leczenie

leczenie jest dostosowane do indywidualnego pacjenta bez jednego szczególnego rodzaju leczenia zalecanego dla wszystkich tętniaków szyjnych . Celem terapii jest zapobieganie miejscowemu efektowi masowemu, pęknięciu i deficytom neurologicznym z powodu embolizacji lub zakrzepicy. Przez lata próbowano wielu zabiegów. Obejmują one zarówno zarządzanie medyczne z nadzorem, otwarte interwencje chirurgiczne, a następnie do niedawna opcje wewnątrznaczyniowe.

leczenie tętniaków szyjnych w większości pochodzi z doświadczeń Kliniki Mayo (Tabela 1). Fankhauser i współpracownicy zbadali 141 tętniaków szyjnych zdiagnozowanych u 132 pacjentów w ciągu 15 lat w Mayo Clinic.11wydarzenia-pięć tętniaków leczono bezoperacyjnie. Leczenie obejmowało leczenie przeciwpłytkowe,leczenie przeciwzakrzepowe lub obrazowanie seryjne u leczonego lekarza. Większość pacjentów była bezobjawowa i była u pacjentów, u których wcześniejsze obrazowanie wykazało stabilność tętniaka. W okresie badania żaden z pacjentów leczonych medycznie nie zmarł ani nie doznał poważnej zachorowalności związanej z tętniakiem. Jeden z nich miał znaczny wzrost, ale ze względu na wiek pacjentów wybrano interwencję chirurgiczną.11

otwarte metody chirurgiczne różnią się w zależności od anatomii i podstawowej patologii. Mogą to być: podwiązanie, resekcja z naprawą pierwotną, resekcja z przeszczepem interpozycyjnym, resekcja z naprawą plastra tętnicy. Wcześniejsze badania wykazały resekcję z interpozycją występującą około 14 do 57% czasu, resekcję z pierwotnym zespoleniem występującym 6 do 31%, resekcję z angioplastyką plastra 9,5 do 66% i ligację występującą znacznie mniej przy 0 do 1,6%.38910

podwiązanie tętnicy szyjnej wewnętrznej jest zarezerwowane przede wszystkim w sytuacjach awaryjnych, takich jak pęknięcie tętnicy. Jest to szczególnie ważne, gdy zakażenie jest uważane za główną etiologię. Najczęściej tych pacjentów umieszcza się na antykoagulacji, aby zapobiec embolizacji jako tętnicy szyjnej wewnętrznej stopniowo wypełnia skrzepliny. Zalecany czas trwania leczenia przeciwzakrzepowego nie jest znormalizowany, ale 2 tygodnie do 3 miesięcy Czas trwania leczenia został opisany przez kilka grup.1213

el-Sabrout i Cooley wykazały dobre wyniki z resekcji pseudoaneurysm, które są związane z plastrów protetycznych z powrotem do normalnej zdrowej tętnicy i wykonywania powtórnej angioplastyki plastra.3W takich sytuacjach należy rozważyć zastosowanie plastra autologicznego. Duża liczba pseudoaneurysmów była zgłaszana po wcześniejszych plastrach Dacron w jednej serii. Jedwabne szwy były również związane z wyższym wskaźnikiem zwyrodnienia tętniaka.

otwarte wyniki chirurgiczne prawie zawsze osiągają sukces techniczny, ale różnią się ryzykiem chirurgicznym. Wczesne ryzyko śmiertelności wynosi od 0 do 7%, udar okołooperacyjny 0,7 do 11%, uszkodzenie nerwu czaszkowego 0 do 66%, krwiak 0 do 5%, ostra niewydolność nerek 0 do 1,5%, zakrzepica 0 do 6%, zawał mięśnia sercowego 0 do 1,7% i zakażenie 0 do 1,7%.38910 urazy nerwów czaszkowych obejmują nerwy twarzowe, błędnikowe, rdzeniowe, hipoglikemiczne i glossopharyngeal. Aby zmniejszyć ryzyko embolizacji, skrupulatne rozwarstwienie, jak można by zrobić podczas endarterektomii szyjnej sugeruje się wraz z minimalną manipulacją tętniaka. Krótkie podsumowanie tych wyników przedstawiono w punkcie 1.

wewnątrznaczyniowe podejście do choroby tętniaka szyjnego stało się bardziej popularne, ponieważ udoskonalono techniki i technologie wewnątrznaczyniowe. Li i współpracownicy przeprowadzili ostatnio systematyczny przegląd wewnątrznaczyniowego zarządzania tętniakami tętnicy szyjnej. Zebrali oni wszystkie dostępne opublikowane dane dotyczące wewnątrznaczyniowego leczenia choroby tętnicy szyjnej i połączyli dane. Liczba pacjentów leczonych wewnątrznaczyniowo wynosiła 224, przy czym blisko połowę tętniaków przypisywano urazowi. Średnia średnica tętniaków wynosiła 26,3 mm. najczęstszym miejscem lokalizacji tętniaka była również tętnica wewnętrzna. Czterdzieści trzy procent pacjentów miało zaburzenia neurologiczne w czasie leczenia. W 68% przypadków stosowano stenty zakryte, 83% tętniaków prawdziwych leczono stentem zakrytym, a 67% tętniaków rzekomych-stentem zakrytym. Zidentyfikowano 22 różne rodzaje stentów, a dane dotyczące 27 leczonych tętniaków były nieznane lub niedostępne. Sukces proceduralny odnotowano w 100% tętniaków prawdziwych i 92,4% tętniaków pseudoaneurysm. Średni czas obserwacji wynosił 15,4 miesiąca. W przypadku stentów pokrytych drożność stentu wynosiła 91,8%, a wskaźnik zakrzepicy w worku tętnikowym wynosił 95,8%; w porównaniu ze stentami z czystego metalu o drożności 97,1% i wskaźnik zakrzepicy w worku tętnikowym 70,6%. Późne powikłania wynosiły odpowiednio 8,3 i 23,5%. Ogólny odsetek zgonów wyniósł 6,3%. Częstość uderzeń wynosiła 2.5% z pokrytymi stentami, a żaden nie widziany z gołymi stentami metalowymi (0/37).14