Original Editors – Aiko Deckers

Top Contributors – Aiko Deckers, Kim Jackson, Naaike Verhaeghe, Wendy Walker i Ajay Upadhyay

charakterystyka/Prezentacja kliniczna

pacjenci z postępującym subdeltoidem ból, który jest pogarszany przez uprowadzenie, elewacja, lub trwałej aktywności napowietrznej. Czują również czułość i pieczenie w ramieniu. Ból może promieniować do bocznej górnej części ramienia lub może znajdować się w górnej i przedniej części ramienia. Zwykle pogarsza się z napowietrzną aktywnością. Początkowo ból jest odczuwany tylko podczas czynności, ale ostatecznie może wystąpić w spoczynku.

należy myśleć o ścięgnistości nadspinatowej, gdy pacjent mówi:

• ból wzrasta wraz z osiągnięciem.
• ból jest odczuwany po częstych powtarzających się czynnościach na ramieniu lub nad ramieniem.
• pacjent odczuwa słabość oparcia i zgięcia do przodu, szczególnie przy ruchach pchających i napowietrznych.
• pacjent ma trudności ze snem w nocy z powodu bólu, zwłaszcza gdy leży na dotkniętym ramieniu.
• pacjent ma trudności z prostymi ruchami, takimi jak szczotkowanie włosów, zakładanie koszuli lub kurtki lub sięganie do ramienia powyżej wysokości ramion.
• pacjent ma ograniczony zakres ruchu w ramieniu.
• pacjent miał były uraz barku.

bark może być ciepły i może być pełnia przednio-boczna. Dalej znajduje się bolesny łuk między 70° a 120° uprowadzenia.

tendinopatia Supraspinatus jest zwykle zgodna z przednią niestabilnością powodującą tylne napięcie. Problemy, że pacjent z supraspinatus Tendinopathy skarżą się: ból, zapalenie, zmniejszenie ROM, siły i aktywności funkcjonalnej.

diagnostyka różnicowa

ogólnie rzecz biorąc, przyczyny ostrego bolesnego ramienia można podzielić na różne kategorie, zgodnie z panującą Pato-anatomią. . These include

więcej badań sondażowych może zawęzić diagnozę różnicową, która może obejmować:
badanie morfologii krwinek białych, poszukiwanie nieprawidłowych biochemii krwi i markerów zapalnych, a także obrazowanie radionuklidów i rezonans magnetyczny.

wyniki rezonansu magnetycznego ścięgna stożka rotatora charakteryzują się zagęszczeniem w jednorodnym ścięgnie stożka rotatora ze zwiększonym natężeniem sygnału na wszystkich sekwencjach impulsów. Natężenie płynu wypełniającego niekompletną lukę w ścięgnie na tłuszcz tłumione sekwencje T2-ważone zmiany są widoczne na MRI dla łez o częściowej grubości. W badaniu MRI, obszar o wysokim natężeniu sygnału we wszystkich sekwencjach impulsów przedstawia całkowite zakłócenie ścięgna

miary wyników

diagnoza jest zwykle kliniczna, ale obrazowanie może być użyteczne. Prześwietlenie barku może ujawnić zwapnienia w ścięgnach stożka rotatora i w Bursie. W długotrwałych przypadkach mogą wystąpić zmiany zwyrodnieniowe, takie jak zmiany torbielowate/sklerotyczne przy większej guzowatości i zmniejszonej odległości Głowa-akromion kości ramiennej, wtórne do migracji w górę głowy kości ramiennej. W ostrej zwapnienia ścięgna, zwapnienia mogą być nieregularne, puszyste i źle zdefiniowane. Dynamiczne USG może wykazać pogrubienie Bursy subakromowej i uderzenia podczas uprowadzenia. Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI), zamiast tomografii komputerowej (CT), jest preferowaną modalnością, ponieważ wytwarza bardziej szczegółowe obrazy tkanek miękkich.

badanie

anamneza często ujawnia, że w przypadku zwapnienia, spowodowanego urazem, ból pojawia się później, po kilku godzinach.
badanie fizykalne polega na stwierdzeniu gorączki, poszukiwaniu zewnętrznych ran lub siniaków nad chorym ramieniem i sprawdzeniu temperatury skóry. Ponadto badacz będzie palpował w obszarze ścięgnistego Wstawienia mięśnia nadspinowego w celu sprawdzenia tkliwości i bólu. Wykonywane będą zarówno ruchy pasywne, jak i aktywne.

