Walidacja nie musi oznaczać, że zgadzamy się z subiektywną rzeczywistością innej osoby. Walidacja po prostu pozwala na istnienie przestrzeni w stanie emocjonalnym innej osoby.

Walidacja jest krytycznym narzędziem komunikacji i wyrazem miłości i akceptacji w związkach. Tak krytyczny w rzeczywistości, że eksperci rodzicielscy donoszą, że jest to jedna z najważniejszych rzeczy, które rodzic może zrobić, aby wspierać zdrowy rozwój psychiczny u swoich dzieci (Czytaj: The Power of Validation by Karyn D. Hall, Ph. D., and Melissa H. Cook, LPC).

co to jest unieważnienie?

z definicji unieważnienie jest procesem zaprzeczania, odrzucania lub lekceważenia czyjegoś uczucia. Unieważnienie wysyła wiadomość, że subiektywne doświadczenie emocjonalne danej osoby jest niedokładne, nieistotne i/lub niedopuszczalne.

unieważnienie jest jedną z najbardziej szkodliwych form przemocy emocjonalnej i może sprawić, że odbiorca poczuje się, jakby oszalał! Co przerażające, może to być jeden z najbardziej subtelnych i niezamierzonych nadużyć. Osoba unieważniona często opuszcza rozmowę, czując się zdezorientowana i pełna zwątpienia.

niektóre osoby świadomie unieważniają inne jako formę manipulacji, kontroli i urazu psychicznego. Możliwe wyjaśnienia (inne niż psychopatia) to niska zdolność do empatii i współczucia, nie rozumiejąc lub nie doceniając znaczenia walidacji i/lub nie wiedząc, jak skutecznie ją wyrazić.

inni mogą unieważnić nieumyślnie. Inwalidzi o dobrych intencjach często bronią, że celem jest pomóc komuś poczuć się lepiej lub inaczej – do emocji, którą oceniają jako bardziej trafną, ważniejszą.

Jeśli jesteś odbiorcą wiadomości, wiedz o tym: nie jesteś szalony! Twoje uczucia są prawdziwe i prawdziwe.

czego nie powiedzieć: 5 unieważnianie oświadczeń

(Uwaga: Istnieje wiele sposobów na unieważnienie kogoś. Poniżej znajdują się przykłady bardziej powszechnych stwierdzeń unieważniających).

1. „Przynajmniej nie jest… „- albo – ” mogło być gorzej.”

cierpienie drugiego może wywołać silny dyskomfort dla tych, którzy są tego świadkami. Współczujący ludzie chcą to naprawić lub poprawić. Kiedy ktoś płacze, oferujemy chusteczkę do otarcia łez lub czuły sentyment w nadziei na uśmiech. Jeśli te wysiłki nie powiodą się, ante zostanie wzmocnione silniejszymi wysiłkami, aby przynieść ulgę.

podczas moich sesji terapeutycznych często słyszę historie o tym, jak zrozpaczeni czują się zupełnie samotni i niezrozumiani. Weźmy na przykład młodą klientkę, która opłakuje katastrofalne zakończenie swojego krótkotrwałego małżeństwa. Podzieliła się kilkoma przykładami tego, jak dobre intencje, współczujące dusze przedstawiały stwierdzenia, takie jak: „przynajmniej jesteś młody, ożenisz się ponownie.”Mogło być gorzej, przynajmniej nie miałaś z nim dzieci.”Próby pocieszenia sprawiały wrażenie, jakby jej przyjaciele i bliscy marginalizowali jej ból, niezależnie od ważności tych stwierdzeń. Nie potrzebowała perspektywy, ale empatii i zrozumienia.

2. „Przykro mi, że tak myślisz.”

jako eksperyment poproś kogoś, kogo znasz, aby uszczypnął ci rękę. Poinstruuj tę osobę, że bez względu na to, co robisz, jedyną odpowiedzią, jaką powinna ci dać, jest: „przykro mi, że tak się czujesz.”Niech cię uszczypną, aż zacznie boleć. Gdy ból wystarczająco Cię zirytuje, powiedz osobie: „AUĆ! To naprawdę boli!”Czekać na ich skryptową odpowiedź. Jak się czułeś? Czy twój ból zniknął po tym, jak się dowiedzieli, że było im przykro, że tak się czułeś? Oczywiście, że nie! Mówienie komuś ” przykro mi, że tak się czujesz „jest po prostu społecznie akceptowalnym sposobem powiedzenia:” nie obchodzi mnie, jak się czujesz, twoja rzeczywistość jest zła ” (lub gorzej: twoje doświadczenie jest głupie).

3. „Nie powinieneś się tak czuć.”

przesłanie „nie powinieneś czuć się w pewien sposób” przekazuje pogardę i wyższość. Komunikuje również, że doświadczenie emocjonalne danej osoby nie jest ważne. Prawda jest taka, że nie masz prawa decydować, jak dana osoba powinna lub nie powinna się czuć. Tylko oni to wiedzą! Zaprzeczanie perspektywy danej osoby może—i często tak jest-sprawić, że poczuje się ona szalona, niewidzialna i mała.

