znakiem Kościoła są te rzeczy, dzięki którym prawdziwy Kościół może być uznany w teologii protestanckiej. Zazwyczaj wymienia się trzy znaki: głoszenie Słowa, administrowanie sakramentami i dyscyplinę kościelną. Wyznanie belgijskie poświęca Rozdział (Artykuł 29)” znakom prawdziwego Kościoła”i wymienia je w następujący sposób:

prawdziwy Kościół można rozpoznać, jeśli ma następujące znaki: Kościół angażuje się w czyste głoszenie Ewangelii; korzysta z czystego administrowania sakramentami, tak jak je ustanowił Chrystus; praktykuje dyscyplinę kościelną w celu korygowania błędów. Krótko mówiąc, rządzi się czystym Słowem Bożym, odrzucając wszystkie rzeczy sprzeczne z nim i trzymając Jezusa Chrystusa jako jedyną głowę. Przez te znaki można być pewnym uznania prawdziwego Kościoła-i nikt nie powinien być oddzielony od niego.

Louis Berkhof zauważa, że teologowie reformowani różnili się co do liczby znaków: Teodor Beza mówił tylko o jednym (Zwiastowanie), Jan Kalwin i Heinrich Bullinger mówili o dwóch (Zwiastowanie i sakramenty), podczas gdy Piotr męczennik i Zachariasz Ursinus mówili o trzech – zwiastowaniu, sakramentach i dyscyplinie. Edmund Clowney wskazuje jednak, że Kalwin „uwzględniał dyscyplinę we właściwym przestrzeganiu sakramentów.”Albert Mohler nazywa dyscyplinę kościelną” brakującym znakiem ” kościoła.