można użyć konkretnych kwestionariuszy: Simple Shoulder Test (SST), Oxford Shoulder Score (OSS).

w badaniu klinicznym należy wykluczyć inne przyczyny bólu barku. Tak więc należy zbadać ścianę szyi, barku i klatki piersiowej
(Caroline, Adebajo, Hay& Carr, 2005)

ramiona są sprawdzane pod kątem symetrii, zlokalizowanego obrzęku i zaniku mięśni. Nie może być tkliwość poniżej akromion i nad większą guzowatość. Wewnętrzna rotacja barku może ułatwić palpację Wstawienia supraspinatus na większą guzowatość. Najważniejsze manewry kliniczne są następujące:

• łuk bolesny

testy:

• znak Neera
• znak Hawkina
• Test wyzwania Supraspinatus = „pusta puszka” sign = test zadania
• Test ramienia opadającego
• test uderzenia

test Neera znak Hawkina pusty może oznaczać

jeśli wykonano sonografię, Standardowa Metoda oceny sonograficznej ścięgna supraspinatus wymaga ręki za plecami (pozycja Krass) lub ręki na tylnej kieszeni (zmodyfikowana pozycja Krass). Crass i wsp. opisali skanowanie ramienia w wyprostowaniu i rotacji wewnętrznej, osiągnięte przez umieszczenie ręki pacjenta za plecami.

Widok zwapnionej zmiany

jednak diagnoza jest zwykle kliniczna, ale obrazowanie może być przydatne. Prześwietlenie barku może ujawnić zwapnienia w ścięgnach stożka rotatora i w Bursie. W długotrwałych przypadkach mogą wystąpić zmiany zwyrodnieniowe, takie jak zmiany torbielowate/sklerotyczne przy większej guzowatości i zmniejszonej odległości Głowa-akromion kości ramiennej, wtórne do migracji w górę głowy kości ramiennej (6). W ostrej zwapnienia ścięgna, zwapnienia mogą być nieregularne, puszyste i źle zdefiniowane. Dynamiczne USG może wykazać pogrubienie Bursy subakromowej i uderzenia podczas uprowadzenia. Również sonografy i rezonans magnetyczny (MRI) można zrobić.

tendinopatię Nadspinatyczną można oceniać za pomocą zmodyfikowanej 4-punktowej skali od 0 do 3 na podstawie wcześniejszych badań. Rozpoznanie opiera się na pojawieniu się ścięgien stożka rotatora (system klasyfikacji) oraz obecności lub braku objawów wskazujących na zaangażowanie Bursy podakromowej i płaszczyzny podakromowo–subdeltoidowej

Postępowanie Medyczne

leczenie stosowane w leczeniu ścięgna supraspinatus zależy od etiologii patologii. Początkowo preferowane jest leczenie zachowawcze. Zabieg ten obejmuje fizykoterapię, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), zabiegi lodem i odpoczynek. Zastrzyki kortykoidów mogą być również stosowane dodatkowo do fizykoterapii. Interwencja chirurgiczna może być rozwiązaniem, jeśli nie ma poprawy po 3-6 miesiącach leczenia zachowawczego.

NLPZ może być pierwszym wyborem dla łagodnych do umiarkowanych objawów, jeśli nie ma przeciwwskazań do tych środków. Krótkotrwałe stosowanie (7-14 dni) NLPZ jest przydatne w łagodzeniu bólu związanego z zapaleniem ścięgien. Istnieje jednak niewiele dowodów potwierdzających długotrwały przebieg NLPZ.
objawy umiarkowane do ciężkich mogą wymagać miejscowego wstrzyknięcia kortykosteroidu podbarwionego. W celu uzyskania dodatkowych informacji na temat wstrzyknięć kortykosteroidów.

