kim jest Qoheleth?

Księga Koheleta często była unikana przez ludzi, którzy czują się przytłoczeni poglądem na życie przedstawianym na jej łamach. Podobnie jak Księga Hioba, odmawia unikania trudnych pytań życia i nie pozwala na łatwe rozwiązania. Tłumacze książki zmagają się z poruszanymi przez nią kwestiami, co skłania niektórych do kwestionowania ortodoksji autora lub tego, czy książka w ogóle należy do kanonu Starego Testamentu.

mądrość kaznodziei pochodzi od kogoś, kto jest identyfikowany jako „Qoheleth.”Nie jest pewne, czy jest to nazwa osobowa, jakiś pseudonim, czy tytuł biura. Sądząc po znaczeniu pokrewnego czasownika, wydaje się, że słowo to oznacza „convener” lub „assembler”—stąd popularne angielskie tłumaczenia „Teacher” (NIV) lub „Preacher.”

czy Qoheleth jest królem Salomonem?

tradycyjnie Qoheleth został zidentyfikowany jako Salomon ze względu na informacje podane w pierwszych dwóch wersetach księgi. Argumentuje się, że nikt inny nie był „synem Dawida, króla w Jerozolimie.”Jednak trzeba przyznać, że określenie „syn Dawida” może być użyte w odniesieniu do każdego z rodu Dawida.

zastanawiające jest również, dlaczego Salomon ukrywał się pod pseudonimem. Solomoniczny smak rozdziałów, takich jak 2:1-11, nie pozostawia wątpliwości, że autor zamierzał, aby czytelnik myślał o doświadczeniach Salomona.

powiedziałem sobie: „Chodź, przetestuję cię z przyjemnością, aby dowiedzieć się, co jest dobre.”Ale to również okazało się bez znaczenia.”Śmiech”, powiedziałem, ” to szaleństwo. A co sprawia przyjemność?”Próbowałem pocieszać się winem i akceptować głupotę—mój umysł wciąż prowadzi mnie mądrością. Chciałem zobaczyć, co jest dobre dla ludzi do zrobienia pod niebem w ciągu kilku dni ich życia.

podjąłem się wielkich projektów: budowałem dla siebie domy i sadziłem winnice. Zrobiłem ogrody i parki i posadziłem w nich wszelkiego rodzaju drzewa owocowe. Zrobiłem zbiorniki do nawadniania gajów kwitnących drzew. Kupiłem niewolników płci męskiej i żeńskiej i miałem innych niewolników, którzy urodzili się w moim domu. Posiadałem też więcej stad i trzód niż ktokolwiek w Jerozolimie przede mną. Zgromadziłem srebro i złoto dla siebie, i skarby królów i krain. Nabyłem śpiewaków męskich i żeńskich, a także harem-Rozkosz ludzkiego serca. Stałem się znacznie większy niż ktokolwiek w Jerozolimie przede mną. W tym wszystkim moja mądrość została ze mną.

odmówiłam sobie niczego, czego Moje oczy pragnęły;
odmówiłam sercu żadnej przyjemności.
Moje serce rozkoszowało się całą moją pracą,
i to była nagroda za cały mój trud.
jednak gdy badałem wszystko, co moje ręce zrobiły
i to, co trudziłem się osiągnąć,
wszystko było bez znaczenia, pogoń za wiatrem;
nic nie zyskano pod słońcem. – Kaznodziei 2:1-11

twierdzenie w 1:16 i 2:9, że przewyższył wszystkich, którzy byli przed nim w Jerozolimie niewiele znaczyłoby, gdyby jego ojciec był jego jedynym poprzednikiem. A język księgi jest inny niż inne pisma Salomona. Podsumowując, nie jest niemożliwe, aby Salomon był Qoheleth, ale dowody przeciwne są wystarczające, aby wzbudzić wątpliwości. Ponieważ Pismo Święte milczy w tej sprawie, nie możemy być pewni, że zidentyfikujemy Qoheleth.

