znajomość zapisu kopalnego pozwala geologowi umieścić konkretną warstwę skał skamieniałych w skali czasu geologicznego. Skala czasowa podana przez skamieniałości jest jednak tylko skalą względną, gdyż nie podaje wieku skały w latach, a jedynie jej wiek względem innych warstw. Długo po wypracowaniu względnej skali czasu na podstawie skamieniałości, geolodzy opracowali metody znajdowania absolutnego wieku skał, w latach poprzedzających teraźniejszość. Metody te obejmują radioaktywność. Oto jak działa jeden z najważniejszych.

niektóre minerały zawierają Atomy radioaktywnego pierwiastka chemicznego uranu. Od czasu do czasu atom uranu ulega samozniszczeniu, tworząc atom ołowiu. Naukowcy znają Tempo samozniszczenia. Szlifują skały, aby zebrać maleńkie ziarenka minerałów, które początkowo zawierały trochę uranu, ale bez ołowiu. Następnie używają bardzo czułego instrumentu, zwanego spektrometrem mas, aby zmierzyć, ile uranu zmieniono na ołów. Używając prostej matematyki, mogą dowiedzieć się, jak dawno temu minerał powstał po raz pierwszy. W ten sposób można datować skały starsze niż cztery miliardy lat.

absolutne datowanie skał dostarczyło wielu „punktów odniesienia” dla względnej skali czasu opracowanej ze skamieniałości. Rezultatem jest absolutna skala czasu. Kiedy zbierzesz skamielinę ze skały, możesz umieścić ją we względnej skali czasu. Wtedy też wiesz ile ma lat (lub Zwykle miliony, dziesiątki milionów, lub setki milionów lat). Mimo że nowoczesna technologia umożliwia datowanie niektórych skał, względna skala czasu jest nadal bardzo ważna. Uzyskanie daty absolutnej zajmuje bowiem sporo czasu i pieniędzy, a nie wszystkie skały mogą być datowane za pomocą radioaktywności.