migracja jest naturalnym zjawiskiem obserwowanym u gatunków w całym królestwie zwierząt, od najmniejszych owadów po gigantycznego płetwala błękitnego (Balaenoptera musculus). Każdego roku miliony zwierząt wyruszają w epicką podróż w poszukiwaniu pożywienia, schronienia i możliwości krycia. Często podróżując tysiące mil drogą lądową, morską lub powietrzną, zwierzęta te przesuwają granice wytrzymałości.

Rybitwy arktyczne (Sterna paradisaea) to małe, gładko wyglądające ptaki, ważące od 90 do 120 gramów (3,2-4,2 uncji) o rozpiętości skrzydeł 64-76 centymetrów (25,2–29,9 cala). Dla niewprawnego oka nie wyglądają, jakby były zbudowane do wytrzymałości, ale te ptaki biorą trofeum za najdłuższą migrację dowolnego zwierzęcia na świecie.

latając od bieguna do bieguna, Rybitwy arktyczne spędzają większość roku na morzu, goniąc za wiecznym latem. Pory roku są odwrócone na półkuli północnej i Południowej, tak jak zima zbliża się w ich arktycznych terenach lęgowych, Rybitwy kierują się na południe do Antarktyki, gdzie lato dopiero się zaczyna. Uważa się, że Rybitwy arktyczne migrują około 40 000 kilometrów (25 000 mil) rocznie, ale ostatnie badania naukowe sugerują, że mogą latać dwukrotnie na tę odległość.

przekaźnik wielopokoleniowy

być może jedną z najbardziej znanych migracji jest wielopokoleniowy przelot motyla monarchy. Motyle monarchy (Danaus plexippus) można znaleźć w całych Stanach Zjednoczonych i dalej, ale to Północno-Wschodnia populacja Ameryki słynie z 4800-kilometrowej (3000-mil) podróży z Kanady do Meksyku.

każdego roku miliony motyli monarchy opuszczają swoje Północne pasma i odlatują na południe do lasów jodłowych oyamel w pobliżu gór Sierra Madre, gdzie gromadzą się w ogromnych norach, aby przetrwać zimę. Kiedy nadchodzi wiosna, monarchowie rozpoczynają podróż powrotną na północ; ludność przemierza od trzech do pięciu pokoleń, aby dotrzeć do celu. Po drodze samice składają jaja na roślinach trojeści, które gąsienice wykorzystują do jedzenia po wykluciu. To nowe pokolenie motyli dopełnia podróż, którą rozpoczęli ich pra-pra-pradziadkowie. Wciąż jest tajemnicą dla naukowców, jak nowe pokolenia wiedzą, gdzie się udać, ale wydają się poruszać za pomocą kombinacji pola magnetycznego Ziemi i pozycji słońca.

wielka migracja

dziki (Connochaetes taurinus) przejmują koronę za najbardziej dramatyczną migrację. Wildebeest (znane również jako gnu) są członkami rodziny antylop, ale wyglądają bardziej jak krowy z dużymi rogami, krępą budową i kudłatymi grzywami. Żyją w ogromnych grupach liczących ponad milion osobników, wraz z tysiącami zebr (Equus quagga) i Gazeli (eudorcas thomsonii). W porze suchej to gigantyczne stado przemierza ekosystem Serengeti-Mara w Tanzanii i Kenii w poszukiwaniu świeżej trawy i wody. Jest to podróż w obie strony, która obejmuje setki mil i dwa kraje. Stado porusza się jak wielki Rój, a osoby muszą nadążyć lub ryzykować, że zostaną złapane przez lwy (Pantera leo), hieny (Crocuta crocuta) i krokodyle (Crocodylus niloticus), które zbierają się na polowanie.

powoli i stabilnie wygrywa wyścig

humbaki (Megaptera novaeangliae) są jednym z największych zwierząt na świecie, ważącym imponujące 36 000 kilogramów (79 366 funtów). W pełni dorosłe osobniki osiągają 18 metrów długości i mogą żyć ponad 48 lat. Te olbrzymy spędzają lato na żerowiskach w zimnych, bogatych w składniki odżywcze wodach, które wspierają obfitość kryla i małych ryb. Zimą migrują do cieplejszych wód, aby hodować cielęta i uniknąć drapieżnictwa przez orki.

jest to podróż, która może zająć ponad 8000 kilometrów (4970 mil) w każdą stronę, co czyni ją najdłuższą migracją jakiegokolwiek ssaka na Ziemi. Humbaki są powolnymi pływakami, ale nadrabiają to, podróżując non-stop przez wiele dni. Nie żerują na szlaku migracji i zamiast tego żyją na zapasach tłuszczu gromadzonych w miesiącach letnich.

sportowiec wytrzymałościowy

łosoś (Salmo salar) spędza większość swojego życia w Oceanie Atlantyckim i spokojnym, gdzie żywi się i rośnie, zanim przeniesie się z powrotem do rzek, w których się urodził. Łosoś pływa przez ocean do ujścia rzeki, nawigując przy użyciu kombinacji sygnałów chemicznych, słońca i pola magnetycznego Ziemi. Aby dotrzeć do miejsca docelowego, łosoś musi przepłynąć w górę rzeki, w wydarzeniu znanym jako „The salmon run”. W niesamowitym wyczynie wytrzymałości pływają do 400 kilometrów (250 mil) pod prąd, walcząc z rapidami i skacząc po wodospadach, unikając drapieżników, które gromadzą się wzdłuż brzegów w nadziei na złapanie pożywnego posiłku. Kiedy w końcu dotrą do miejsca urodzenia, łosoś odradza się, a następnie umiera.

migracje zwierząt fascynowały ludzi od wieków. Naukowcy rzucili światło na niektóre z nieprzemijających tajemnic o tym, jak gatunki poruszają się i co skłania je do opuszczenia siedliska, ale wciąż musimy się wiele nauczyć. Te niesamowite podróże są z pewnością urzekające, ale mają również istotną rolę do odegrania w ekosystemie. Migracja wpływa na rozmieszczenie zdobyczy i drapieżników, utrzymuje obieg składników odżywczych na planecie, pomaga w rozprzestrzenianiu się pyłku i nasion, a nawet wpływa na gospodarkę ludzką. Migracje zwierząt są imponujące, ale są również niezbędne dla zdrowego ekosystemu i, ostatecznie, zdrowej planety.