Eklezjastes: mądrość Qoheletha

nie tylko jest ukryta tożsamość Qoheletha, ale wydaje się, że chociaż jego mądrość jest przedstawiona w książce, nie był autorem. Raczej, jest początkowo wprowadzony w trzeciej osobie, a nawet gdy pierwsza osoba jest używana, czasami jest przedstawiany jako cytowany materiał:

„Spójrz”, mówi nauczyciel, „oto, co odkryłem:

„dodając jedną rzecz do drugiej, aby odkryć schemat rzeczy—
kiedy jeszcze Szukałem
, ale nie znalazłem—
znalazłem jednego uczciwego mężczyznę wśród tysiąca,
ale nie jedną uczciwą kobietę wśród nich wszystkich.

to tylko znalazłem:
Bóg stworzył ludzkość prosto,
ale poszli w poszukiwaniu wielu schematów.”- Księga kaznodziei Salomona 7:27-29
sugeruje to, że anonimowy autor przedstawiał mądrość Qoheleta, słynnego twórcy mądrości, dla naszego rozważenia. Książka kończy się podaniem kilku faktów biograficznych na temat Qoheletha i streszczenia jego przesłania.

nie tylko nauczyciel był mądry, ale także przekazywał wiedzę ludziom. Rozmyślał, poszukiwał i porządkował wiele przysłów. Nauczyciel szukał właściwych słów, a to, co napisał, było słuszne i prawdziwe.

Słowa mędrców są jak gady, ich zebrane powiedzenia jak mocno osadzone gwoździe—dane przez jednego pasterza. Bądź ostrzeżony, mój synu, o wszystkim oprócz nich.

tworzenie wielu książek nie ma końca, a wiele badań znudzi ciało.

teraz wszystko zostało wysłuchane;
dochodzi do wniosku:
bójcie się Boga i przestrzegajcie Jego przykazań,
bo to jest obowiązek całej ludzkości.
bo Bóg doprowadzi każdy czyn do sądu,
w tym każdą ukrytą rzecz,
czy jest dobra czy zła.- Księga kaznodziei Salomona 12: 9-14
rezultatem jest to, że nawet jeśli Qoheleth był Salomonem, autor mógł żyć w późniejszym czasie.

kiedy napisano Eklezjasty?

niektórzy datują księgę na III lub IV wiek p. n. e., twierdząc, że Hebrajski z księgi ma cechy postbiblijnego hebrajskiego i że istnieje wyraźny wpływ filozofii greckiej. Pogląd ten, choć popularny wśród niektórych uczonych, musi traktować książkę jako królewską fikcję, gatunek dobrze znany zarówno w Mezopotamii, jak i Egipcie. Obecność kilku zapożyczeń perskich i identyfikacja niektórych wpływów aramejskich zostały wykorzystane do wzmocnienia tego stanowiska.

bardziej powszechne wśród konserwatywnych interpretatorów jest pogląd, że charakterystyczny Hebrajski jest dialektyczny i dlatego nie może wiele pomóc w datowaniu książki. Ci, którzy nie datują księgi na czas Salomona, byli najbardziej skłonni umieścić ją gdzieś w ósmym lub siódmym wieku pne, ale nie można być bardziej precyzyjnym. Na szczęście ponadczasowy charakter mądrości książki sprawia, że nie ma potrzeby łączenia jej z żadnym konkretnym okresem.

od połowy II wieku n. e.niektórzy kwestionują autorytet księgi, a tym samym jej status kanoniczny. Początkowe zastrzeżenia ze strony rabinicznej szkoły Szammai i innych są cytowane w Talmudie, ale nigdy nie były wystarczające, aby wzbudzić poważne wątpliwości.

jakie jest tło Eklezjasty?

podobnie jak kilka innych tomików poetyckich, zawiera szereg gatunków literackich. Używa alegorii, powiedzeń, metafor, przysłów i innych form. Poza identyfikacją gatunkową istnieje szereg dzieł literackich znanych ze starożytnego Bliskiego Wschodu, które odnoszą się do sytuacji, w których konwencjonalna mądrość jest postrzegana jako niezgodna z rzeczywistością lub doświadczeniem. Z pewnością tak było w przypadku Hioba i jego starożytnych, bliskowschodnich odpowiedników. Choć Literatura ta nie odrzuca mądrości, ukazuje jej ograniczenia i niedostatek.

