett, który miał włosy, które „zwisały mu do ramion”, był uzbrojony w dwa pistolety.

były Kapelusznik złożył roszczenie na 80 akrach około 7 mil na południe od miasta, gdzie szybko zyskał reputację pustelnika-choć nie próbował ukrywać swojej tożsamości. Kiedy rozeszła się wieść, że jest sławny, miejscowi zaprosili go do wygłoszenia wykładu na temat afery Bootha i jego doświadczeń w Andersonville. Ku zaskoczeniu wszystkich przyjął. Ale kiedy pojawił się Corbett, nie chciał powiedzieć ani słowa o Booth 'u czy Andersonville’ u, zamiast tego dręczył tłum o potrzebie skruchy.

przez większość czasu Corbett pozostawał z dala od swoich nowych sąsiadów. Początkowo zatrudnił czterech ludzi do pracy na swojej ziemi. Zasadzili trochę kukurydzy, ale on sam nie pojawił się na polach aż do wieczora. Ostatecznie zrezygnował z rolnictwa przez pełnomocnika i zajął się hodowlą kur i kilkoma stadami bydła. Źródło funduszy Corbetta stało się wkrótce tematem spekulacji. Płacił za wszystko gotówką, ale nigdy nie pracował, spędzając większość czasu na wędrówkach po równinach lub zaszyj się w swojej słabo wyposażonej ziemiance, odpowiadając na pocztę.

miał nieco większy kontakt z jedną sąsiadką, Panią Randall, która sprzedawała mu mleko i masło, niż z kimkolwiek innym. Zwierzył się jej, że chce być pochowany na własnej posesji i pokazał jej i innej kobiecie grób, który już wykopał w pobliżu swojej ziemianki. Pokazał im również koc, mówiąc, że chce być w niego owinięty, gdy nadejdzie jego czas. Corbett miał wtedy zaledwie 40 lat i był w pozornie dobrym zdrowiu, ale w jego niespokojnym umyśle czaiły się widmowi zabójcy.

następnie gwałtowny incydent napięł stosunki między Corbettem a jego sąsiadami. Co byłoby znane jako „incydent baseballowy” miał miejsce w niedzielę rano, kiedy miejscowi chłopcy grali w baseball. Czytając Pismo Święte podczas przejeżdżania obok w swoim buckboardzie, Corbett był wściekły, że jego sąsiedzi oddają się temu, co widział jako „bluźnierczą” grę w szabat. Zatrzymując konia, wziął pistolet z pasa i krzyknął: „to niegodziwe grać w baseball w dzień Pański!”wymachując bronią. Przestraszeni młodzi ludzie i osoby postronne szybko się rozproszyli.

następnego dnia został zaprzysiężony nakaz na Corbetta, który został wezwany do stawienia się w biurze sprawiedliwości pokoju Concordii, aby stanąć przed sądem. Praktycznie całe miasto okazało się oglądać ” rozrywkę.”Corbett pojawił się w pełni uzbrojony, choć na początku wydawał się dość spokojny. Ale gdy grupa świadków zeznawała o jego gwałtownym wybuchu, mały Kapelusznik stawał się coraz bardziej ponury. Kiedy dorośli, którzy oglądali mecz baseballowy, opowiadali, jak Corbett wycelował w nich z pistoletu, grożąc strzałem, były Kapelusznik wybuchł w strumieniu gwałtownych zaprzeczeń, celując pistoletem w świadków. „To kłamstwo, kłamstwo, kłamstwo!”zakrztusił się. „Zastrzelę każdego, kto mówi takie rzeczy przeciwko mnie!”Jak na ironię, ognisty mały człowiek udowodnił sprawę prokuratury przeciwko niemu – chociaż nikt nie był gotów siedzieć i rozmyślać nad drobnymi punktami prawa w tym momencie. – Mogę ci powiedzieć, że było rozproszenie-przypomniał sobie świadek, dodając, że-podeptali się nawzajem, docierając do drzwi i okien.”W jakiś sposób urzędnikom udało się uspokoić Corbetta, który opuścił biuro bez zastrzeżeń. Wszystkie myśli o dalszych działaniach prawnych przeciwko byłemu kapelusznikowi zostały odłożone na półkę. Kansanie zdali sobie sprawę, że nie był do końca normalny, a może nawet szalony – ale nadal czuli do niego wielką sympatię.

