Barry Chin, The Boston Globe, Getty Images

nieco ponad rok temu liderzy Uniwersytetu Harvarda ogłosili, że mają nadzieję, że na razie będzie to ostatnie słowo w długiej debacie na temat przyszłości życia społecznego kampusu.

począwszy od klasy pierwszoroczniaków w 2017 roku, każdy student, który dołączył do grupy społecznej z jedną płcią-takiej jak jeden z ekskluzywnych klubów uniwersyteckich lub bractwo lub Bractwo — musiałby stawić czoła ograniczeniom. Członkowie nie będą mogli zajmować stanowisk kierowniczych na kampusie, służyć jako kapitanowie drużyn sportowych, lub otrzymać poparcie Harvardu dla stypendiów podyplomowych, takich jak Rhodes i Marshall. Grupy mogły uniknąć sankcji tylko wtedy, gdy poszły na koedukację.

Ale po 18 miesiącach spornych rozmów, Zarząd Harvardu w końcu przegłosował zatwierdzenie ograniczeń. Działania zarządu miały teoretycznie prowadzić politykę wykraczającą poza kadencję ówczesnego prezesa Drew Gilpina Fausta, który tego lata ustąpił ze stanowiska.

dla niektórych obserwatorów upadek wykluczających się grup społecznych na uczelniach ma sens. W miarę różnicowania się populacji studentów, administratorzy stają się coraz bardziej świadomi potrzeby wspierania środowisk integracyjnych, a nie środowisk podzielonych według płci i klasy. Na Harvardzie, kluby finałowe mężczyzn w szczególności wydają się być śladami uniwersytetu z wcześniejszej epoki, kiedy Samorząd Studentów był bielszy i bogatszy niż jest dzisiaj.

więc z pozoru łatwo byłoby odrzucić pozwy wniesione przeciwko Harvardowi przez greckie organizacje w zeszłym miesiącu jako ostatni wysiłek. Uprzywilejowani ludzie kopią w piętach w obliczu zagrożeń dla ich przywileju, argument idzie. Pozwom towarzyszy ogólnopolska kampania i petycja, z obszerną stroną internetową, która rzekomo mówi „prawdę” o organizacjach społecznych jednopłciowych. Niektóre rozdziały Bractwa w innych kolegiach zachęciły członków i absolwentów do podpisania się.

ale członkowie Bractwa, którzy stali się najgłośniejszym głosem na rzecz pozwów, twierdzą, że ich walka nie polega w ogóle na ochronie przywilejów. Chodzi o ochronę kobiet.

Reklama

Ich zdaniem, wszystkie męskie kluby finałowe zachęcają do mizoginistycznych zachowań i tworzą problematyczne środowiska dla kobiet. Rozwiązanie? Aby zniechęcić do zachowania u źródła.

ponieważ uniwersytet nie mógł samodzielnie wyeliminować prywatnych, nierozpoznanych organizacji poza kampusem, administratorzy wprowadzili najsilniejsze bodźce zniechęcające do dołączenia, które mogliby wymyślić-i to, mieli nadzieję, przejdzie legalne zebranie.

z drugiej strony kobiety twierdzą, że podejście administracji do powstrzymania dyskryminacji ze względu na płeć zagraża przestrzeniom wykluczającym płeć, które nie były częścią problemu. W rzeczywistości, te kobiety mówią, takie grupy pozostają niezbędne na kampusie, gdzie utrzymują się problemy takie jak niewłaściwe zachowanie seksualne.

od kiedy polityka weszła w życie, zniknęły kluby żeńskie i żeńskie, podczas gdy większość grup tylko dla mężczyzn nadal działa. Tej jesieni wszystkie cztery Bractwa Harvardu zostały zamknięte. Jeden niedawno ponownie otwarty, ale z niewielką częścią jego dawnego członkostwa. Sześć klubów finałowych tylko dla kobiet rozpoczęło proces koedukacji.

niektórzy krytycy wykluczających się Organizacji Studenckich twierdzą, że istnieje pilna potrzeba działania uczelni, zwłaszcza biorąc pod uwagę niedawne zgony na imprezach Bractwa. To, co dzieje się na Harvardzie, podkreśla jednak potencjalne konsekwencje bardziej drastycznych wysiłków administratorów w celu uregulowania życia społecznego kampusu.

