Articles

The Giving Tree

wytyczne do dyskusji filozoficznej

pytanie o odpowiedni związek, jaki człowiek powinien mieć z naturą, porusza opowieść o młodym chłopcu i drzewie w The Giving Tree Shela Silversteina. W nim relacja chłopca z drzewem ulega serii przemian. Każdy etap tego procesu transformacji stanowi jednocześnie etap ludzkiego wzrostu i zasobów dostępnych do zaspokojenia ludzkich potrzeb i pragnień tego etapu.

przez długi czas, podążając za Biblią, filozofowie wierzyli, że ludzie panują nad światem przyrody. Oznaczało to, że ludzie mogą robić z naturalnymi przedmiotami to, co im odpowiada. Wszystkie takie rzeczy były po prostu dla nich. Ale zwłaszcza w drugiej połowie XX wieku i w XXI wieku, gdy niszczycielskie skutki takiego założenia stają się coraz bardziej widoczne, filozofowie próbują wyrazić to, co uważają za bardziej odpowiednią relację człowieka ze światem przyrody. Jedną z popularnych sugestii jest to, że ludzie powinni uważać się za zarządców świata, który powinien pozostać nienaruszony, jak to jest dla naszych potomków. Dokładna natura takiej relacji zarządzania była przedmiotem wielu dyskusji, podobnie jak kwestia tego, czy świat przyrody sam w sobie ma prawa, które ludzie powinni respektować.

pytania o odpowiedni sposób traktowania przez ludzi przedmiotów przyrodniczych są logicznie przedstawione przez drzewo dające. Celem omawiania tej książki z dziećmi jest zachęcenie ich do myślenia o tym, jak ludzie powinni traktować naturalne przedmioty, koncentrując się na tym, jak zmienia się Związek chłopca z drzewem na różnych etapach jego życia. Na początku, chociaż chłopiec używa drzewa i jego różnych cech jako źródła przyjemności, robi to w sposób, który nie szkodzi drzewu. Możemy scharakteryzować związek w ten sposób: młody chłopiec szanuje drzewo i jego integralność. Ale w trzech kolejnych etapach–to jest jako młody człowiek, młody dorosły i dorosły–związek chłopca nabiera coraz bardziej destrukcyjnego kursu, gdy najpierw bierze jabłka drzewa do sprzedaży, następnie ścina gałęzie drzewa, a na koniec bierze jego pień. Kiedy chłopiec wraca jako starzec, podejmuje mniej inwazyjną relację z tym, co pozostało z drzewa–jego pieniem–i po prostu siada na nim i odpoczywa. Omawiając dokładnie, jaki rodzaj relacji z drzewem jest odpowiedni i dlaczego, dzieci zaczną zajmować się podstawowymi pytaniami w etyce środowiskowej.