głównymi wskazaniami do zabiegu są trwający ból, utrata funkcji, Brak odpowiedzi na leczenie zachowawcze przez 3 miesiące lub objawy ostrego Rozdarcia u młodszego pacjenta. Metody chirurgiczne obejmują resekcję złoża wapnia, z lub bez dekompresji podbarwialnej, resekcja bursalaa i akromioplastyb, przy użyciu metod artroskopowych lub otwartych. Możliwe jest również rozdzielenie więzadła coraco-akromialnego, aby powiększyć przestrzeń między akromionem a ramieniem. Może to spowodować niestabilność, ale możemy to zrekompensować za pomocą treningu mankietu rotatora. Z fizykoterapii trwa pacjentów do 4 miesięcy, aby odzyskać. Celem zabiegu jest uzyskanie ulgi w bólu, zwiększonego zakresu ruchu i zwiększonej mocy.
resekcja Abursalu: usunięcie Bursy podskroniowej.

Akromioplastyka: ogólnie rzecz biorąc, oznacza to usunięcie małego kawałka powierzchni akromionu, który jest w kontakcie ze ścięgnem, powodując tarcie, uszkodzenie tej ostatniej tkanki.

Zarządzanie fizykoterapii

głównym celem w fazie ostrej (Faza początkowa) jest złagodzenie bólu, stanu zapalnego, zapobieganie nasileniu bólu, zmniejszenie zaniku mięśni i normalizacja artrokinematyki obręczy barkowej. Należy rozważyć okres odpoczynku, aby uniknąć dalszego pogorszenia i dyskomfortu ramion.

należy rozważyć tryb bierny, aby uniknąć bolesnego pogorszenia. Metody takie jak ultradźwięki, krioterapia i elektryczna stymulacja mięśni mogą zapewnić ulgę w temperamencie w ostrej fazie. Ćwiczenia wzmacniające, takie jak ćwiczenia izometryczne, należy rozważyć w celu wypracowania muskulatury obręczy barkowej. Odpowiednie domowe programy ćwiczeń powinny być również nauczane w połączeniu z odpowiednią ergonomią.

leczenie ścięgna supraspinatus składa się z różnych ćwiczeń progresywnych. Istnieją trzy fazy leczenia: unieruchomienie, pasywny / wspomagany zakres ruchu, ćwiczenia progresywnego oporu .

wczesne leczenie obejmuje unikanie powtarzających się ruchów, które nasilają ból. Pacjentów należy poinformować o bólach wywołujących postawy i ruchy. Krioterapia, techniki tkanek miękkich i noszenie sling / taping to niektóre inne techniki łagodzenia bólu. Delikatne ćwiczenia zakresu ruchu, takie jak klasyczne ćwiczenia wahadłowe Codmana, utrzymują zakres ruchu i zapobiegają rozwojowi przylepnego zapalenia torebek . Po zmniejszeniu bólu konieczne są wspólne mobilizacje, masaże, rozciąganie mięśni, aktywne wspomaganie i aktywne ćwiczenia, aby ponownie poprawić ROM. Aktywną mobilizację może wykonać sam pacjent za pomocą drążka do ćwiczeń. Możemy również użyć liny i koła pasowego, w ten sposób nienaruszone ramię jest w stanie wciągnąć dotkniętego w ćwiczenia wzmacniające przedewersję powinny działać na zewnętrznych rotatorach, wewnętrznych rotatorach, bicepsach, naramiennikach i stabilizatorach łopatki

wzmocnienie tych mięśni utrzyma staw barkowy bardziej stabilny i zapobiegnie dalszym urazom. Ćwiczenia mimośrodowe będą również skuteczniejsze niż ćwiczenia koncentryczne

tj.:

• boczna rotacja zewnętrzna z hantlami przeciw grawitacji
• podatne uprowadzenie poziome z hantlami przeciw grawitacji
• podatne przedefleksję w płaszczyźnie łopatki
• podatny rząd z rotacją zewnętrzną
• rotacja zewnętrzna z Thera-tubingiem (pozycja stojąca)
• uprowadzenie poziome z Thera-tubingiem (pozycja stojąca)
• rzędy z Thera-tubingiem (pozycja stojąca)
• uniesienie w płaszczyźnie łopatki (pozycja stojąca)

ustawienie łopatki

• kątowanie i cofanie łopatki

mobilizacja stawowa może być uwzględniona w ślizgach dolnych, przednich i tylnych w płaszczyźnie szkaplerza .
ćwiczenia rozciągające należy wykonywać powtarzając ćwiczenie 3 razy i trzymając odcinek za każdym razem przez 30 sekund.
przykładowe odcinki programu ćwiczeń domowych to:

można również rozpocząć ćwiczenia kontroli nerwowo-mięśniowej. Wzory PNF zwiększą siłę mięśni rotatorów i zwiększą stabilność ramienia. Możemy użyć czterech różnych wzorów.

