dyskusja

spośród wszystkich kości długich kość udowa jest drugą—zaraz po obojczyku—w której rozpoczyna się proces kostnienia . Kostnienie kości udowej rozpoczyna się w środkowej części jej trzonu i jednocześnie przesuwa się w kierunku obu końców. Kostnienie trzonu kości udowej i nasad kości udowej następuje w różny sposób. Pierwotne centrum kostnienia pojawia się w środkowej części trzonu w 7 tygodniu ciąży, podczas gdy wtórne centra kostnienia zlokalizowane w proksymalnych i dystalnych nasadach pojawiają się w znacznie późniejszych stadiach. W proksymalnym końcu kości udowej znajdują się trzy centra kostnienia, większe i mniejsze krętacze, podczas gdy istnieje tylko jeden ośrodek kostnienia w dystalnym końcu kości udowej. Proces kostnienia rozpoczyna się w głowie kości udowej między 6 A 12 miesiącami po urodzeniu, w krętarzu większym w 4 roku, a w krętarzu mniejszym w 14 roku. Całkowite połączenie trzonu kości udowej z krętarzem mniejszym, krętarzem większym i głową kości udowej występuje odpowiednio u osób w wieku 16, 17 i 18 lat. Szyjka kości udowej kostnieje z powodu przedłużenia pierwotnego centrum kostnienia wału . Kostnienie dystalnego końca kości udowej rozpoczyna się między 23 a 40 tygodniem ciąży . Jednak te ustalenia zostały zakwestionowane przez Panattoni et al. , którzy obserwowali początek kostnienia w krętaczkach podczas wzrostu wewnątrzmacicznego. Dlatego autorzy Ci wysunęli hipotezę, że ani Rozszerzona postawa, ani ambulacja nie wpływają, jak wcześniej sądzono, na inicjację rozwoju centrów kostnienia krętarzowego pomimo ruchów płodu, może stymulować takie kostnienie.

Po przeanalizowaniu centrum kostnienia w dystalnej nasadzie kości udowej u 140 płodów ludzkich, Pryor zaobserwował swój wcześniejszy wygląd u kobiet, tj. w wieku 25-30 tygodni niż u mężczyzn, tj. w wieku 30-40 tygodni. Badanie ultrasonograficzne przeprowadzone przez Zhianpour i Golshanara ujawniło centrum kostnienia w dystalnej nasadzie kości udowej u 58,8% płodów w 29 tygodniu i u wszystkich płodów w 36 tygodniu. Z wykorzystaniem MRI, Nemec et al. stwierdzono, że dystalne nasady kości udowej u pojedynczych płodów zaczynają kostnieć w 25 tygodniu, a proces ten obejmował wszystkie płody w wieku 35 tygodni. Gentili et al. ultradźwiękowo ujawnił pierwsze centra kostnienia w dystalnej nasady kości udowej być wizualizowane dopiero w tygodniu 32 i 94,5% płodów w tygodniu 34. Autorzy Ci zmierzyli również średnicę centrum kostnienia, która wynosiła od 6 do 9 mm, jednak nie podali dokładnie, która średnica centrum kostnienia została wzięta pod uwagę. Zauważyli również, że zrozumienie średnicy centrum kostnienia w dystalnej nasadzie kości udowej pozwala znacznie precyzyjniej określić dojrzałość płodu. W wewnątrzmacicznym opóźnieniu wzrostu Ośrodek kostnienia w dystalnej nasadzie kości udowej rozwijał się normalnie tylko w 33,3% przypadków, był znacznie zmniejszony w 25% przypadków i nie występował w ogóle w 41,6% przypadków. Autorzy postulowali, że u płodów pozbawionych ośrodków kostnienia w dalszej części kości udowej i proksymalnej kości piszczelowej wiek płodu był krótszy niż 32 tygodnie, podczas gdy u płodów z OŚRODKIEM kostnienia obecnym w dalszej części kości udowej, ale nieobecnym w proksymalnej kości piszczelowej wiek płodu wynosił od 32 do 36 tygodni. Ponadto centra kostnienia w kości udowej i piszczelowej były typowe dla płodów starszych niż 36 tygodni. Donne et al. twierdził również, że pomiary centrum kostnienia w dystalnej nasadzie kości udowej zwiększają precyzję w określaniu wieku płodu. Wykazano, że u 96% płodów w wieku powyżej 32 tygodni obserwowano centrum kostnienia w dystalnym nasadzie kości udowej.

