melodia

do dominującego akordu „V” dodana byłaby siódma mała, aby zwiększyć napięcie przed rozdzielczością (V7-i). Korzenie akordów należą do współczesnego tetrachordu frygijskiego (odpowiednik greckiego tetrachordu Doriańskiego, wspomnianego wyżej), który można znaleźć jako górny tetrachord naturalnej skali molowej (w przypadku a-moll są to: A G F E).

niezwykły fakt o tetrachordach został zauważony od czasów starożytnych i odkryty na nowo we wczesnym renesansie: kiedy tetrachord ma półton (pół kroku) między dwoma jego dźwiękami, to półton decyduje o tendencji melodycznej danego tetrachordu lub trybu (podczas łączenia tetrachordów). Jeśli półton pada pomiędzy dwoma najwyższymi stopniami, melodia ma tendencję do wznoszenia się (np. skale główne); półton między najniższymi tonami w tetrachordzie oznacza melodię „skłonną” do opadania. Tetrachord Frygijski, zapożyczony z tradycyjnej muzyki Europy Wschodniej i Anatolii, znajduje się również w andaluzyjskiej kadencji i wyznacza wspomniany znak (półton mieści się między V A ♭VI).

Modal vs.tonalEdit

div>play (pomoc·info).

rygorystyczna analiza powinna zauważyć, że wiele progresji akordów prawdopodobnie pochodzi z epoki sprzed wczesnego baroku (Zwykle związanej z narodzinami tonalności). W takich przypadkach (także w andaluzyjskiej kadencji) wyjaśnienia tonalności „pomijają” historię i ewolucję omawianego przebiegu akordów. Dzieje się tak dlatego, że analizy harmoniczne w stylu tonalnym używają tylko dwóch skal (durowej i molowej) przy wyjaśnianiu początków ruchów akordowych. W zamian za to system modalny (tj., całość form muzycznych, jakie kiedykolwiek powstały i ich specyficzne Harmonie-o ile istnieją) oferuje różne wiarygodne źródła i wyjaśnienia dla każdego ruchu akordu. Jednak większość muzyki klasycznej (barokowej lub późniejszej) i popularnej, która korzysta z danego przebiegu akordów, może traktować ją w sposób tonalny.

wielu muzyków i teoretyków (w tym znany gitarzysta Manolo Sanlúcar) uważa andaluzyjską kadencję za progresję akordów zbudowaną na trybie frygijskim. Ponieważ tonalność wzięła pierwszy akord w progresji Toniki („i”), zapis Frygijski (modalny) kadencji zapisuje się następująco: iv – ♭III – ♭II – I (lub, częściej, ale mniej poprawnie, iv – III – II – I). Choć funkcje tonalne mają niewiele wspólnego z trybem frygijskim, cztery akordy można z grubsza wyrównać. (Tryb Frygijski jest jak molowy naturalny z obniżonym krokiem drugim; jednak krok trzeci przełącza się między durową i małą trzecią, co jest równoznaczne z konfliktem tonalnym subtonicznym / wiodącym w akcepcji tonalnej.) Tak więc „iv „odpowiada akordowi subdominantowemu, podczas gdy” ♭III „to mediant, a” I ” tonik. Akord „♭II „ma funkcję dominującą i może być traktowany jako trytonowe podstawienie „V”, czyli neapolitański szósty akord. (Jedynym celem podkreślenia tych „funkcji” jest porównanie między modalnymi i tonalnymi widokami kadencji. Tryb zaangażowany w kadencję nie jest czystym frygijskim, ale takim, którego trzeci stopień występuje w obu przypadkach, w małej i dużej trzeciej. Jest to nie do przyjęcia w barwie, stąd nie można używać funkcji tonalnych. Częsty błąd występuje, gdy dany tryb jest uważany za durowy, biorąc pod uwagę, że akord toniczny jest durowy. Jednak tryb Frygijski ma małą trzecią i akord ” I ” może być wzięty za akord zapożyczony, tj. trzeci Pikardiański.)

Gdy akord VI, który można dodać między III a ♭II (iv-III-VI – ♭II-I) i kadrować, jest najbardziej charakterystycznym kontrastowym obszarem tonalnym, podobnym przez analogię do względnej durowej tonacji molowej.

kolejna modyfikacja nadaje progresji bardziej charakterystyczny dźwięk modalny, po prostu zastępując VII akordem vii. To zmienia nieco postęp; Amin – Gmin – Fmaj – E7. Można go znaleźć w „Chanela”, autorstwa Dimeoli / McLaughlin / De Lucia. Chociaż przykład ten znajduje się w tonacji b-moll, stosowana zasada jest taka sama.

cechy Harmoniczneedytuj

System tonalny wyznacza trzy główne funkcje diatonicznych akordów tercjowych: toniczny (T), dominujący (D) i subdominantowy (SD). Dozwolona jest dowolna Sekwencja poprzez różne funkcje(np. T→D, SD→D), z wyjątkiem D→SD. Stopnie skali tonalnej są następujące:” I „I” VI „są akordami tonicznymi (z których” I ” jest mocniejsze; wszystkie ostatnie kadencje kończą się na” I”),” V „i” VII „są dominantami (oba mają ton wiodący, A” V „jest silniejsze),” IV „i” II”są akordami subdominującymi („IV” jest silniejsze). („III” nie ma precyzyjnej funkcji, chociaż w niektórych przypadkach może zastąpić dominantę.) Wszystkie sekwencje akordów o tej samej funkcji, od słabszego członu do silniejszego (np. VII-V), są zabronione. Przy użyciu akordów molowych, akordy dominujące wymieniają swój ton wiodący na subtoniczny, w wyniku czego ich jakość Dominująca jest mocno osłabiona.

wgląd tonalny w kadencję andaluzyjską prowadzi do uznania „VII VII” za lokalny wyjątek: subtoniczny, którego używa dla korzeni, powinien być jednak ponownie zastąpiony przez TON wiodący przed powrotem do „i”. (Ton wiodący jest słyszany w akordzie „V”, jako trzeci durowy akord.) „♭VII „opuściłoby kategorię dominującą (porównaj: „♮VII”) i zaczęło działać przeciwnie. Oznacza to, że akord” VII VII ” wolałby teraz przenieść się na subdominant zamiast na akord toniczny. Kadencja Andaluzyjska wprowadza jednak warunek graniczny harmonii tonalnej, z ruchem akordów ♭VII – ♭VI.

andaluzyjski jest autentyczną kadencją, ponieważ akord dominujący („V”) pojawia się tuż przed toniką „i”. (Używając harmonii modalnej, trzeci, a nie czwarty akord – „♭II” – działa jako dominantę, zastąpioną Trytonem. Mimo to kadencja pozostaje autentyczna. Czwarty akord sam w sobie jest tonikiem, więc kadencja nie musi wracać do toniku tonalnego, czyli modalnego „iv”.)

akord dominujący zastąpiony

najbardziej niezwykły sposób zmiany kadencji można usłyszeć w utworze Pink Floyd „Comfortably Numb” (1979), gdzie akord „V” jest pomijany na „iv”. Jest to następujące: i – ♭VII – ♭VI (- ♭VI2) – iv (i z powrotem do „i”). Uzyskana progresja znajduje się na granicy między tonalnym i modalnym, gdzie subtoniczny nie zmienia się z powrotem w ton wiodący, ale uzyskana kadencja jest odpowiednia dla tonalności (zwana plagal lub backdoor).