„niezgodny z naszymi wartościami”

architektem Polityki Harvardu jest Rakesh Khurana, dziekan college’u licencjackiego od 2014 roku, który poprowadził propozycję do skutku wśród intensywnego blowback.

początkowo urzędnicy Harvardu określili ją jako strategię zapobiegania napaści seksualnej. Następnie Wiele osób zwróciło uwagę, że zdecydowana większość ataków miała miejsce w akademikach koedukacyjnych, a nie w finałowych klubach czy domach greckich. W ciągu kilku miesięcy administratorzy zmienili zdanie.

„uzasadnienie zaczęło się przesuwać w kierunku tej szerokiej zasady, że wszystko, co jednopłciowe, jest niezgodne z naszymi wartościami,” powiedział Harry R. Lewis, profesor informatyki i były dziekan college ’ u, w wywiadzie. Próbował, ale nie udało mu się przekonać wykładowców Harvardu do zatwierdzenia wniosku, który miał wykoleić sankcje.

w międzyczasie dwie komisje debatowały nad polityką. Jeden, Grupa Wydziału współprzewodniczył Khurana, opublikował wstępny raport w lipcu 2017 zalecając, że Harvard iść dalej i bar studentów z łączenia klubów końcowych, bractw,i bractw. Ale tylko jedna czwarta członków Komitetu faktycznie poparła ten plan, zgodnie z późniejszymi doniesieniami Harvard Crimson, gazety studenckiej. Raport końcowy grupy osłabił jej zalecenia.

uniwersytet nie udostępnił Khurany na rozmowę kwalifikacyjną. Kiedy po raz pierwszy zalecił, aby grupy jednopłciowe podlegały ograniczeniom, w 2016 napisał w liście do Fausta, że nieuchronnie będzie krytyka. Ale przedstawił ten sprzeciw jako nie różniący się od początkowego oporu wobec przyjmowania kobiet jako studentów.

„momentom zmian instytucjonalnych towarzyszy czasem poczucie straty i strachu”, napisał, „ale są one również kluczowymi punktami zwrotnymi dla wzrostu i odnowy.”

Oświadczenia Harvarda, listy i raporty dotyczące polityki sankcji są pełne złośliwego języka na temat szkodliwych i dyskryminujących praktyk organizacji jednopłciowych. Niemal cała krytyka skierowana jest do klubów finałowych. Niewiele jest wzmianek o bractwach. Ani Bractwa, mimo że i one często spotykają się z krytyką za mizoginistyczne i dyskryminujące zachowania.

„obecna scena społeczna w Kolegium obraca się wokół głęboko zakorzenionych systemów władzy”, czytamy w raporcie z lutego 2017 r.Komisji zwołanej w celu ustalenia, jak prowadzić politykę. „W szczególności kluby finałowe mężczyzn mogą wykorzystać historyczną dominację płci, klasy i rasy, aby zachować tę władzę.”

jednak ograniczenia dotyczące możliwości przywództwa i stypendiów wpłynęły na szerszy zasięg organizacji jednopłciowych poza klubami finałowymi, w tym greckimi rozdziałami i całkowicie męskimi i całkowicie żeńskimi grupami chóralnymi.

jest również jasne, że urzędnicy Harvardu byli zobowiązani do podjęcia agresywnych kroków w celu skorygowania tego, co postrzegali jako choroby społeczne. Wersje „uniwersytet musi działać” i „podejmowanie żadnych działań jest nie do utrzymania” pojawiają się w oświadczeniach i raportach.

Administratorzy musieli zmierzyć się z presją po części z falą komentarzy do ankiet studenckich, które opisywały męskie kluby końcowe jako siedliska niewłaściwego zachowania seksualnego i oskarżyły Uniwersytet o nie branie odpowiedzialności za to, co stało się w rezydencjach zaledwie kilka kroków od niektórych akademików.

Komitet Wydziału Harvardu zorganizował instytucje rówieśnicze, takie jak uczelnie Williams i Bowdoin, jako przykłady instytucji, które z powodzeniem zakazały bractw, bractw i podobnych grup. Organizacje społeczne w innych instytucjach same się koedukują, powołując się na zmieniające się realia współczesnych kampusów.

