opis przypadku

64-letnia kobieta z niedoczynnością tarczycy odwiedziła nasz szpital z powodu istotnych klinicznie zmian w wynikach badań czynnościowych tarczycy. Przez wiele lat jej niedoczynność tarczycy była dobrze kontrolowana za pomocą 88 µg / d (TSH ≤ 2 mln j. M. / L; prawidłowy zakres od 0,3 do 4 L-T4 mln j.M./L). U pacjentki zdiagnozowano osteopenię 1 rok wcześniej i leczono ją doustnym węglanem wapnia (2500 mg/d = 1 g pierwiastkowego wapnia / d). Trzy miesiące po rozpoczęciu przyjmowania węglanu wapnia badanie kliniczne i wyniki badań laboratoryjnych wykazały niedoczynność tarczycy; wyniki badań czynnościowych tarczycy wykazały zwiększenie stężenia TSH w surowicy (9,8 mln j. M./L) i zmniejszenie stężenia wolnej tyroksyny (FT4) w surowicy (0,2 ng/dL; prawidłowy zakres od 0,8 do 2 ng / dL). Dawkę L-T4 zwiększono do 112 µg/d, co poprawiło objawy pacjenta w kolejnych miesiącach (poziom TSH 6, 4 mln j.M. / L).

ponieważ niedoczynność tarczycy utrzymywała się, dawkę L-T4 zwiększono do 125 µg / d, a jej objawy powoli ustępowały (poziom TSH 2, 7 mln j.M./L). Pacjentka zaprzestała przyjmowania węglanu wapnia w kolejnych miesiącach bez porady lekarza, a jej poziom TSH zmniejszył się do 0,1 mln j.M./L (egzogenna subkliniczna nadczynność tarczycy). Ze względu na oczywistą interakcję między L – T4 i węglanem wapnia u naszego pacjenta, zmniejszyliśmy dawkę L-T4 do 88 µg/d. bardziej szczegółowa historia ujawniła, że nasz pacjent przyjmował węglan wapnia w tym samym czasie co l-T4. Po ponad roku od pierwszej prezentacji pacjentki poziom TSH powrócił do normy i pozostał w normie. Pacjent odmówił przyjęcia węglanu wapnia, mimo naszych zaleceń.