Maria z Betanii
Ewangelia Jana
w Ewangelii Jana Maryja pojawia się w związku z dwoma zdarzeniami: wskrzeszeniem z martwych jej brata Łazarza i namaszczeniem Jezusa. Identyfikacja tego, że jest to ta sama Maryja w obu wypadkach jest wyraźnie podana przez autora: „teraz człowiek imieniem Łazarz był chory. Pochodził z Betanii, wioski Marii i jej siostry Marty. Ta Maryja, której brat Łazarz teraz leżał chory, była tą samą, która wylała perfumy na Pana i otarła jego nogi włosami.”Wzmianka o jej siostrze Martha sugeruje związek z kobietą o imieniu Maria w Łukasza 10.
w relacji o wskrzeszeniu Łazarza Jezus spotyka się z siostrami kolejno: Martą i Marią. Marta idzie natychmiast na spotkanie z Jezusem, gdy on przybywa, podczas gdy Maria czeka, aż zostanie wezwana. Jak zauważa jeden z komentatorów: „Marta, bardziej agresywna siostra, poszła na spotkanie z Jezusem, podczas gdy spokojna i kontemplacyjna Maria została w domu. To przedstawienie sióstr zgadza się z tym, co znajduje się w Ew.Łukasza 10.38-42.”Kiedy Maryja spotyka Jezusa, Pada Mu do stóp. Rozmawiając z Jezusem, obie siostry lamentują, że nie przybył na czas, aby zapobiec śmierci ich brata: „Panie, gdybyś tu był, mój brat nie umarłby.”Ale tam, gdzie odpowiedź Jezusa na Martę polega na nauczaniu, wzywaniu jej do nadziei i wiary, jego odpowiedź na Maryję jest bardziej emocjonalna: „Gdy Jezus ujrzał ją płaczącą, a Żydzi, którzy z nią przyszli, płakali, był głęboko poruszony duchem i zmartwiony. Jak zauważa XVII-wieczny walijski komentator Matthew Henry: „Maria nie dodała więcej, tak jak Marta; ale wydaje się, co następuje, że to, co upadło krótkie w słowach, wymyśliła we łzach; powiedziała mniej niż Marta, ale płakała więcej.”
namaszczenie Jezusa
narracja, w której główną rolę odgrywa Maryja z Betanii, to namaszczenie Jezusa, wydarzenie opisane w Ewangelii Jana, w którym kobieta wylewa całą zawartość alabastronu bardzo drogich perfum na stopy Jezusa. Tylko w tym opisie kobieta jest zidentyfikowana jako Maria, z wcześniejszym odniesieniem w Ew. Jana 11.1 – 2, ustanawiającym ją jako siostrę Marty i Łazarza.
sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Tutaj podano obiad na cześć Jezusa. Marta służyła, podczas gdy Łazarz był wśród tych, którzy z nim leżeli przy stole. Potem Maryja wzięła około kufla czystego nardu, drogiego perfum; wylała go na stopy Jezusa i wytarła jego stopy włosami. A dom napełniony był zapachem wonności.
ale jeden z jego uczniów, Judasz Iskariota, który miał go później zdradzić, sprzeciwił się: „dlaczego nie sprzedano tych perfum i nie dano pieniędzy biednym? Było warte rocznej pensji.”Nie powiedział tego, ponieważ troszczył się o biednych, ale dlatego, że był złodziejem; jako opiekun worka z pieniędzmi pomagał sobie w tym, co do niego włożono.
„zostaw ją w spokoju”, Odpowiedział Jezus. „Miała zachować te perfumy na dzień mojego pogrzebu. Zawsze będziecie mieli wśród siebie biednych, ale nie zawsze będziecie mieli mnie.”
imię kobiety nie jest podane w Ewangeliach Mateusza i marka, ale wydarzenie to jest również umieszczone w Betanii, szczególnie w domu niejakiego Szymona trędowatego, mężczyzny, którego znaczenie nie jest wyjaśnione gdzie indziej w Ewangeliach.
według relacji Markana perfumy były najczystsze od spikenarda. Niektórzy z gapiów byli rozgniewani, ponieważ te drogie perfumy mogły zostać sprzedane za roczną pensję, którą Mark wylicza jako 300 denarów i pieniądze przekazane biednym. Ewangelia Mateusza stwierdza ,że” uczniowie byli oburzeni”, a Ewangelia Jana stwierdza, że to Judasz Iskariota był najbardziej obrażony (co jest tłumaczone przez narratora jako że Judasz był złodziejem i pragnął pieniędzy dla siebie). W relacjach Jezus usprawiedliwia działanie Maryi, stwierdzając, że zawsze będą mieli wśród nich ubogich i będą mogli im pomóc, kiedy tylko zechcą, ale że nie zawsze będzie z nimi i mówi, że jej namaszczenie zostało wykonane, aby przygotować go do pogrzebu. Jak zauważa jeden z komentatorów, „Maria wydaje się być jedyną osobą, która była wrażliwa na zbliżającą się śmierć Jezusa i która była gotowa dać materialny wyraz swojego szacunku dla niego. Odpowiedź Jezusa pokazuje jego uznanie dla jej aktu oddania.”Relacje Mateusza i Marka dodają te słowa Jezusa:” zaprawdę powiadam wam, Gdziekolwiek ta ewangelia jest głoszona na całym świecie, to, co ona uczyniła, zostanie opowiedziane na jej pamiątkę”.