istnieją różne doniesienia w literaturze medycznej na temat czasów pojawienia się ośrodków kostnienia kości udowej w różnych populacjach etnicznych. Using USG Birang et al. zmierzył średnicę dystalnego centrum kostnienia kości udowej w płaszczyźnie strzałkowej w populacji Iranu. Pierwsze dystalne centrum kostnienia nasadowego stwierdzono już w 29 tygodniu ciąży, u 56% płodów w 33 tygodniu, u 96% płodów w 36 tygodniu i u wszystkich płodów w wieku 37 tygodni. Z kolei według Donne et al. , pierwsze centrum kostnienia w dystalnej nasadzie kości udowej u Brazylijczyków było widoczne już w 30 tygodniu ciąży, a u wszystkich badanych płodów w 37 tygodniu, nawiasem mówiąc, podobnie jak w populacji irańskiej. Mahony i in. wykazano w populacji amerykańskiej, że dystalne nasadowe centrum kostnienia kości udowej było najczęściej widoczne między 32 A 33 tygodniem ciąży, a wiek płodów bez tego centrum kostnienia powinien być szacowany na mniej niż 34 tygodnie. W populacji Chińskiej, Wu et al. wykazano dystalne centrum kostnienia nasadowego kości udowej, począwszy od 29 tygodnia ciąży, z centrum obecnym u każdej osoby od 34 tygodnia.

według Birang et al. , średnia średnica strzałkowa dystalnego nasadowego centrum kostnienia wynosiła 0,08 ± 0.37 mm w 29 tygodniu, 1,26 ± 1,25 mm w 33 tygodniu i 4,20 ± 1,51 mm w 37 tygodniu ciąży. Stwierdzono, że średnice dystalnego ośrodka kostnienia nasadowego pozwalają na ocenę wieku płodu w trzecim trymestrze ciąży. Średnice strzałkowe 0,5 i 0,9 mm wskazywały na wiek płodu odpowiednio 30,42 ± 1,94 i 37,25 ± 0,44 tygodnia . Z kolei Goldstein et al. zaobserwowano, że średnica strzałki równa lub większa niż 3 mm w 84% przypadków wskazuje na wiek płodu powyżej 37 tygodni.

Filce wykonywały różne pomiary u płodów ludzkich, w tym długość centrum kostnienia trzonu kości udowej, a także średnicę poprzeczną i strzałkową skostniałej części trzonu, mierzoną w najwęższych częściach. Zwiększenie długości centrum kostnienia trzonu kości udowej przedstawiono jako funkcję liniową y = -5,57 + 0,840 × wiek. Zauważono, że centrum kostnienia można było już zaobserwować w kości udowej o długości 6,6 mm, a każdemu wzrostowi długości kości udowej o 1 mm towarzyszył wzrost długości centrum kostnienia o 0.84 mm. średnice poprzeczne i strzałkowe skostniałej części trzonu kości udowej zwiększały się proporcjonalnie do wieku płodu, zgodnie z funkcjami odpowiednio: y = 6,8 + 0,009 × wiek i y = 7,1 + 0,014 × wiek. W badaniu tym wykazano, że długość centrum kostnienia wału kości udowej odpowiadała funkcji kwadratowej y = 5,717 + 0,040 × (wiek) 2 ± 2,905. Proksymalne, środkowe i dystalne średnice poprzeczne centrum kostnienia kości udowej zwiększały się zgodnie z funkcjami liniowymi: y = -3,579 + 0,368 × wiek ± 0,529, y = -1,105 + 0,187 × Wiek ± 0.309 i y = -2,321 + 0,323 × wiek ± 0,558, odpowiednio.

to badanie jako pierwsze dostarczyło oryginalnych danych dotyczących powierzchni projekcyjnej i objętości centrum kostnienia trzonu kości udowej w przedziale wiekowym płodu 17-30 tygodni. Pokazaliśmy, że powierzchnia projekcji i objętość centrum kostnienia wału kości udowej modelowały następujące funkcje: y = -50,306 + 0,308 × (wiek)2 ± 18,289 i y = -91,458 + 0,390 × (wiek)3 ± 92,146, odpowiednio.

Niestety w literaturze medycznej nie ma doniesień dotyczących wymiarów centrum kostnienia trzonu kości udowej, co wyklucza szerszą dyskusję na ten temat.

Wymiary centrum kostnienia trzonu kości udowej uzyskane w niniejszym badaniu mogą być krytycznie przydatne w diagnozowaniu dysplazji szkieletowych, które często charakteryzują się zaburzonym lub ograniczonym wzrostem płodów. Wady rozwojowe kości udowej obejmują: ogniskową proksymalną kości udowej, wrodzoną krótką kość udową oraz dysplazję Meyera. Proksymalny ogniskowy niedobór kości udowej charakteryzuje się tym, że dotknięta kość udowa wynosi 35-50% długości normalnej kości, podczas gdy w wrodzonej krótkiej kości udowej wynosi 40-60% długości normalnej kości . Dysplazja Meyera jest spowodowana opóźnionym i nierównomiernym rozwojem ośrodka kostnienia bliższego nasady kości udowej. Zaburzenie to występuje pięć razy częściej u chłopców, jest zwykle wykrywane w wieku około 2 lat i zwykle samoistnie ustępuje w wieku 6 lat .