W dokumentach Harvard policy documents znajdują się potwierdzenia asymetrii między realiami społecznymi mężczyzn i kobiet na kampusie, a ważną rolą, jaką odgrywają przestrzenie tylko dla kobiet. Jedna z Komisji zasugerowała, że Harvard ma pięcioletni okres „pomostu” dla grup kobiecych, podczas którego mogłyby one nadal „działać z misjami skoncentrowanymi na płci” i przejść do Porozumienia, w którym zostały uznane przez Uniwersytet, a jednocześnie „całkowicie niezwiązane z typowym greckim systemem.”

ale w marcu zeszłego roku administratorzy anulowali program „bridge”.

ostateczna Polityka mówi, że Harvard „ma długą i złożoną historię zmagania się z dyskryminacją ze względu na płeć.”Administratorzy, zgodnie z Polityką, chętnie pomagają grupom kobiecym, które chcą przejść od posiadania wyłącznego członkostwa dla kobiet, zachowując jednocześnie misję skoncentrowaną na kobietach.”

’Letting us Talk but Telling us No’

Kiedy Rebecca Ramos rozmawiała z urzędnikami Harvardu wiosną 2016 roku o przyszłości jej Bractwa, Delta Gamma, początkowo miała wrażenie, że chcą pomóc. Ale to uczucie nie trwało długo.

Ramos, która pochodzi z Seattle, nie planowała wstąpić do bractwa; niekoniecznie uważała to za coś ważnego dla doświadczenia college ’ u. Jej Bractwo łączyło ją z kobietami, które dzieliły ideały i wartości, a nie zainteresowania i pochodzenie. Grupa była zróżnicowana. Bardziej zróżnicowana rasowo, niż cała grupa studentów Harvardu.

Kiedy Ramos i inni liderzy Bractwa po raz pierwszy spotkali się z administratorami, kobiety przyznały, że ich organizacje muszą być bardziej integracyjne. Mieli pomysły: stworzyć dodatkowe organizacje, które były koedukacyjne, dla studentów, którzy chcieli tego rodzaju doświadczenia. Dzielenie przestrzeni fizycznych między bractwami w celu zmniejszenia kosztów członkostwa.

podkreślili, że prawie każda kobieta, która przechodzi proces rekrutacji do bractwa, otrzymuje miejsce w jednej z grup. Zaproponowali współpracę z administratorami, aby skupić się na zapobieganiu napaściom seksualnym.

urzędnicy poprosili o bardziej formalny spis propozycji. Ale nigdy nie odpisali, powiedziała. Kilka tygodni później, w trakcie egzaminów końcowych, na kampusie ogłoszono ograniczenia dotyczące grup jednopłciowych. Współpraca z administratorami szybko się rozwiązała, powiedział Ramos, który ukończył studia w 2017 roku.

Laura Doerre, która do niedawna była krajową przewodniczącą Kappa Alpha Theta, powiedziała, że na późniejszym spotkaniu, urzędnicy Harvardu wydawali się niechętni do przyjęcia idei, że Bractwa mogą stać się bardziej przyjazne, pozostając ograniczone do kobiet. „Jak tylko zaczęliśmy o tym mówić, stało się to kwestią filozoficzną, której nie mogliśmy przezwyciężyć” – powiedział Doerre. „To było bardzo dużo” pozwalając nam rozmawiać, ale mówiąc nam nie.””

oświadczenie z listopada 2017 roku podpisane przez 23 studentki, w tym Ramosa, mówi, że założeniem Harvardu jest to, że kobietom nie wolno wstępować do grup bez mężczyzn — dla ich własnego dobra — ponieważ jest to jedyny sposób, aby „dostać się” do męskich klubów finałowych.”Protesty kobiet wobec polityki, napisały,” spotkały się z reakcją, że grupy kobiet są niefortunnymi stratami ubocznymi dla bardziej szlachetnej sprawy — tej przyczyny ich ochrony. To skandaliczne.”

na prośbę o komentarz do rozmów administratorów z liderami grup kobiecych nie odpowiedziała rzeczniczka prasowa.

kobiety, które były w bractwach, zaczęły czuć się napiętnowane-powiedziała Ellen Rothschild, była prezes Alpha Phi i absolwentka Harvardu z 2017 roku. „Nie wiedziałeś, co się stanie, jeśli nie dostosujesz się do sankcji i nie zastosujesz się do nowych przepisów” – powiedziała. Niektórzy obawiali się, że Harvard bierze pod uwagę członkostwo w bractwie, gdy zgłaszali się do szkoły prawniczej, szkoły biznesu lub programów dla absolwentów. Inni obawiali się, że mogą zostać wydaleni.

wiosną zainteresowanie rekrutacją do bractw spadło o 60 proc. W sierpniu gazeta podała, że nie istnieją już organizacje społeczne tylko dla kobiet. Jeden, Alpha Phi, został ponownie otwarty; Bractwo jest częścią pozwu przeciwko Harvardowi. W 2017 roku kapituła liczyła 160 kobiet. Teraz jest jedenaście kobiet, które ” przyłączyły się lub wyraziły zainteresowanie przyłączeniem się.”

cztery grupy tylko dla mężczyzn poszły na koedukację w ciągu ostatnich kilku lat. Nadal jednak działa dziewięć innych klubów, głównie finałowych.

