rozstanie rodzinne to zerwane relacje między rodzicami, dziadkami, rodzeństwem, dziećmi, kuzynami itp. Chociaż separacja rodzinna może rozpocząć się na każdym etapie życia, często zaczyna się w późnym okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości. Cechy separacji mogą obejmować brak empatii u jednej lub kilku zaangażowanych stron. Może to skutkować podwyższonym poziomem stresu we wszystkich stronach, chociaż w przypadku obraźliwego związku ofiara może odczuwać ulgę, gdy źródło stresu zostało usunięte.

znaczna część separacji dotyczy osoby trzeciej, takiej jak członek rozszerzonej rodziny lub małżonek dorosłego dziecka. W niektórych przypadkach osoba trzecia zapewnia emocjonalne wsparcie jednostce inicjującej separację, zapewniając separatorowi alternatywny system wsparcia społecznego, umożliwiając w ten sposób pogłębienie separacji. W innych przypadkach osoba trzecia-świadomie lub nieświadomie-jest w rzeczywistości jedyną lub główną przyczyną separacji dwóch członków rodziny.

odrzucona osoba, lub estrangee, może lub nie musi próbować wielu strategii naprawy szczeliny. W niektórych przypadkach branie odpowiedzialności i zadośćuczynienie za ostre słowa lub trudne okoliczności może poprawić związek. Jeśli jednak rozstanie jest wynikiem wzorca zachowania (takiego jak zaburzenie osobowości), a nie sekwencji nieszczęśliwych zdarzeń życiowych, wątpliwe jest, aby związek przetrwał w jakiejkolwiek sensownej formie.

w niektórych przypadkach inicjator separacji określa granice, aby utrzymać ograniczony kontakt (a tym samym ograniczyć obrażenia emocjonalne) z osobą, którą postrzegają jako potencjalnego sprawcę. W innych przypadkach inicjator nie jest w stanie lub nie chce rozważyć jakiegokolwiek rodzaju pojednania.

implikacje Zdrowotnedytuj

chociaż zdrowie psychiczne i fizyczne strony odrzuconej może ulec pogorszeniu, inicjator odrzucenia może poprawić się z powodu zaprzestania nadużyć i konfliktów. Odrzucenie społeczne w oderwaniu od rodziny jest równoznaczne z ostracyzmem, który podważa cztery podstawowe potrzeby człowieka: potrzebę przynależności, potrzebę kontroli w sytuacjach społecznych, potrzebę utrzymania wysokiego poziomu samooceny i potrzebę posiadania poczucia sensownej egzystencji. Odrzucone strony cierpią niekorzystne konsekwencje psychologiczne, takie jak samotność, niska samoocena, agresja i depresja.

separacja rodzinna aktywuje reakcję żalu, dzieje się tak dlatego, że ludzie, którzy tego doświadczyli, często postrzegają to jako stratę, na którą nie byli przygotowani i wydarzyła się niespodziewanie. Jednak odrzucona rodzina może nie osiągnąć ostatecznego etapu żałoby akceptacji, biorąc pod uwagę, że społeczna śmierć związku jest potencjalnie odwracalna. Długotrwałe cierpienie odrzuconej partii, wraz z postrzeganym lub rzeczywistym piętnem odrzucenia przez członka rodziny, skutkuje odosobnieniem i zmianami behawioralnymi w odrzuconej partii.

pracownicy socjalni, którzy pracują z ludnością starszą, są na czele nowych skutków odchodzenia od rodziny. Brak wsparcia lub nieobecni członkowie rodziny podczas czyjegoś końca życia Ostro zwiększają ból i stres ostatnich dni. Dodatkowy stres w sektorach finansowym, medycznym i socjalnym wymaga ponownej oceny polityki społecznej w odniesieniu do oczekiwań rodziny w porównaniu z rządowymi systemami wsparcia.

Kulturaedytuj

oddzielenie młodych dorosłych od ich rodzin pochodzenia w celu stworzenia własnych rodzin jest częścią normalnego rozwoju człowieka. Zgodnie z teorią Bowena rozdzielenie to można osiągnąć w sposób zdrowy i stopniowy, zachowując międzypokoleniowe relacje rodziny pochodzenia, zapewniając zarówno nowej rodzinie, jak i rodzinie pochodzenia poczucie ciągłości i wsparcia. Alternatywnie, schizma może odróżnić te etapy życia. Rodzinna separacja należy do drugiej kategorii.

nacisk na jednostkę nad zbiorową jednostką rodzinną jest uważany za przyczyniający się do separacji, a także jako uzasadnienie dla separacji. W kulturach indywidualistycznych separator zazwyczaj usprawiedliwia separację w odniesieniu do przemocy emocjonalnej, fizycznej lub seksualnej. Inni separatyści mogą postrzegać brak wsparcia emocjonalnego lub zderzenie wartości jako uzasadnienie, lub mogą obwiniać drugą osobę za własne nieszczęście. Osoby, które doświadczyły nadużyć, często otrzymują wsparcie emocjonalne/walidację, ponieważ może im być łatwiej artykułować i nakłaniać innych do zrozumienia ich doświadczenia. W przypadku niektórych ofiar przemocy psychicznej lub emocjonalnej szkoda została wyrządzona przez długi okres czasu przez charakterystyczny wzór subtelnego zaprzeczania nadużyciom. Dla tych osób Walidacja może nigdy nie pojawić się w żadnej sensownej formie, chyba że jest to profesjonalna pomoc. Wykluczeni mogą również stać się mniej społecznie akceptowani z powodu obniżonej samoregulacji, reakcji na odrzucenie społeczne.