Ernest Everett Just był amerykańskim embriologiem doświadczalnym z początku XX wieku, zajmującym się badaniami w Marine Biological Laboratory (MBL) w Woods Hole w stanie Massachusetts i Stazione Zoologica w Neapolu we Włoszech. Just był znany z prostych, ale eleganckich eksperymentów, które wspierały teorię „zapłodnienia” Franka R. Lillie i służyły jako antagonista dla prac Jacques ’ a Loeba o sztucznej partenogenezie. Wiele eksperymentów Just Z bezkręgowcami morskimi wykazało, że powierzchnia jaja, czyli ektoplazma, odgrywa ważną rolę w zapłodnieniu i rozwoju jaj.

Just urodził się 14 sierpnia 1883 roku w Charleston w Karolinie Południowej jako syn Charlesa Fraziera Just Jr.i Mary Matthew Just. Jego ojciec zmarł w 1887 roku i wkrótce potem rodzina Just przeprowadziła się na James Island, u wybrzeży Karoliny Południowej. Jego wczesna edukacja polegała na uczęszczaniu do małej szkoły, którą założyła i kierowała jego matka. Opuścił James Island w wieku dwunastu lat, aby uczęszczać do Colored Normal Industrial Agricultural and Mechanics College w Orangeburgu (obecnie South Carolina State College). W 1899 roku ukończył szkołę z licencjatem, co oznacza, że otrzymał certyfikat nauczania w każdej czarnej szkole w Karolinie Południowej. Miał tylko piętnaście lat.

Nauczanie nie przemawiało do Nastolatka, więc udał się na północ, zbierając dorywcze prace po drodze, dopóki nie dotarł do Kimball Union Academy w Meriden, New Hampshire. Ukończył klasyczny kurs w ciągu trzech lat, w tym czasie zmarła jego matka. Młody absolwent college ’ u został poinformowany przez przyjaciół i nauczycieli, aby uczęszczać do Dartmouth College, który postanowił zrobić. W Dartmouth studiował biologię, historię, literaturę i klasykę. Ukończył studia w Dartmouth w 1907, jedyne „magna cum laude” w swojej klasie, z dyplomem AB i wstąpił na wydział anglistyki na Howard University w Waszyngtonie jesienią tego samego roku. W 1910 r. został poproszony o przejęcie Wydziału Biologii i wykładanie fizjologii, oprócz zajęć z języka angielskiego. Wkrótce potem został pierwszym kierownikiem nowego Zakładu Zoologii i zrezygnował z nauczania języka angielskiego.

dzięki kontaktowi z Lillie z Uniwersytetu w Chicago o studiach podyplomowych z biologii. Lillie poleciła rozpocząć badania w 1909 roku w Woods Hole i podjąć studia na University of Chicago. Praca na Stacji Morskiej szybko przekształciła się w asystentkę badawczą, współpracującą ramię w ramię z Lillie. Wszystko to zostało zrobione oprócz utrzymania pełnoetatowej pozycji nauczania w Howard. Po uzyskaniu doktoratu powrócił do Woods Hole jako niezależny badacz.

swoje zainteresowania skupił na jajach bezkręgowców morskich, zarówno w laboratorium, jak i w ich naturalnym środowisku. Ze względu na swoją milczącą wiedzę o tym, jak Morskie Bezkręgowce rozmnażają się w oceanach i ujściach rzek, Just był w stanie ściśle dopasować swoje środowisko laboratoryjne do środowiska naturalnego organizmu. W 1912 roku ukazała się pierwsza praca Just ’ a, „the Relation of the First Breavage Plane to the Entrance Point of the Sperm.”został opublikowany w Biuletynie biologicznym. Po prostu pokazał, że jaja robaka morskiego (Nereis) rozszczepiają się w różnych płaszczyznach w zależności od punktu wejścia plemnika. Po prostu powierzchnia jaja była ważnym i solidnym czynnikiem w procesie zapłodnienia. Pokazując, że plemniki mają równe prawdopodobieństwo dostania się do jaja w dowolnym punkcie na jego powierzchni, i że kierunek rozszczepiania zależał od dowolnego punktu wlotu nasienia, a nie jakiejś z góry określonej płaszczyzny rozszczepiania, po prostu zrobił wgniecenie w teorii preformacjonistycznej. W tym czasie poślubił Ethel Highwarden w 1912 roku i poznał Jacques ’ a Loeba w Instytucie Badań Medycznych Rockefellera. Podobne zainteresowania badawcze i stanowisko Loeba na temat równości społecznej sprawiły, że obaj embriolodzy szybko się zaprzyjaźnili, ale nie byli długoletnimi przyjaciółmi. W 1915 Just jako pierwszy otrzymał Medal Spingarn, wręczany corocznie Afroamerykanom, którzy w największym stopniu przysłużyli się swojej rasie. Następnie w 1916 roku Uniwersytet Chicagowski przyznał mu tytuł doktora embriologii Doświadczalnej.

w latach 1919 i 1920 opublikował cztery prace w Biuletynie biologicznym, wszystkie koncentrując się na jego pracy z Echinarachniusem Parmy. W jednym z zestawów eksperymentów mierzono właśnie podniesienie błony jajowej w kontakcie z plemnikiem i czas, jaki upłynął, aby membrana została penetrowana przez plemniki. Zaobserwował, że plemniki zostały wciągnięte do jaja, a nie powszechnie panował pogląd, że aktywnie zanurza się w jajku. Właśnie udokumentowano również „falę niestabilności”, która przeniosła się z punktu wejścia plemnika na przeciwną stronę jaja. Od tego czasu embriolodzy udowodnili, że taka fala niestabilności jest falą egzocytozy granulek korowych, która tworzy kopertę zapłodnienia. Po prostu widziałem również, że fala była związana z natychmiastowym blokowaniem jakiejkolwiek dalszej penetrability plemników komórki jajowej.