Madman ginie na dobre
po incydencie z baseballem, miejscowemu politykowi udało się zdobyć pracę jako odźwierny w legislaturze stanu Kansas w Topeka. To był dobry gest, który zignorował historię irracjonalnych wybuchów Corbetta. Przez miesiąc wszystko poszło dobrze; Corbett trzymał się swoich obowiązków i stał się czymś w rodzaju atrakcji turystycznej, ponieważ ludzie wciąż byli ciekawi człowieka, który zabił Johna Wilkesa Bootha. Kapelusznik po raz kolejny zjechał jednak z torów 15 lutego 1887 roku.

istnieje kilka wersji tego, co się stało, że tym razem go odpaliło. Według jednej z relacji podsłuchał bluźniercze uwagi wygłaszane podczas modlitwy otwierającej sesję legislacyjną. A może nie było żadnego powodu, a osobiste demony, z którymi tak długo walczył, w końcu go pokonały. W każdym razie, Corbett zaczął biegać po korytarzach Kapitolu szalejąc, machając rewolwerem, gdy ustawodawcy uciekali w poszukiwaniu schronienia. Po obezwładnieniu i przesłuchaniu został wysłany do stanowego zakładu dla obłąkanych w Kansas.

pobyt tam Corbetta zaostrzył jego problemy. Miał halucynacje, że zabójcy śledzili korytarze lub czekali na niego. Miesiąc po uwięzieniu ukradł nóż i napadł na pracownika, najwyraźniej w trakcie próby ucieczki.

26 maja 1888 roku, gdy Corbett i inni byli na zewnątrz ćwiczeń, przebiegły były kawalerzysta zauważył konia uwiązanego w pobliżu i próbował ponownie. Kiedy ich opiekun był chwilowo rozproszony, Corbett galopował. Rozeszły się ulotki reklamujące jego ucieczkę i ostrzegające, że jest niebezpiecznym człowiekiem. Kilka dni później właściciel stajni poinformował, że mężczyzna podrzucił konia, prosząc o poinformowanie zakładu o miejscu jego pobytu. Był to vintage Corbett-obawiał się, że jego koń „pożycza” może być interpretowany jako kradzież.

następnie schronił się w Neodeszu, Kan. w domu Irwina Deforda, syna kapitana Harveya Deforda, który spędził z nim czas jako jeniec. Młodszy deford ukrył Corbetta w stodole na kilka dni, a gdy uciekinier postanowił ruszyć dalej, dostał konia, koc i trochę pieniędzy-i powiedział, żeby nigdy nie wracał. Corbett zgodził się, mówiąc Defordowi, że ” jedzie do Meksyku.”Po wyjeździe, 1 czerwca 1888 r.podpisał książkę pamięci żony Deforda. Był to ostatni udokumentowany występ Boston Corbetta.

dziwny mały człowiek, który skoczył do sławy w 1865 roku, teraz powrócił do zapomnienia. Po jego śladach następowały różne historie, w tym obserwacje w całym kraju. Niektórzy uważają, że Corbett osiedlił się w lasach Hinckley, Minn., i zginął w wielkim pożarze Hinckley w 1894 roku. Prawda prawdopodobnie nigdy nie zostanie poznana.

Eric Niderost zdobył Nagrodę Army Historical Foundation Distinguished Writing Award w 2005 roku.

artykuł pierwotnie opublikowany w październikowym wydaniu „czasów wojny secesyjnej”.