choroby odbytu zwykle objawiają się lokalnymi objawami, takimi jak ból, obrzęk lub krwawienie (→tabela 27-1) i zaburzenia wypróżniania, takie jak nietrzymanie stolca lub zaparcia. Nietrzymanie stolca może być spowodowane nieprawidłową czynnością (przyczyną neurologiczną) lub organicznym uszkodzeniem zwieracza odbytu (na przykład podczas porodu lub zabiegu chirurgicznego). Zaparcia mogą być spowodowane nieprawidłowym funkcjonowaniem mięśni dna miednicy i samego odbytu (dysinergia bezpośrednia) lub przeszkodą mechaniczną (naciek nowotworowy, bliznowacenie). Należy go odróżnić od zaparć powolnym tranzytem jelitowym.

testy diagnostyczne: wzrokowe skanowanie krocza, dotyk doodbytniczy, anoskopia lub rektoskopia. W niewielu przypadkach wymagana jest ekoendoskopia w celu oceny struktury i funkcji zwieraczy, obecności ropni okołoodbytniczych i przetok odbytu; defekografia (film rentgenowski wykonany po zastosowaniu baru, który umożliwia wizualizację aktywności odbytnicy i odbytu podczas wypróżnienia); lub MRI (pozwala uzyskać obraz mięśni odbytu i dna miednicy, a także tkanek ścięgien podkolanowych).

tabele

++