cel: zbadanie potencjalnego wpływu soku żurawinowego na biochemiczne i fizykochemiczne czynniki ryzyka związane z powstawaniem kamicy nerkowej szczawianu wapnia, ponieważ produkt ten może wpływać na skład chemiczny moczu.

przedmioty i metody: Zmienne dotyczące moczu oceniano w randomizowanym badaniu krzyżowym U 20 mężczyzn (studentów) z RPA, u których wcześniej nie występowały kamienie nerkowe. Pierwsza grupa 10 osób piła 500 mL soku żurawinowego rozcieńczonego 1500 mL wody z kranu przez 2 tygodnie, podczas gdy druga grupa piła 2000 mL wody z kranu przez ten sam okres. Następnie nastąpił 2-tygodniowy okres „wymywania”, zanim obie grupy przeszły na drugą stronę. Podczas fazy eksperymentalnej badani prowadzili 3-dniowy dziennik żywności, aby ocenić spożycie żywności i płynów; Pobrano 24-godzinne próbki moczu przed rozpoczęciem badania oraz w 14 dniu okresów próbnych i poddano analizie przy użyciu nowoczesnych technik laboratoryjnych. Dane z analizy moczu wykorzystano do obliczenia względnego przesycenia szczawianu wapnia, kwasu moczowego i fosforanu wapnia w moczu. Dane oceniano statystycznie poprzez analizę wariancji.

wyniki: spożycie soku żurawinowego znacząco i wyjątkowo zmieniło trzy kluczowe czynniki ryzyka moczowego. Zmniejsza się wydalanie szczawianów i fosforanów, natomiast zwiększa się wydalanie cytrynianów. Ponadto odnotowano spadek względnego przesycenia szczawianu wapnia, który był zwykle znacznie niższy niż indukowany przez samą wodę.

wniosek: sok żurawinowy ma właściwości antylitogenne i jako taki zasługuje na uwagę jako konserwatywny protokół terapeutyczny w leczeniu kamicy szczawianowej wapnia.