w literaturze mezopotamskiej przykładem może być dzieło znane jako dialog pesymizmu. Jest to raczej satyryczny utwór, w którym mężczyzna sugeruje różne kierunki działania, które są potwierdzone obserwacjami w stylu mądrości niewolnika. W każdym przypadku mężczyzna zmienia zdanie i postanawia nie podążać ustalonym kierunkiem działania. Decyzja ta jest również potwierdzana w każdym przypadku przez niewolnika z uwagą w stylu mądrości. Wniosek, jaki można wyciągnąć, jest taki, że mądrość może być użyta do racjonalizacji każdego działania.

w literaturze egipskiej istnieje utwór, w którym rozważający samobójstwo mężczyzna omawia różne frustracje życiowe i brak satysfakcji. Pod tym względem wykazuje pewne podobieństwo do kaznodziei. Podobnie podobne w treści są Piosenki Harpera, które zachęcają do cieszenia się życiem, ponieważ nie wiadomo, co będzie potem. Te jednak zdają się sugerować życie w przyjemności, które jest odrzucane przez Qoheleth:

powiedziałem sobie: „Chodź, wypróbuję cię z przyjemnością, aby dowiedzieć się, co jest dobre.”Ale to również okazało się bez znaczenia. „Śmiech”, powiedziałem, ” to szaleństwo. A co sprawia przyjemność?”- Kaznodziei Salomona 1: 1-2

jaki jest cel i przesłanie kaznodziei Salomona?

celem Qoheleth było twierdzenie, że nie ma niczego „pod słońcem”, co mogłoby nadać sens życiu. Nawet jeśli jakiś poziom spełnienia lub samozadowolenia został osiągnięty, śmierć czeka na końcu. Frustracja i przeciwności są nieuniknione, a odpowiedzi na trudne pytania życia nie są dostępne. Pod tym względem książka konfrontuje się z krętowością i niepewnością życia i pokazuje, prawdopodobnie nieświadomie, potrzebę koncepcji Zmartwychwstania, aby wydobyć harmonię z niezgody rzeczywistości.

przesłanie kaznodziei jest takie, że droga życia, którą należy podążać, jest życiem skoncentrowanym na Bogu. Przyjemności życia nie są wewnętrznie satysfakcjonujące i nie mogą oferować trwałego zadowolenia, ale mogą być cieszone jako dary od Boga. Życie oferuje dobre i złe czasy i nie podąża za wzorcem takim jak ten zaproponowany przez zasadę odwetu. Ale wszystko pochodzi z ręki Boga:

Kiedy czasy są dobre, bądź szczęśliwy;
ale kiedy czasy są złe, rozważ to:
Bóg stworzył jedno, a także drugie.
dlatego nikt nie może odkryć
niczego o swojej przyszłości.- Księga Koheleta 7: 14

przeciwności mogą nie być przyjemne, ale może pomóc nam ludzi wiary powinniśmy być.

jest już jasne, że wierzymy, że książka ma pozytywne, ortodoksyjne przesłanie. Jest to kwestia sporna wśród interpretatorów Eklezjasty, ponieważ wielu uczonych znalazło na jego łamach jedynie pesymizm lub cynizm. Wczesny pogląd Żydowski, wciąż powszechnie utrzymywany, głosi, że niezdrowa teologia Qoheletha jest podana jako przykład błędnego myślenia i jest korygowana dopiero w ostatnim rozdziale. Gdy jednak patrzymy na kolofon, podsumowanie przedstawione w wersetach 13-14 jest po prostu powtórzeniem tego, co Qoheleth mówi przez całą księgę.

Jaka jest struktura Kościoła?

nie powinniśmy szukać zasad organizacji, takich jak można znaleźć w traktatach filozoficznych cywilizacji zachodniej. Włączenie 1:2 i 12:8 oraz powtarzający się refren—”nie ma nic lepszego dla człowieka niż to . . .”(por. 2:24 – 26; 3:12 – 13, 22; 5:18 – 20; 8:15; 9:7-9)—pokaż nam, że jest to jednolita praca, ale autor kontynuuje, wprowadzając różne istotne tematy do dyskusji. Warto pamiętać, że literatura mądrości często próbuje przekazać, jak myśleć, a nie co myśleć.

