Luis Tejido/EPA-EFE/

Sztuka Louise Bourgeois przybierała wiele różnych form i często poruszała tematy takie jak pamięć, seks i trauma. Ale prace, które definiują karierę późniejszej artystki, to jej rzeźby pająków, z których niektóre wznoszą się 30 stóp w górę i przerażająco krosną nad głowami widzów. Poniżej znajduje się przewodnik po praktyce rzeźbiarskiej Bourgeois i dlaczego w późniejszym okresie życia wybrała pająka jako przedmiot swojej pracy.

traumy z dzieciństwa i eksperymenty na początku kariery położyły podwaliny pod pająki.
urodzona w Paryżu w 1911 roku, Bourgeois wcześnie zaczęła rysować dla firmy renowacyjnej gobelinów swoich rodziców. Często wspominała, że jako dziecko uświadomiła sobie, że jej ojciec prowadzi romans z jej wychowawcą. Po studiach w najważniejszych paryskich szkołach artystycznych, w 1938 roku przeniosła się do Nowego Jorku, aby studiować w Art Students League. Choć jej najwcześniejsze prace były malarstwem i grafikami, zaczęła tworzyć rzeźby w latach 40., skupiając się najpierw na pracach drewnianych, a kilkadziesiąt lat później kładąc podwaliny pod swoje rzeźby pająków.

w 1949 roku Bourgeois miała indywidualną wystawę poświęconą jej rzeźb w Peridot Gallery w Nowym Jorku. Na wystawie znalazły się jej drewniane rzeźby „Personnages”, które tworzyła w latach 1945-1955. Te smukłe abstrakcyjne prace posiadają cechy charakterystyczne, takie jak krzywe i szczeliny. Artystka powiedziała, że takie prace służyły jej jako wehikuły, przez które zmagała się ze wspomnieniami ludzi z dzieciństwa i wczesnego życia w Paryżu—komentarze, które zapowiadała później o swoich pająkach.

w kolejnych dekadach twórczość Bourgeois znacznie się poszerzyła.
po pierwszej wystawie w Nowym Jorku, Bourgeois kontynuowała popychanie swojej sztuki w nowe kierunki. W latach 50. w jej rzeźbach często pojawiały się spirale. Kręta forma, która stała się centralnym motywem wielu późniejszych rzeźb, grafik i obrazów, była dla niej symbolem „kontroli i wolności”. XX wieku artysta zaczął wykorzystywać materiały takie jak brąz, gips i marmur do tworzenia rzeźb opartych na ludzkiej anatomii, od kończyn i piersi po genitalia.

prace te przyczyniły się do powstania poczucia niepokoju i niekonwencjonalności, które później można by było odczuć w dużej części Sztuki burżuazyjnej. W serii „Cells”, którą Bourgeois zaczęła tworzyć w 1989 roku, kilka lat po retrospektywie w 1982 roku w Muzeum Sztuki Nowoczesnej, artystka zajęła się pojęciem uwięzienia. Tworzyła nieprzeniknione bariery w swoich klatkach zawierających rzeźby i różne przedmioty, takie jak meble, gobeliny i ubrania. Te psychologicznie obarczone rzeźby mają wyobrażać sobie Stany izolacji.

Bourgeois zaczęła tworzyć swoje kultowe rzeźby pająków pod koniec swojej kariery.
Bourgeois zaczęła tworzyć swoje słynne rzeźby ze stalowych pająków w latach 90. artystka wcześniej eksperymentowała z formami pajęczaków w dwóch rysunkach tuszem i węglem drzewnym wykonanych w 1947 roku, ale jej seria rzeźbiarska przenosi te pomysły na monumentalną skalę. Być może po części pod wpływem jej wczesnych lat w branży renowacji gobelinów, Bourgeois wyjaśniła kiedyś, że wybrała pająka jako obiekt, ponieważ jego cechy przypominały jej matkę. „Była przemyślana, mądra, cierpliwa, kojąca, rozsądna, delikatna, subtelna, niezastąpiona, schludna i równie użyteczna jak pająk” – powiedziała artystka.

Maman, który powstał na wielkie otwarcie Tate Modern w Londynie w 2000 roku i pozostaje w kolekcji instytucji, jest największym z pająków Bourgeois. Zwiedzający mogą poruszać się po ośmiu rozłożonych nogach stwora i patrzeć na jego ciało, elegancki węzeł zwijających się form. Pod swoim ciałem duży pająk nosi worek z marmurowymi jajami. Jeden z sześciu brązowych odlewów oryginalnej konstrukcji stalowej stoi wspaniale na zewnętrznym placu w Guggenheim Bilbao w Hiszpanii. Edycje Maman można również znaleźć w zbiorach National Gallery of Canada w Ottawie, Crystal Bridges Museum of American Art w Bentonville, Arkansas i innych międzynarodowych instytucjach.

pająki burżua pozostają dla wielu trwałymi źródłami intryg.
był przedmiotem publicznej wystawy w Rockefeller Center w Nowym Jorku w 2001 r., długoterminowej wystawy w San Francisco Museum of Modern Art od 2017 r. i wielu innych miejscach na całym świecie. Bourgeois stworzył pająki różnej wielkości, w tym broszki na małą skalę i nakładające się sieci nóg i ciał w 2000 roku. krytyczny zbiór prac w długiej praktyce zgłębiania psychologii, emocji i złożoności relacji międzyludzkich, pająki Bourgeois stały się jednymi z najbardziej rozpoznawalnych rzeźb na świecie.