Ten przykład przypomina mi pacjentkę z ciężką depresją, która często narzekała podczas naszych sesji, że jej rodzice nie dbają o nią. Kiedy była zaniepokojona czymś, co stało się w szkole, jej rodzice powiedzieli jej, że nie powinna się tym przejmować. Kiedy była sfrustrowana tym, jak jej rodzice ją dyscyplinowali, powiedziano jej, że powinna się z tym pogodzić. Po rozpłakaniu się z powodu kłótni z przyjacielem zasugerowali, że powinna się rozchmurzyć i że jej przyjaciel prawdopodobnie chciał dobrze. Lista przykładów była długa.

4. „Nie myśl o tym, po prostu zajmij się tym.”

wyobraź sobie, że spędziłeś dużo czasu na treningu do maratonu. Ciężko pracowałeś, aby kondycjonować swoje ciało i masz pewność, że osiągnąłeś niezbędny poziom sprawności, aby w nim biegać. Zaledwie kilka dni przed maratonem nieszczęśliwy wypadek skutkuje złamaniem nogi. Smutek, złość, frustracja i deflacja mogą opisywać kilka uczuć związanych z sytuacją. Zakładając, że nie jesteś całkowicie nierozsądny, jest mało prawdopodobne, że powiesz sobie: „nie myśl o tym, po prostu zajmij się tym.”Masz złamaną nogę! Nie możesz biec maratonu ze złamaną nogą, prawda?

Jeśli chodzi o emocje, ludzie cały czas mówią sobie i innym, aby odrzucić uczucie i po prostu się nim zająć. Oczywiście, są sytuacje, w których musimy odłożyć nasze uczucia na bok, abyśmy mogli funkcjonować adaptacyjnie. Mam jednak na myśli czasy, kiedy uczucia są szkodliwie wypchane, odsuwane na bok i tłumione. Paradoksalnie zachęcanie do takich emocji prowadzi do jeszcze większego niepokoju psychicznego. Kiedy trywializujemy, minimalizujemy lub odrzucamy uczucia, nieuchronnie powodujemy wzrost emocji. Uwierz mi, te emocje znajdą sposób na wyrażenie. Pomyśl o bólach & bóle, biegunka, ataki paniki, emocjonalne jedzenie, narkotyki, alkohol itp.).

5. „Nie będę o tym dyskutował!”

wszyscy byliśmy ofiarą lub sprawcą jednego z najpotężniejszych niewerbalnych unieważnień: cichego traktowania. Wychodzenie z pokoju, ignorowanie rozmów telefonicznych/SMS-ów, przewracanie oczami. Chęć uniemożliwienia istnienia przeciwnego stanu emocjonalnego jest zrozumiała, zwłaszcza gdy się z nim nie zgadzamy. Ale musimy oprzeć się temu popędowi, bez względu na to, jak samolubni czujemy się w danej sytuacji. Pamiętaj, Walidacja nie oznacza, że zgadzamy się z subiektywną rzeczywistością innej osoby. Walidacja to zdolność pozwalająca na istnienie przestrzeni w stanie emocjonalnym innej osoby i może zaczynać się od bycia obecnym i słuchania.

Walidacja. Mówi, że cię słyszę. Widzę cię. Rozumiem. Zależy mi na twoich uczuciach. Jego znaczenie nie może być przeceniane.

• Uznaj, że Walidacja czyjegoś doświadczenia emocjonalnego niekoniecznie oznacza zgodę z nim lub że uważasz, że ma rację. Można komunikować, że czyjeś emocje są ważne bez lubienia emocji. * Pamiętaj, emocje różnią się od zachowań.
• unikaj obrony lub oferowania niechcianych porad. Jeśli jesteś celem emocji, spróbuj przyjąć odpowiedzialność za co najmniej niewielką część skargi. Jeśli masz pomysł, jak rozwiązać ich problem, zapytaj: „czy chcesz mojej pomocy z tym problemem?”Jeśli odpowiedź brzmi” nie”, skup się na słuchaniu.
• zrozumienie musi poprzedzać interwencję. Naprawdę słuchać kogoś oznacza próbować zrozumieć jego pozycję. Im głębiej zrozumiesz, skąd pochodzą,tym bardziej będziesz potwierdzał.
• odzwierciedlają to uczucie. „Widzę, że jesteś naprawdę zdenerwowany.”To musi być takie bolesne.”
• Podsumuj doświadczenie. „Całkowicie rozumiem, że jesteś zdenerwowany, ponieważ nie byłem na czas, co było niegrzeczne i nieodpowiedzialne.””To musi być tak bolesne, że to druzgocące doświadczyć takiej straty.”

gotowi być jeszcze lepsi w walidacji innych? Przeczytaj ten post na różnych poziomach walidacji.

Czytaj także: Toxic Positivity: The Dark Side of Positive Vibes aby dowiedzieć się, jak dobre intencje mogą nieumyślnie unieważnić kogoś przechodzącego przez trudny okres.