Po wprowadzeniu do problemu w 1:1-1, własne doświadczenie Qoheletha jest używane do sugerowania, że nic „pod słońcem” nie może nadać sensu życiu. W życiu” pod słońcem ” Bóg jest daleko i nie jest czynnikiem:

słowa nauczyciela, syna Dawida, króla w Jerozolimie:

„bez znaczenia! Bez znaczenia!”
mówi nauczyciel.
” zupełnie bez znaczenia!
wszystko jest bez sensu.”

Co ludzie zyskują z całej swojej pracy
, w której trudzą się pod słońcem?
pokolenia przychodzą i pokolenia odchodzą,
ale ziemia pozostaje na zawsze.

słońce wschodzi i zachodzi,
i pędzi z powrotem tam, gdzie wschodzi.
wiatr wieje na południe
i skręca na północ;
w kółko i w kółko leci,
zawsze wracając na swój bieg.

Wszystkie strumienie płyną do morza,
jednak morze nigdy nie jest pełne.
do miejsca, z którego wypływają strumienie,
tam znowu wracają.

wszystkie rzeczy są męczące,
więcej niż można powiedzieć.
oko nigdy nie ma dość widzenia,
ani ucho nie ma dość słuchu.
to, co było, znowu będzie,
to, co zostało zrobione, znowu będzie;
nie ma nic nowego pod słońcem.
Czy jest coś, o czym można powiedzieć,
„Patrz! To coś nowego”?
to już było, dawno temu;
to było przed naszymi czasami.
nikt nie pamięta poprzednich pokoleń,
i nawet te, które jeszcze nadejdą
nie zostaną zapamiętane
przez tych, którzy za nimi podążają.- Księga Koheleta 1:1-11

Alternatywna perspektywa Qoheletha

gdy Qoheleth rozważy potencjalne źródła spełnienia i odrzuci je, oferuje alternatywną perspektywę życia. W 3:1-15 radzi umiarkowany kierunek działania:

jest czas na wszystko,
i pora na każdą aktywność pod niebem:
czas narodzin i czas umierania,
Czas sadzenia i czas wykorzeniania,
Czas zabijania i czas leczenia,
Czas burzenia i czas budowania,
Czas płaczu i czas śmiechu,
Czas opłakiwania i czas tańca,
Czas rozsypywania kamieni i czas ich zbierania,
Czas obejmowania i czas powstrzymywania się od obejmowania,
czas poszukiwania i czas poddaj się,
czas na zachowanie i czas na wyrzucenie,
Czas na rozerwanie i czas na naprawę,
Czas na milczenie i czas na mówienie,
Czas na miłość i czas na nienawiść,
Czas na wojnę i czas na pokój.

Co robotnicy zyskują na swoim trudzie? Widziałem brzemię, jakie Bóg nałożył na rodzaj ludzki. Uczynił wszystko pięknym w swoim czasie. On również ustanowił wieczność w ludzkim sercu; jednak nikt nie może pojąć tego, co Bóg uczynił od początku do końca. Wiem, że nie ma nic lepszego dla ludzi niż bycie szczęśliwym i czynienie dobra za życia. Aby każdy z nich jadł i pił, i znalazł satysfakcję w całym swoim trudzie-to jest dar Boży. Wiem, że wszystko, co Bóg czyni, przetrwa na zawsze; nic nie może być do tego dodane i nic z tego nie wzięte. Bóg czyni to, aby ludzie się go bali.

cokolwiek jest już było,
a co będzie było wcześniej;
I Bóg wezwie przeszłość do rachunku.- Księga Koheleta 3:1-15

chociaż nic nie może zaoferować spełnienia, nie trzeba przyjmować pesymistycznego, cynicznego lub fatalistycznego spojrzenia na życie. Ciesz się życiem takim, jakie jest: darem z ręki Boga. Jeśli Bóg jest w centrum czyjegoś światopoglądu, dążenia do życia mogą być umieszczone na ich właściwym miejscu, nie oferując sensu życia, ale oferując radość.

używanie par antytezy w 3:1-8, Qoheleth zaczyna mówić, dlaczego Bóg musi być w centrum naszego światopoglądu. Nie kontrolujemy „czasów” życia, a wiele z nich może być trudnych. Stabilność można znaleźć tylko w podejściu skoncentrowanym na Bogu. Bóg nałożył na nas te ograniczenia, ale umieścił „wieczność w naszych sercach”, abyśmy mogli go szukać.