w 1920 roku, kontynuując naukę w Howard, uzyskał dziesięcioletnie stypendium naukowe od Juliusa Rosenwalda za pośrednictwem National Research Council. Nie tracił czasu na powrót do pracy w Woods Hole, gdzie kontynuował badania nad procesem zapłodnienia z wynikami, które wzmocniły pracę Lillie i zakwestionowały ideę Loeba ” powierzchownej cytolizy.”Według badań Loeba rozwój jaj można zainicjować poprzez wystawienie jaj na działanie kwasu masłowego. Następnie natychmiast nastąpiło uwolnienie lizyny, czynnika cytolitycznego Loeba, w celu rozbicia kory jajowej. Właśnie pokazałem, że umieszczenie jaj w kwasie masłowym na krótki okres czasu faktycznie spowolniło cytolizę, a nie przyspieszyło ją. Właśnie udało się udowodnić, że cytolityczne działanie kwasu masłowego było spowodowane nadmierną ekspozycją jaj na kwas i nic więcej. Posunął się jeszcze dalej, odrzucając eksperymentalne odkrycia Loeba dotyczące sztucznej partenogenezy, atakując metodę przechowywania dokumentacji Loeba i jego pozorną niemożność utrzymania warunków eksperymentalnych w celu naśladowania naturalnych środowisk jego organizmów doświadczalnych.

przyjaźń, którą Just i Loeb nawiązali razem w Woods Hole szybko zniknęła. Ich spory toczyły się przez wiele lat, a Loeb wystawiał negatywne oceny just Instytutowi Rockefellera i Fundacji Carnegie. Za każdym razem, gdy tylko próbował uzyskać pieniądze z dotacji, oceny Loeba zdawały się rosnąć i stłumić każdą nagrodę grantową.

w 1929 odbył pierwszą podróż do Europy i pracował w Stazione Zoologica Antona Dohrna w Neapolu. Przez sześć miesięcy eksperymentował z jeżowcami (Paracentrotus lividus i Echinus microtuberculatus), aby zobaczyć, jak rozwijają się te organizmy i kontynuować testowanie teorii nawożenia Lillie. Około 1906 Lillie postawił hipotezę, że jaja uwalniają substancję, którą wymyślił nawożenie. Po kontakcie z plemnikami, powiedziała Lillie, nawożenie powoduje, że plemniki dołączają się do niego. Lillie wierzyła, że cząsteczki nawozu służą jako receptory na powierzchni jaja. Dzięki receptorom dla powierzchni komórek jajowych i plemników cząsteczka pomogła” aglutynować ” razem komórki jajowe i plemniki.

w 1930 roku został zaproszony do Instytutu Cesarza Wilhelma w Berlinie, gdzie kontynuował badania ektoplazmy z innymi gatunkami, w tym amebą. Po prostu starałem się pokazać znaczenie ektoplazmy w inicjacji rozwoju. Podczas pobytu w Europie opublikował trzy artykuły na temat roli ektoplazmy: „Die Rolle des kortikalen Cytoplasmas bei vitalen Erscheinungen” („rola cytoplazmy korowej witalnej”) w Naturwissenschaften (1931) i” on Origin of Mutations „(1932) oraz” cytoplazma korowa i ewolucja ” (1933), oba opublikowane w American Naturalist. Wszystkie trzy artykuły wskazywały na pogląd Just ’ a, że ektoplazma jest niezbędna do zapłodnienia.

z małą nadzieją, że kiedykolwiek będzie w stanie nauczać gdziekolwiek poza czarną uczelnią i ciągłym brakiem funduszy na badania, wyjechał do Europy w 1938 roku z zamiarem opuszczenia Howarda i zakończenia kariery naukowej na nowym kontynencie. W 1939 opublikował dwie książki: Basic Methods for Experiments on Eggs of Marine Animals oraz The Biology of the Cell Surface. Obie książki odzwierciedlały holistyczne spojrzenie Just ’ a na jaja i embriony: oznacza to, że jaja należy traktować poważnie, a nie postrzegać po prostu jako narzędzia do manipulowania w celu udowodnienia teorii. Chociaż eksperymenty Just mogły być proste, był intensywnym perfekcjonistą, jeśli chodzi o procedury laboratoryjne. Jego zdolność do utrzymania środowiska laboratoryjnego podobnego do rzeczywistych środowisk morskich pomogła w integralności jego badań. Doprowadziło to również do jego trwającej całe życie krytyki embriologów doświadczalnych, którzy nie docenili jego milczącej wiedzy na temat wywoływania rozmnażania bezkręgowców morskich. Po prostu zbyt wielu embriologów zajmowało się usuwaniem jaj ze środowiska naturalnego i poddawaniem ich nienaturalnym manipulacjom, ignorując jednocześnie znaczenie środowiska jaj jako ważnego czynnika w rozwoju. W biologii powierzchni komórki kontynuował również swój atak na rolę genów w rozwoju. Pozostał nieugięty, że cytoplazma jest kluczem do rozwoju, a nie jądrem. Przeciwstawiło się to rosnącemu entuzjazmowi genetyków, którzy uważali, że jądro kontroluje zapłodnienie i rozwój.

inwazja nazistów na Francję w 1940 roku zmusiła do powrotu do USA i Howard University, jednej z niewielu instytucji w tamtym czasie, która zatrudniała czarnoskórego naukowca. Jego próba ponownej kariery w Stanach Zjednoczonych była jednak krótkotrwała. Zmarł na raka trzustki 27 października 1941.