depresja była spowodowana szeregiem poważnych słabości w gospodarce. Chociaż lata 20.XX wieku wydawały się na pozór okresem dobrobytu, dochody były nierównomiernie rozłożone. Bogaci osiągali duże zyski, ale coraz więcej Amerykanów wydawało więcej niż zarabiali, a rolnicy zmagali się z niskimi cenami i dużym zadłużeniem. Utrzymujące się skutki I wojny światowej (1914-1918) spowodowały problemy gospodarcze w wielu krajach, ponieważ Europa walczyła o spłatę długów wojennych i reparacji. Problemy te przyczyniły się do kryzysu, który rozpoczął wielki kryzys.

Amerykański „Wielki Kryzys” rozpoczął się dramatycznym krachem na giełdzie w „Czarny czwartek”, 24 października 1929 roku, kiedy 16 milionów akcji zostało szybko sprzedanych przez panikujących inwestorów, którzy stracili wiarę w amerykańską gospodarkę. W szczytowym okresie kryzysu w 1933 roku prawie 25% całkowitej siły roboczej kraju, 12 830 000 osób, było bezrobotnych.

w latach 1929-1933 dochód z wynagrodzeń dla pracowników, którzy mieli szczęście utrzymać pracę, spadł o prawie 43%. Była to najgorsza katastrofa gospodarcza w historii Ameryki. Ceny gospodarstw spadły tak drastycznie, że wielu rolników straciło domy i ziemię. Wielu głodowało.

w obliczu tej katastrofy rodziny rozdzielają się lub migrują ze swoich domów w poszukiwaniu pracy. „Hoovervilles” (nazwane na cześć prezydenta Hoovera, jako zniewaga), szanty zbudowane z pakujących skrzyń, porzuconych samochodów i innych odrzuconych złomów pojawiły się w całym kraju. Gangi młodzieży, których rodziny nie mogły już ich wspierać, jeździły po szynach w samochodach pudełkowych, jak wielu Włóczęgów, mając nadzieję na znalezienie pracy. „Okies”, ofiary suszy i burz pyłowych na Wielkich Równinach, opuścili swoje gospodarstwa i udali się do Kalifornii, nowej krainy „mleka i miodu”, gdzie wierzyli, że wszystko, co trzeba zrobić, to sięgnąć i wyrwać jedzenie z drzew. Amerykańscy bezrobotni byli w ruchu, ale tak naprawdę nie było dokąd pójść. Przemysł był mocno wstrząśnięty depresją. Zamknięto fabryki, porzucono młyny i kopalnie, stracono majątek. Amerykański biznes i praca były w poważnych tarapatach.

nie mogąc sobie pomóc, amerykańska opinia publiczna zwróciła się do rządu federalnego. Niezadowoleni z programów ekonomicznych prezydenta Herberta Hoovera, ludzie wybrali Franklina D. Roosevelta na swojego prezydenta w 1932 roku. Roosevelt był odważnym eksperymentatorem i człowiekiem czynu. Na początku swojej administracji zebrał najlepsze umysły w kraju, aby mu doradzać. Ta grupa mężczyzn była znana jako ” Brain Trust. W ciągu stu dni prezydent, jego doradcy i USA. Kongres uchwalił ustawę, która ma pomóc w wyjściu dotkniętego kryzysem narodu z kryzysu.

program Roosevelta nazywał się ” New Deal.”Słowa” New Deal ” oznaczały nowe stosunki między Amerykanami a ich rządem. Ten nowy związek obejmował utworzenie kilku nowych agencji federalnych, zwanych „agencjami alfabetu” ze względu na ich użycie akronimów. Kilka bardziej znaczących z tych programów New Deal było CCC (civilian Conservation Corps), który dał miejsca pracy dla bezrobotnej młodzieży i poprawy środowiska, WPA (Works Progress Administration) dał miejsca pracy tysiącom bezrobotnych we wszystkim, od budownictwa po sztukę, a NRA (National Recovery Administration) sporządził przepisy i kodeksy, aby pomóc ożywić przemysł. Później przyszedł stworzenie systemu zabezpieczenia społecznego, ubezpieczenia dla bezrobotnych i więcej agencji i programów mających na celu pomoc Amerykanom w czasach trudności gospodarczych. Za prezydentury Roosevelta rząd federalny wziął na siebie wiele nowych obowiązków dla dobra narodu. Nowy związek, który ukształtował się w Nowym Ładie, polegał na bliskości między rządem a narodem: bliskości, która nigdy wcześniej nie istniała w takim stopniu.

chociaż Roosevelt i New Deal były krytykowane przez wielu zarówno w rządzie, jak i poza nim, i poważnie kwestionowane przez Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych, otrzymali oni przytłaczające poparcie ludzi. Franklin D. Roosevelt był jedynym prezydentem w historii USA, który został wybrany na cztery kadencje.

pomimo wszystkich wysiłków prezydenta i odwagi narodu amerykańskiego, depresja trwała do 1941 roku, kiedy zaangażowanie Ameryki w II wojnę światową doprowadziło do wciągnięcia młodych mężczyzn do służby wojskowej i stworzenia milionów miejsc pracy w przemyśle obronnym i wojennym.

przyczyny Wielkiego Kryzysu USA:

• nierówny podział majątku

• wysokie cła i długi wojenne

• nad produkcją w przemyśle i rolnictwie

• krach na giełdzie i panika finansowa

skutki Wielkiego Kryzysu

• powszechny głód, bieda i bezrobocie

• światowy kryzys gospodarczy

• zwycięstwo Demokratów w wyborach w 1932 r.

• nowy ład FDR