Fight Or Flight Response
opis
reakcje fizjologiczne
reakcja fight or flight wiąże się z aktywacją współczulnego układu nerwowego . Reakcja łańcuchowa wywołana przez reakcję walki lub ucieczki może skutkować następującymi efektami fizycznymi:
| układ ciała | efekt fizjologiczny | konsekwencja |
| serce | zwiększona częstość akcji serca rozszerzenie naczyń wieńcowych |
zwiększenie przepływu krwi zwiększona dostępność tlenu i energii do serca |
| krążenie | rozszerzenie naczyń krwionośnych obsługujących mięśnie zwężenie naczyń krwionośnych obsługujących trawienie |
zwiększona dostępność tlenu do mięśni szkieletowych krew przetaczana do mięśni szkieletowych i mózgu |
| płuca | rozszerzenie oskrzeli zwiększona częstość oddychania |
zwiększona dostępność tlenu we krwi |
| wątroba | zwiększona konwersja glikogenu do glukozy | zwiększona dostępność glukozy w mięśniach szkieletowych i komórkach mózgu |
| skóra | skóra staje się blada lub zaczerwieniona, gdy przepływ krwi jest zmniejszony | zwiększony przepływ krwi do mięśni i z dala od innych niż istotne części ciała, takich jak obwód |
| oczy | rozszerzenie źrenic | pozwala na więcej światło poprawiające ostrość widzenia w celu skanowania pobliskiego otoczenia |
reakcje psychologiczne
oprócz reakcji fizjologicznych istnieje również komponent psychologiczny do walki lub ucieczki. Automatyczne reakcje obejmują szybsze myślenie i uważne skupienie się na istotnych celach, takich jak źródło zagrożenia i potencjalne drogi ucieczki. Wtórne reakcje psychologiczne mogą obejmować oceny znaczenia reakcji organizmu. Na przykład pacjenci z zaburzeniami paniki często błędnie interpretują reakcje walki lub ucieczki jako oznaki zbliżającej się katastrofy („mam atak serca”,”jeśli to się utrzyma, oszaleję”).
History of the fight or flight response
odpowiedź na walkę lub lot została pierwotnie opisana przez amerykańskiego fizjologa Waltera Bradforda Cannona w książce bodily changes in pain, hunger, fear and rage (1915). Zauważył, że kiedy zwierzęta były zagrożone, na przykład przez wystawienie na działanie drapieżnika, ich ciała uwalniały hormon adrenalinę / epinefrynę, co prowadziłoby do szeregu zmian w ciele, w tym zwiększonego tętna i oddychania. Konsekwencją tych zmian jest wzrost przepływu tlenu i energii do mięśni. Interpretacja tych danych przez Canona polegała na tym, że istniały funkcje awaryjne tych zmian. Zauważył, że zdarzały się one automatycznie i pełniły funkcję pomocy zwierzęciu w przetrwaniu zagrażających sytuacji, przygotowując ciało do walki lub biegania.
bardziej nowoczesne zrozumienie reakcji walki lub ucieczki znajduje odzwierciedlenie w pracy Schauera& Elberta (2010). Ich bardziej rozbudowany model fizjologicznych / psychologicznych / behawioralnych reakcji na zagrożenie jest określany jako „kaskada obronna”. Opisują one szereg etapów, przez które mogą przejść osoby narażone na zagrożenie lub traumę, w tym: zamrożenie, lot, walka, strach, flaga, i słaby.
Dlaczego odpowiedź na walkę lub lot jest ważna
reakcje fizjologiczne związane z walką lub lotem mogą odgrywać kluczową rolę w przetrwaniu prawdziwie zagrażających sytuacji. Jednak wielu pacjentów cierpiących na zaburzenia lękowe lub inne warunki mogą mieć systemy zagrożenia, które stały się nadmiernie aktywne lub które nie są wystarczająco zrównoważone przez aktywność w przywspółczulnym układzie nerwowym.
praktycznie wielu pacjentów, którzy cierpią z powodu lęku, skorzysta z głębszego zrozumienia reakcji walki lub ucieczki. Na przykład pacjenci z atakami paniki lub zaburzeniami paniki często błędnie interpretują oznaki ciała związane z walką lub lotem jako oznaki zbliżającej się katastrofy, a zrozumienie reakcji walki lub lotu jest zatem pomocną techniką „dekatastrofizacji”. Podobnie pacjenci z zespołem stresu pourazowego (PTSD) mogą pomylić zwiększone fizjologiczne pobudzenie jako wskaźnik, że istnieje rzeczywiste zagrożenie: lepsze zrozumienie reakcji na walkę lub lot może pomóc im poczuć się bezpieczniej oraz wdrożyć strategie relaksacyjne i uziemiające.
Leave a Reply