Dlaczego wpływ na grupy kobiece był o wiele większy? Grupy kobiet nie były tak dobrze ugruntowane w Cambridge, powiedziała Emma Quinn-Judge, prawnik z Bostonu, który jest głównym doradcą w jednym z procesów sądowych przeciwko Harvardowi. Męskie kluby finałowe istnieją od wieków i mają duże sieci absolwentów i zasoby, które mogą pomóc im przetrwać w trudnych warunkach. Co więcej, kluby nie są związane przepisami krajowymi — takimi jak obowiązkowe członkostwo jednopłciowe-jak stowarzyszenia.

podczas gdy krajowe Greckie stowarzyszenia nie złożyły pozwów przeciwko Harvardowi, zapewniają wsparcie finansowe i ogólne wsparcie-powiedział Judson Horras, przewodniczący północnoamerykańskiej konferencji międzypaństwowej. Ponad 100 organizacji w jakiś sposób przyczynia się do tego wysiłku, powiedział, a około 62,000 osób podpisało petycję na stronie Stand Up to Harvard, domagając się odwrócenia polityki sankcji.

„Konferencja międzyreligijna i Krajowa Konferencja Panhelleńska odmówiły określenia, ile pieniędzy wydają na działania prawne.

pojawia się również pytanie, czy zlikwidować grupy męskie, wśród których skoncentrowane są Otrzęsiny, alkohol i kwestie napaści seksualnej, a zachować grupy kobiece. Niezależnie od implikacji prawnych, greccy przywódcy wydawali się niewygodni z tym pomysłem. „Nie myśleliśmy o tym”, powiedział Doerre, z Kappa Alpha Theta, po długiej przerwie. „Powiedziałbym, że nawet w grupach mężczyzn nie było żadnego zachowania przytaczanego jako powód tej polityki.”

Greckie organizacje mają tendencję do trzymania się razem, powiedział Jim Barber, profesor nadzwyczajny edukacji w College of William & Mary, która studiowała bractwa i Bractwa przez dwie dekady. Krajowe organy zarządzające działają w tandemie. Poszczególne rozdziały w znacznym stopniu współdziałają ze sobą, a wiele z ich wydarzeń i zbiórek funduszy wiąże się z partnerstwami.

’distincts Get Lost’

niektóre aspekty sprawy Harvarda są wyjątkowe. Kluby finałowe to grupy specyficzne dla Harvardu. Kluby, bractwa i Bractwa nie są uznawane przez Uniwersytet, więc niektórzy twierdzą, że ma niewielki autorytet, aby je regulować, chociaż urzędnicy odpowiedzieli, że „te organizacje są w dużej mierze z Harvardu.”Natomiast większość systemów greckich ma formalną relację z instytucją.

jednak wielu administratorów będzie uważnie przyglądać się procesom na Harvardzie, ponieważ oni również zmagają się z tym, jak regulować życie społeczne studentów w erze zwiększonej troski o bezpieczeństwo, powiedział Gentry McCreary, konsultant z Ncherm Group, firmą konsultingową zajmującą się zarządzaniem ryzykiem. „To jest kulminacja, „powiedział,” lat rozmów i frustracji na temat ciężkich działań, które kolegia są podejmowane przeciwko bractw i bractw.”

debata na Harvardzie skłoniła również ludzi do wyrażenia wartości, jaką niektóre grupy jednopłciowe mogą zapewnić na kampusie, ponieważ uczelnie poruszają się w bardziej zróżnicowanym, integracyjnym kierunku. Jak Lewis, były dziekan Harvard College, rozmawiał ze studentkami o sankcjach i stracie ich organizacji, powiedział, stawka stała się jasna. Kiedy kobiety chodzą na zajęcia z informatyki, to męski klub przez cały dzień. Bractwa były ich wytchnieniem.