Eklezjasty i przeciwności

podstawowy światopogląd Qoheletha został przedstawiony, Kolejne sekcje dotyczą zastosowania tego światopoglądu do sytuacji życiowych. Nie jest trudno go zastosować, gdy życie idzie gładko, ale jak to się dzieje, gdy przychodzi przeciwność losu? To dotyczy 3:16-7: 29.

Qoheleth rozważa różne sytuacje w życiu, które wywołują przeciwności losu. Interesujące jest to, że skupia się na codziennych, rutynowych frustracjach, które są zbyt często naszym wspólnym losem. Gdyby krytykować księgę Hioba, można by narzekać, że scenariusz jest zbyt sztuczny. Nikt, kogo znamy, nie jest osobą, którą była praca, i bardzo prawdopodobne, że nikt, kogo znamy, nie cierpiał w takim stopniu, w jakim Hiob cierpiał. W książce tej ważne dla teorii było rozważenie najbardziej sprzecznej sytuacji, jaką można sobie wyobrazić. Ale Qoheleth dba o to, abyśmy mogli identyfikować się z przykładami, które oferuje. W rezultacie nie da się uniknąć frustracji i przeciwności losu. Co oferuje jego światopogląd?

rozwiązanie zaproponowane w rozdziale 7 jest takie, że nie powinniśmy starać się unikać frustracji i przeciwności losu. Światopogląd skoncentrowany na Bogu jest gotów przyjąć zarówno dobrobyt, jak i przeciwności, jako pochodzące z Boskiej ręki. Tutaj Qoheleth nie zajmuje się sprawą (to znaczy, że Bóg powoduje nasze frustracje), ale ideą, że przeciwności służą użytecznemu celowi w kształtowaniu nas jako jednostek, a szczególnie jako ludzi wiary. To jest właśnie postawa, jaką Job przyjął w obliczu swoich kłopotów:

” Nago wyszedłem z łona matki,
i nago odejdę.
Pan dał i Pan zabrał;
niech będzie chwalone imię Pańskie.”- Job 1: 21

rozwiązanie Qoheletha prowadzi do ostatniej części książki, w której pisarz oferuje wytyczne do zaplanowania kursu przez życie. Wiele z rozdziałów 8-9 dotyczy dostosowania naszych oczekiwań wobec tego świata. Po tym są ostrzeżenia w rozdziale 10 o mocy i skutkach głupich zachowań. Rozdział 11 wzywa do ostrożnego, ale niezbyt ostrożnego podejścia do życia i przypomina nam, że jesteśmy odpowiedzialni za to, jak żyjemy i za podejmowane decyzje. Wreszcie, Rozdział 12 wykorzystuje przepływ różnorodnych obrazów i alegorii, aby zachęcić czytelnika do działania teraz. Jak mówi stare przysłowie: „nie możesz nauczyć się młodszej.”

Po inkluzjonistycznej linijce wiersza 8 przychodzi coś, co nazywamy kolofonem. Było to używane w starożytnej literaturze bliskowschodniej w celu dalszej identyfikacji autora i uosabiania tego, co zostało napisane w rękopisie lub tablicach. Jak wspomniano wcześniej, nie ma tu nic, co odwraca lub neguje przesłanie książki lub oferuje korektę jej nauczania.

jak żyjesz?

ostatecznie Eklezjastes to książka o tym, jak przejść przez życie. Nauczyliśmy się myśleć w naszym świecie, że chodzi o dążenie do spełnienia. Ale autor Księgi kaznodziei ma dla nas potężne przesłanie: spełnienie jest sprawą Boga. Powinniśmy zaakceptować to, co Bóg zsyła nam drogę, czy to błogosławieństwa, czy przeciwności. Ponieważ, ostatecznie, dary, którymi się cieszymy, nie mają przynieść nam spełnienia.

aby dowiedzieć się więcej o Kohelecie, zapisz się na kurs Online ankiety Starego Testamentu.