Ten artykuł dotyczy ciągów zstępujących ośrodkowego układu nerwowego. Zstępujące Trakty są ścieżkami, przez które sygnały motoryczne są wysyłane z mózgu do niższych neuronów ruchowych. Dolne neurony ruchowe następnie bezpośrednio unerwiają mięśnie, aby wytworzyć ruch.

Trakty ruchowe można podzielić funkcjonalnie na dwie główne grupy:

• Trakty piramidalne – te Trakty powstają w korze mózgowej, przenosząc włókna ruchowe do rdzenia kręgowego i pnia mózgu. Są one odpowiedzialne za dobrowolną kontrolę mięśni ciała i twarzy.

• ciągi pozapiramidowe – ciągi te powstają w pniu mózgu, przenosząc włókna motoryczne do rdzenia kręgowego. Są one odpowiedzialne za mimowolną i automatyczną kontrolę wszystkich mięśni, takich jak napięcie mięśniowe, równowaga, postawa i ruch

w ścieżkach zstępujących nie ma synaps. Po zakończeniu ciągów zstępujących neurony synapsują się z dolnym neuronem ruchowym. Tak więc wszystkie neurony w zstępującym układzie ruchowym są klasyfikowane jako górne neurony ruchowe. Ich ciała komórkowe znajdują się w korze mózgowej lub pniu mózgu, a ich aksony pozostają w OUN.

Rys. 1 – schemat układu nerwowego silnika. Ciągi zstępujące reprezentowane są przez górne neurony ruchowe.

Trakty piramidalne

ryc. 2 – piramidy rdzeniowe

Trakty piramidalne wywodzą swoją nazwę od piramid rdzeniowych rdzenia przedłużonego, przez który przechodzą.

ścieżki te są odpowiedzialne za dobrowolną kontrolę mięśni ciała i twarzy.

funkcjonalnie Trakty te można podzielić na dwa:

• Trakty korowo – rdzeniowe-zaopatrują muskulaturę organizmu.
• corticobulbar tracts – zaopatruje mięśnie głowy i szyi.

omówimy teraz obie ścieżki bardziej szczegółowo.

drogi Kortykospinalne

drogi kortykospinalne zaczynają się w korze mózgowej, z której otrzymują szereg wejść:

• pierwotna kora motoryczna
• kora Przedmotorowa
• dodatkowy obszar motoryczny

otrzymują również włókna nerwowe z obszaru somatosensorycznego, które odgrywają rolę w regulacji aktywności dróg wstępujących.

Po wyjściu z kory mózgowej neurony zbiegają się i schodzą przez wewnętrzną kapsułkę (szlak istoty białej, zlokalizowany między wzgórzem a zwojami podstawnymi). Jest to istotne klinicznie, ponieważ wewnętrzna kapsułka jest szczególnie podatna na ucisk w wyniku krwawień krwotocznych, zwanych „udarem otoczkowym”. Takie zdarzenie może spowodować uszkodzenie zstępujących traktów.

po wewnętrznej kapsułce neurony przechodzą przez crus cerebri śródmózgowia, pons i do rdzenia.

w najbardziej dolnej (ogonowej) części rdzenia przewód dzieli się na dwie części:

włókna w bocznym przewodzie korowo-rdzeniowym decussate (krzyżują się na drugą stronę OUN). Następnie schodzą do rdzenia kręgowego, kończąc się w rogu brzusznym (na wszystkich poziomach segmentalnych). Z rogu brzusznego dolne neurony ruchowe zasilają mięśnie ciała.

przedni przewód korowo-rdzeniowy pozostaje po stronie wewnętrznej, opadając do rdzenia kręgowego. Następnie rozkładają się i kończą w rogu brzusznym segmentu szyjnego i górnego odcinka piersiowego.

rys. 3 – układ kortykospinalny. Zwróć uwagę na obszar dekussacji bocznego przewodu korowo-rdzeniowego w rdzeniu.

Corticobulbar Tracts

rys. 4 – Przegląd prawego przewodu corticobulbar. Zauważ, że jest to uproszczony diagram, ignorując obustronny charakter tych ścieżek.

kortykobułbarki powstają z bocznego aspektu pierwotnej kory ruchowej. Otrzymują te same wejścia, co w układach korowo-rdzeniowych. Włókna zbiegają się i przechodzą przez wewnętrzną kapsułkę do pnia mózgu.

neurony kończą się na jądrach motorycznych nerwów czaszkowych. Tutaj synapsy z dolnymi neuronami ruchowymi, które przenoszą sygnały ruchowe do mięśni twarzy i szyi.

klinicznie ważne jest zrozumienie organizacji włókien kortykobułkowych. Wiele z tych włókien unerwia neurony ruchowe obustronnie. Na przykład włókna z lewej pierwotnej kory ruchowej działają jako górne neurony ruchowe dla prawego i lewego nerwu krętkowego. Istnieje kilka wyjątków od tej reguły:

• górne neurony ruchowe nerwu twarzowego (CN VII) mają unerwienie kontralateralne. Dotyczy to tylko mięśni w dolnym kwadrancie twarzy-poniżej oczu. (Przyczyny tego są poza zakresem tego artykułu)