Co więcej, powiedział, że wszystkie rodzaje grup kampusowych są otwarte dla wszystkich płci, ale wyraźnie mają określoną misję. Na przykład Harvard Asian American Women ’ s Association. „Nie możemy poważnie twierdzić, że nie uważamy, że organizacje jednopłciowe mają tutaj wartość”, powiedział Lewis.

kilku ekspertów ds. studenckich organizacji społecznych stwierdziło, że Harvard zbyt pochopnie przygląda się grupom. Po pierwsze, Grecki system nie składa się tylko z grup opartych na płci, powiedział Barber, William & Mary professor. „Cała społeczność zbudowana jest na podziale na płeć, rasę, religię, wszystkie te różne czynniki, które się w to wpisują” – powiedział.

„Kiedy malujemy szerokim pędzlem,” powiedział, ” nie ma znaczenia.”

młodzi ludzie zawsze spędzali lata w college ’ u, zastanawiając się, kim są, ale w dzisiejszych czasach studenci są jeszcze bardziej zainteresowani zrozumieniem swojej indywidualnej tożsamości i zmaganiem się z tym, jak różne tożsamości przecinają się, powiedział Barber. Przechodząc przez ten proces, ” istnieje korzyść z posiadania przestrzeni z ludźmi, którzy identyfikują się w podobny sposób do ciebie, aby porozmawiać o tym, co oznacza ta tożsamość.”

rozmowa w greckich społecznościach na temat tożsamości i różnorodności zmieniła się znacząco w ciągu ostatniej dekady, dodał Barber. Był członkiem grupy roboczej absolwentów Bractwa Sigma Phi Epsilon, która kilka lat temu badała możliwość przyjęcia transseksualnych mężczyzn jako członków; zaczęła to robić w 2015 roku. „Ta definicja tego, co oznacza jednopłciowość, staje się coraz bardziej inkluzywna” – powiedział.

Alexandra Robbins, która przeprowadziła wywiady z setkami członków Bractwa dla nowej książki, braterstwo, która ma na celu obalenie mitów na temat organizacji, powiedziała, że nie tylko kobiety ponoszą straty uboczne, gdy pojawiają się zasady takie jak Harvard, ale także mężczyźni. Poważne problemy behawioralne są zazwyczaj ograniczone do garstki studentów w kilku rozdziałach, argumentowała.

„istnieje założenie, że wszystkie męskie grupy muszą wykazywać toksyczną męskość po prostu dlatego, że są mężczyznami” – powiedziała Robbins.

Kiedy Robbins była studentką na Uniwersytecie Yale, była członkiem Scroll and Key, tajnego stowarzyszenia, które w latach 90. zeszłoroczne.jej doświadczenie w koedukacji, powiedziała, nie wydawało się, że różni się od tego, jak było, gdy klub był męski.

ale grupy takie jak kluby finałowe i tajne stowarzyszenia mają misje inne niż grupy Greckie. Najbardziej interesują się tworzeniem ” małych, potężnych sieci absolwentów dla uczelni.”Bractwa i Bractwa również wiążą się z tworzeniem sieci kontaktów, ale są bardziej ugruntowane w kultywowaniu przyjaźni i lekcjach na całe życie. „Zakładając, że wszystkie grupy jednopłciowe są jak kluby finałowe lub tajne stowarzyszenia, jest to ogromny błąd”-powiedział Robbins.

przyszłość ograniczeń Harvardu dla organizacji jednopłciowych pozostaje w ciągłym ruchu. Ale przez ostatnie dwa i pół roku urzędnicy byli stanowczy. „Harvard nie powinien zmieniać swojego zaangażowania na rzecz niedyskryminacji i filozofii edukacyjnej dla organizacji zewnętrznych, które nie są zgodne z naszą wieloletnią misją”, napisała Rachael Dane, rzeczniczka Uniwersytetu, w oświadczeniu wysłanym e-mailem.

Faust, były prezydent Harvardu i William F. Lee, senior fellow of the Harvard Corporation, powiedział w liście otwartym z grudnia 2017 r., że Harvard w rzeczywistości nie karze członków grup jednopłciowych, odbierając im możliwości zajmowania stanowisk kierowniczych i stypendiów.

„ostatecznie” napisali, „uczniowie mają swobodę decydowania, co jest dla nich ważniejsze: członkostwo w organizacji dyskryminującej płeć lub dostęp do tych przywilejów i zasobów.”

Sarah Brown pisze o wielu tematach szkolnictwa wyższego, w tym o napaści seksualnej, wyścigu na kampusie i życiu greckim. Śledź ją na Twitterze @Brown_e_Points lub napisz do niej na [email protected].