metody, które mogą być również stosowane jako uzupełnienie obejmują krioterapię, hipertermię, przezskórną elektryczną stymulację nerwów i ultradźwięki. Wykazano, że intensywna terapia ultradźwiękowa zwiększa resorpcję wapnia, ale wymaga to częstego leczenia, które nie zawsze może być praktyczne

ćwiczenia własne

• pozycja wyjściowa pacjenta: siedząca, ramię uprowadzone do pozycji przed pojawieniem się objawów, kontakt z trzema końcami palców lewej ręki w jamie nadpobudliwej (a).
• ruch: ciśnienie w jamie supraspinous, aktywne przywodzenie prawego stawu glenohumeral, a następnie uwalnianie ciśnienia w jamie supraspinous iz powrotem do pozycji wyjściowej (b).

pacjenci cierpiący na nie kalikfującą supraspinatus tendinopathy mogą korzystać z niskoenergetycznej pozaustrojowej terapii falą uderzeniową, przynajmniej w krótkim okresie

Po zakończeniu terapii należy rozpocząć ćwiczenia plyometryczne i sportowe.

edukacja pacjentów jest ponownie podkreślona, zachowując właściwą mechanikę, siłę i elastyczność oraz dobrze rozumiejąc patologię. Pacjent powinien również pokazać zrozumienie domowego programu ćwiczeń z odpowiednimi technikami rozgrzewki i wzmocnienia .

sedno kliniczne

tendinopatia Supraspinatus jest częstym źródłem bólu barku u sportowców, którzy uczestniczą w sportach napowietrznych (piłka ręczna, siatkówka, tenis, baseball). Ta tendinopatia jest w większości przypadków spowodowane przez uderzenie ścięgna supraspinatus na akromion, jak przechodzi między akromion i głowy kości ramiennej. Ból i zmniejszenie zakresu ruchu, siły i funkcjonalności są głównymi dolegliwościami towarzyszącymi temu urazowi i należy je rozwiązać w fizykoterapii. Istnieje wystarczająco dużo dowodów, aby udowodnić, że zastosowania fizyczne , takie jak ultradźwięki, krioterapia, hipertermia, przezskórna elektryczna stymulacja nerwów i pozaustrojowa terapia falą uderzeniową mają korzystny wpływ na odzyskanie ścięgna supraspinatus. Ale musimy pamiętać, że bardzo ważne jest, aby stosować te metody jako uzupełnienie fizykoterapii (zwiększenie ROM, trening siłowy mięśni mankietu rotatora i innych stabilizatorów barku).