• górne neurony ruchowe nerwu hipoglikemicznego (CN XII) zapewniają jedynie unerwienie kontralateralne.

drogi pozapiramidowe

drogi pozapiramidowe powstają w pniu mózgu, przenosząc włókna ruchowe do rdzenia kręgowego. Są one odpowiedzialne za mimowolną i automatyczną kontrolę wszystkich mięśni, takich jak napięcie mięśniowe, równowaga, postawa i ruch.

w sumie są cztery Trakty. Drogi przedsionkowo-rdzeniowe i siateczkowo-rdzeniowe nie ulegają dekussacji, zapewniając unerwienie ipsilateralne. Układ rubrospinalny i tektospinalny rozkładają się, a zatem zapewniają kontralateralne unerwienie

układ przedsionkowo-rdzeniowy

istnieją dwa drogi przedsionkowo-rdzeniowe; przyśrodkowe i boczne. Powstają z jąder przedsionkowych, które otrzymują wejście od narządów równowagi. Traktów przekazać tę informację równowagi do rdzenia kręgowego, gdzie pozostaje ipsilateralna.

włókna w tej ścieżce kontrolują równowagę i postawę poprzez unerwienie mięśni „antygrawitacyjnych” (zginaczy ramienia i prostowników nogi), poprzez dolne neurony ruchowe.

układ siateczkowo-rdzeniowy

dwa układ siateczkowo-rdzeniowy mają różne funkcje:

• środkowy układ siateczkowo-rdzeniowy powstaje z układu pons. Ułatwia dobrowolne ruchy i zwiększa napięcie mięśniowe.

• boczny przewód siateczkowo-rdzeniowy powstaje z rdzenia. Hamuje dobrowolne ruchy i zmniejsza napięcie mięśniowe.

układ Rubrospinalny

układ rubrospinalny pochodzi z jądra czerwonego, struktury śródmózgowia. Gdy włókna wyłaniają się, rozpadają się (przechodzą na drugą stronę OUN) i opadają do rdzenia kręgowego. W ten sposób mają kontralateralne unerwienie.

jego dokładna funkcja jest niejasna, ale uważa się, że odgrywa rolę w precyzyjnej kontroli ruchów dłoni

Trakty Tektospinalne

szlak ten rozpoczyna się w górnym koliku śródmózgowia. Superior colliculus jest strukturą, która otrzymuje wejście od nerwów wzrokowych. Następnie neurony szybko dekussate i wejść do rdzenia kręgowego. Kończą się na poziomie szyjnym rdzenia kręgowego.

układ tektospinalny koordynuje ruchy głowy w stosunku do bodźców wzrokowych.

znaczenie kliniczne: Zmiana górnego neuronu ruchowego

zmiany górnego neuronu ruchowego są również znane jako zmiany nadjądrzaste.

uszkodzenie dróg korowo-rdzeniowych

drogi piramidalne są podatne na uszkodzenia, ponieważ rozciągają się prawie na całą długość ośrodkowego układu nerwowego. Jak wspomniano wcześniej, są szczególnie wrażliwe, ponieważ przechodzą przez wewnętrzną kapsułkę-wspólne miejsce wypadków mózgowo-naczyniowych (CVA).

jeśli jest tylko jednostronne uszkodzenie lewego lub prawego kory mózgowo-rdzeniowej, objawy pojawią się po przeciwnej stronie ciała. Głównymi objawami zmiany górnego neuronu ruchowego są:

• hipertonia – zwiększone napięcie mięśni
• hiperrefleksja – zwiększone odruchy mięśni
• Klonus – mimowolne, rytmiczne skurcze mięśni
• objaw Babińskiego – wydłużenie haluksu w odpowiedzi na tępą stymulację podeszwy stopy
• osłabienie mięśni

uszkodzenie traktów Kortykobułczowych

ze względu na obustronny charakter większości traktów kortykobułkowych, jednostronne uszkodzenie zwykle skutkuje łagodnym osłabieniem mięśni. Jednak nie wszystkie nerwy czaszkowe otrzymują wejście obustronne, a więc istnieje kilka wyjątków:

• nerw hipoglikemiczny – uszkodzenie górnych neuronów ruchowych dla CN XII spowoduje spastyczny paraliż przeciwległego genioglossusa. Spowoduje to odchylenie języka do strony przeciwnej.
  • uwaga: jest to przeciwieństwo dolnego uszkodzenia neuronu ruchowego, w którym język odchyla się w kierunku uszkodzonej strony.

• nerw twarzowy – uszkodzenie górnych neuronów ruchowych CN VII spowoduje spastyczne porażenie mięśni w kontralateralnym dolnym kwadrancie twarzy.

uszkodzenie układu pozapiramidowego

zmiany w układzie Pozapiramidowym są często obserwowane w chorobach zwyrodnieniowych, zapaleniu mózgu i nowotworach. Powodują one różnego rodzaju dyskinezy lub zaburzenia ruchów mimowolnych.