Easton (1897) zauważył, że z okoliczności wynika, że rodzina Łazarza posiadała skarbiec rodzinny i że duża liczba Żydów z Jerozolimy przybyła ich pocieszyć po śmierci Łazarza, że ta rodzina w Betanii należała do bogatszej klasy ludu. Pomogłoby to wyjaśnić, w jaki sposób Maria z Betanii mogła sobie pozwolić na posiadanie drogich perfum.
podobne namaszczenie jest opisane w Ewangelii Łukasza jako mające miejsce w domu niejakiego Szymona faryzeusza, w którym kobieta, która przez całe życie była grzeszna i płakała, namaściła stopy Jezusa, a kiedy jej łzy zaczęły spadać na jego stopy, otarła je włosami. Relacja Łukasza (jak i Jana) różni się od relacji Mateusza i Marka tym, że namaszczenie dotyczy raczej stóp niż głowy. Chociaż jest to temat sporej debaty, wielu uczonych twierdzi, że w rzeczywistości opisują one dwa odrębne wydarzenia.
odpowiedź Jezusa na namaszczenie w Łukaszu jest zupełnie inna niż ta zapisana w innych Ewangeliach w odniesieniu do namaszczenia w ich relacjach. Zamiast wyżej wymienionych komentarzy Jezusa na temat „ubogich, których zawsze będziesz miał przy sobie”, w Łukaszu opowiada on swojemu gospodarzowi przypowieść o dwóch dłużnikach. Jak zauważa jeden z komentatorów, ” Łukasz jest jedynym, który zapisuje przypowieść o dwóch dłużnikach i postanawia ją zachować w tym kontekście. …Jeśli ktoś uważa inne opisy Ewangelii za odmianę tego samego wydarzenia, jest prawdopodobne, że przypowieść nie jest autentycznie ustawiona. W przeciwnym razie potężna wiadomość z przypowieści znajdującej się w tym otoczeniu prawdopodobnie zostałaby zachowana także gdzie indziej. Jeśli jednak uważa się, że historia ta jest historycznie poprawna, dzieje się w życiu Jezusa, poza podobnymi zdarzeniami zapisanymi w innych Ewangeliach, to na pytanie o autentyczność przypowieści otrzymuje się inną odpowiedź. …John Nolland, podążając za ideami Wilckensa, pisze: „nie może być wcześniejszej formy epizodu, która nie zawierałaby obecnej przypowieści, ponieważ pozostawiłoby to obawy faryzeusza z 39. v bez odpowiedniej odpowiedzi”.”
Łukasz 10edytuj
w rozdziale 10 Ewangelii Łukasza Jezus odwiedza dom dwóch sióstr o imionach Maria I Marta, mieszkających w nienazwanej wiosce. Maria jest kontrastowana ze swoją siostrą Martą, która była „obarczona wieloma rzeczami”, kiedy Jezus był ich gościem, podczas gdy Maria wybrała „lepszą część”, tę, którą było słuchanie mowy mistrza.
gdy Jezus i jego uczniowie byli w drodze, przyszedł do wioski, gdzie kobieta o imieniu Marta otworzyła mu swój dom. Miała siostrę o imieniu Maria, która siedziała u stóp Pana słuchając tego, co powiedział. Ale Martha była rozproszona przez wszystkie przygotowania, które musiały być wykonane. Przyszła do niego i zapytała: „panie, nie obchodzi cię, że moja siostra zostawiła mnie, abym sama wykonywała tę pracę? Powiedz jej, żeby mi pomogła!”Marto, Marto,” odpowiedział Pan, ” martwisz się i denerwujesz wieloma rzeczami, ale potrzebna jest tylko jedna rzecz. Maryja wybrała to, co jest lepsze i nie zostanie jej odebrane.”
to, że Maryja usiadła u stóp Jezusa, a on jej na to pozwolił, było samo w sobie kontrowersyjne. Czyniąc to, jak zauważa jeden z komentatorów, Maryja zajęła „miejsce ucznia, siedząc u stóp nauczyciela. To było niezwykłe dla kobiety w judaizmie pierwszego wieku być akceptowane przez nauczyciela jako uczeń.”
Większość chrześcijańskich komentatorów była gotowa przyjąć, że dwie grupy sióstr o imionach Maria i Marta są takie same, choć nie jest to jednoznacznie stwierdzone w Ewangeliach, a rozpowszechnienie Nowego Testamentu „Marys” jest znane. Co więcej, nie ma geograficznego powodu, aby przypuszczać, że nienazwana Wioska Marty i Marii w Łukasza 10: 38 powinna być utożsamiana z Betanią w Judei, ponieważ Jezus Łukasza był w drodze z Galilei przez Samarię do Jerozolimy w Judei (Łukasz 9:51-53; 13:22; 17:11; 18:31; 19:11; 19:28; 19:41), i nie przekroczył granicy między Galileą a Samarią aż do wersetu 17: 11.
Leave a Reply