1. Milgrom C., Schaffler M., Gilbert S., van Holsbeeck M. (1995), Rotator-cuff changes in asymptomatic adults. Wpływ wieku, dominacji rąk i płci. J. Bone. Chirurgia Stawu Br., 77:296-298
2. Chard M. D., Sattelle L. M., Hazlerman B. L. (1988). Długoterminowy wynik zapalenia ścięgien stożka rotatora-badanie przeglądowe. Br. J. Reumatol 1988, 27: 385-389.
3. Stahl Ch., Thümler P. (1983), Konservative Behandlungsmöglichkeiten beim Supraspinatussehnensyndrom., Z. Ortop. Ihre Grenzgeb., 121: 427-8
4. Fu F. H., Harner C. D., Klein A. H. (1991), Shoulder impingement syndrome: a critical review. Clin. Ortopeda.;269:162-73.
5. 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 Starr M, Kang H. rozpoznawanie i postępowanie w typowych postaciach zapalenia ścięgna i kaletki. The Canadian Journal of CME. 2001; 155-163
6. 6.0 6.1 Green et al. Systematyczny przegląd randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych dotyczących interwencji w bolesne ramię: kryteria wyboru, ocena wyników i skuteczność. British Medical Journal, Tom 316. 1998
7. Erbenbichler et al. Terapia ultradźwiękowa przy zwapnionym zapaleniu ścięgien barku. The New England Journal of Medicine, Volume 340, 1999
8. T. J. Molloy, M. W. Kemp, Y. Wang, G. A. C. Murell (2006), Microarray analysis of the tendinopathic rat supraspinatus tendon: glutamate signalling and its potential role in tendon degeneration, J. Appl. Physiol. 101: 702-709
9. Sommerich C. M., McGlothlin J. D., Marras W. S. (1993), Occupational risk factors associated with soft tissue disorders of the shoulder: a review of recent investigations in the literature, Ergonomics 36: 697-717.
10. 10.0 10.1 10.2 10.3 10.4 10.5 10.6 10.7 Primal Pictures Anatomy TV
11. 11.0 11.1 Anatomia kliniczna – Anatomia stosowana dla studentów i młodszych lekarzy (wydanie XII). Oxford: Wiley-Blackwell.
12. 12.0 12.1 Salata M. J., Nho S. J., Chahal J., Van Thiel G., Ghodadra N., Dwyer T., Romeo A. A. (2013). Artroskopowa anatomia przestrzeni subdeltoidowej. Recenzje ortopedyczne, tom 5: e25, 111-116.
13. Ruotolo C., Fow J. E., Nottage W. M. (2004) the supraspinatus footprint: an anatomic study of the supraspinatus insertion. Artroskopia, 20: 246-9.
14. 14.0 14.1 Dean B. J. F., Franklin S. L., Carr A. J. (2012). A systematic review of the histological and molecular changes in rotator cuff disease. BJR, vol. 1, Nr 7.
15. Riley G. P., Harral R. L., Constant C. R., Chard M. D., Cawston T. E., Hazleman B. L. (1994), Tendon degeneration and chronic shoulder pain: changes in the collagen compostion of the human rotator cuff tendons in rotator cuff tendinitis. Ann. Rheum. Dis., 53:359-66.
16. Ruud A. B, Johan M. T., Geja O., Brian L. H., Graham P. R. (1999), Lysylohydroxylation and non-reducible crosslinking of human supraspinatus tendon collagen: changes with age in chronic rotator cuff tendinitis, Ann. Rheum. Dis., 58:35-41.
17. Thomopoulos S., Genin G. M., Galatz L. M. (2010), the development and morphogenesis of the tendon-to-bone insertion: what development can teach us about healing. J Musculoszkielet. Neuronal. Interakcja., 10:35-45.
18. Smith et al. Bolesne zespoły barkowe: diagnostyka i postępowanie, recenzje kliniczne. Journal of General Internal Medicine (tom 7:maj/Czerwiec)
19. Amiel D., Kleiner J. B., Biochemistry of tendon and ligament (1988). In: Nimni M. E., ed. Kolagen. Biotechnologia. Vol III. Boca Raton, Florida: CRC Press, 223-51.
20. 20,0 20,1 20,2 20,3 Starr m, Kang H. rozpoznawanie i postępowanie w typowych postaciach zapalenia ścięgna i kaletki. The Canadian Journal of CME. 2001; 155-163
21. Smith et al. Bolesne zespoły barkowe: diagnostyka i postępowanie, recenzje kliniczne. Journal of General Internal Medicine (Volume 7:May/June)
22. Fong, C. M. (2011). Wapniowe zapalenie ścięgna ścięgna supraspinatus u 7-letniego chłopca: wyzwania diagnostyczne. Hong Kong Medical Journal, 17, 414-416.
