od profesora do architekta

w 1942 roku Pei poślubił Eileen Loo, chińską studentkę, która niedawno ukończyła Wellesley College. Po ślubie Pei przeniosła się do Cambridge w stanie Massachusetts, gdzie Eileen zapisała się do Harvard ’ s Graduate School of Landscape Architecture. Dzięki jej sugestii Pei zapisała się do Harvard Graduate School of Design latem 1942 roku. Tam Pei został wprowadzony do pracy czołowych europejskich architektów. Zaabsorbował ich idee projektowania budynków nieotynkowanych (bez dekoracji) w abstrakcyjnych kształtach-budynków, które eksponowały ich systemy podparcia i materiały konstrukcyjne.

praca Pei na Harvardzie została przerwana na początku 1943 roku, kiedy został powołany do służby w National Defense Research Committee w Princeton w stanie New Jersey. Utrzymywał jednak kontakty w Cambridge i w latach 1943-1945 nawiązał nieformalną współpracę z dwoma innymi uczniami Waltera Gropiusa (1883-1969), E. H. Duharta i Frederickiem Rothem. Wraz z tymi ludźmi Pei zaprojektował kilka tanich nowoczesnych domów, które miały być zbudowane z prefabrykowanych (wcześniej zbudowanych) płyt ze sklejki i modułów pokojowych typu „plug-in”. Kilka z tych projektów zostało wyróżnionych w magazynach Arts and Architecture i tym samym przyczyniło się do nadania Pei jego pierwszej krajowej ekspozycji.

w 1946 roku został mianowany adiunktem po uzyskaniu tytułu magistra architektury. Podczas nauczania pracował w bostońskim biurze architekta Hugh Stubbinsa w latach 1946-1948. Kariera Pei jako profesora Harvardu zakończyła się w 1948 roku, kiedy w wieku trzydziestu jeden lat został zatrudniony do kierowania działem architektonicznym Webb and Knapp, Wielkiej nowojorskiej firmy kontraktowej należącej do bogatego biznesmena Williama Zeckendorfa. Zeckendorf, odważny deweloper z ogromnym kapitałem (pieniądze z biznesu), specjalizował się w kupowaniu zaniedbanych działek miejskich i budowaniu nowoczesnych apartamentów i biur w wieżowcach.

jako architekt Webba i Knappa, Pei nadzorował projekt jednych z najbardziej rozbudowanych projektów urbanistycznych w połowie XX wieku, w tym Mile High Center w Denver w stanie Kolorado i przebudowę Hyde Parku w Chicago w stanie Illinois (oba w latach 1954-1959). Projekty te dały Pei możliwość pracy na dużą skalę i z dużymi budżetami. Ponadto nauczył się pracować z agencjami społecznymi, biznesowymi i rządowymi. W swoich słowach nauczył się rozważać ” duży obraz.”