23. Stoller, D. W., Tirman, P., Bredella, M. A., et al. (2004). Diagnostyka obrazowa Ortopedia. 1.edn., Utah:AMIRSYS.
24. Hawkins, R. J., Hobeika, P. E. (1983). Zespół uderzeniowy w atletycznym ramieniu. Clinical Journal of Sports Medicine, 2, 391-405.
25. 25.0 25.1 Farley, T. E., Neumann, C. H., Steinbach, L. S., et al. (1992). Łzy stożka rotatora barku o pełnej grubości: diagnostyka z obrazowaniem MR. American Journal of Roentgenololy, 158, 347-351.
26. 26,0 26,1 26,2 26,3 Bolesne zespoły barkowe: diagnostyka i postępowanie, recenzje kliniczne. Journal of General Internal Medicine (Volume 7:May/June), 1992
27. 27.0 27.1 Galasso et al. Krótkoterminowe wyniki pozaustrojowej terapii falą uderzeniową w leczeniu przewlekłej nie-zwapniałej tendinopatii supraspinatus: podwójnie ślepe, randomizowane, kontrolowane placebo badanie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej BMC. 2012
28. 28.0 28.1 28.2 SENBURSAet al. Skuteczność terapii manualnej w supraspinatus tendinopatii. Acta Orthop Traumatol Turc 2011;45(3):162-167
29. Ultrasonografia barku. Radiologic Clinics of North America, 30, 927-940.
30. Crass, J. R,, Craig, E. V, Feinberg, S. B. (1987). Hyperextended internal rotationview in rotator cuff ultrasonography. Journal of Clinical Ultrasound, 15, 416-420.
31. Fong, C. M. (2011). Wapniowe zapalenie ścięgna ścięgna supraspinatus u 7-letniego chłopca: wyzwania diagnostyczne. . Hong Kong Medical Journal, 17, 414-416.
32. Galasso et al. Krótkoterminowe wyniki pozaustrojowej terapii falami uderzeniowymi w leczeniu przewlekłej nie-zwapniowej ścięgien nadspinatus: podwójnie zaślepione, randomizowane, kontrolowane placebo badanie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej BMC. 2012
33. 33.0 33.1 33.2 Zlatkin, M. B., Iannotti, J. P., Roberts, M. C., et al. (1989). Łzy mankietu rotatora: diagnostyka obrazowania MR. Radiologia, 172, 223-229.
34. Neuman, C. H., Holt, R. G., Steinbach, L. S., et al. (1992). MR obrazowanie barku: pojawienie się ścięgna supraspinatus u bezobjawowych ochotników. American Journal of Roentgenology, 158,1281-1287.
35. 35.0 35.1 Kneeland, B. J., Middleton, W. D., Carrera, G. F., et al. (1987). MR obrazowanie barku: diagnostyka łez stożka rotatora. American Journal of Roentgenology,149, 333-337.
37. Allen E. Fongemie, M. D., Daniel D. Buss, M. D., and Sharon J. Rolnick, Ph. D., (1998) Management of shoulder impingement syndrome and rotator cuff tears., Minneapolis, Minnesota., Am Fam Physician. 15;57(4):667-674
38. Louise Hasan, Aleisha Hill, Claire Maconochie. Supraspinatus tendinopatia. Strona: http://supraspinatustendinopathy.synthasite.com/references.php
39. 38.0 38.1 aos, mankiet rotatora i program kondycjonujący barki.http://orthoinfo.aaos.org/PDFs/Rehab_Shoulder_5.pdf
40. Medscape: Thomas M DeBerardino, MD; redaktor naczelny: Sherwin SW Ho, MD (aktualizacja: 2013) leczenie Supraspinatus Tendonitis & Zarządzanie.
41. 40.0 40.1 Sports med Arthrosc Rehabil Ther Technol. Nicholas d Clement, Yuan X Nie i Julie m McBirnie., (2012) Zarządzanie łzami mankietu degeneracyjnego rotatora: przegląd i strategia leczenia 4:48
42. 41.0 41.1 41.2 Martin Jaeger, Frankie Leung, Wilson Li, (2011) bliższa kość ramienna 11-C1.3 leczenie nieoperacyjne.
43. Peterson M1, Butler S, Eriksson M, Svärdsudd K. (2014) randomizowane kontrolowane badanie ekscentrycznego vs.koncentryczne stopniowane ćwiczenia w przewlekłym łokciu tenisisty (boczna tendinopatia łokcia).
44. Giombini et al. Krótkoterminowa skuteczność hipertermii dla supraspinatus tendinopathy w sportowcach, krótkoterminowe randomizowane kontrolowane badanie, American Journal of Sports Medicine, Vol.34 nr 8 2006
45. Erbenbichler et al. Terapia ultradźwiękowa przy zwapnionym zapaleniu ścięgien barku. The New England Journal of Medicine, Volume 340, 1999