gruźlica (TB) jest jedną z najstarszych znanych chorób i pochłonęła więcej ofiar niż jakakolwiek inna obecnie, około jedna trzecia populacji świata jest zarażona gruźlicą. W 2003 r.w Kanadzie odnotowano 1379 przypadków nowej, czynnej i nawrotowej gruźlicy. Gruźlica jest spowodowana przez Mycobacterium tuberculosis. Tylko 10 procent zakażonych osób rozwinie aktywną gruźlicę. Gruźlica płuc może być rozprzestrzeniana przez osobę zakaźną poprzez aerozolizację kropelek podczas kaszlu, mówienia, plucia, kichania lub śpiewu. Objawy gruźlicy płuc to kaszel z lub bez produkcji plwociny trwający co najmniej trzy tygodnie, ból w klatce piersiowej, krwioplucie, gorączka, nocne poty, utrata masy ciała, brak apetytu, dreszcze i osłabienie. Gruźlica pozapłucna na ogół nie jest związana z rozprzestrzenianiem się osoby na osobę. Typowe miejsca obejmują gardło, węzły chłonne, brzuch, jelita, długie kości nóg, kręgosłup, nerki, pęcherz, skórę, oczy i opon mózgowych. Czynniki ryzyka zakażenia i choroby gruźlicy obejmują bliski kontakt z aktywnym przypadkiem gruźlicy płuc, zakażenie HIV lub AIDS, nieaktywną chorobę, która nie jest odpowiednio leczona, niski dochód, podstawowy stan zdrowia, bezdomność, alkoholizm, zażywanie narkotyków w zastrzykach, pochodzenie Aborygenów lub zawód w opiece zdrowotnej. Ryzyko obejmuje podróż lub pobyt na obszarze endemicznym lub pracę lub pobyt w zakładzie poprawczym, schronieniu, domu mieszkalnym, zakładzie mieszkalnym, szpitalu lub zakładzie opieki długoterminowej. Pielęgniarki muszą opowiadać się za szybką diagnozą i izolacją podejrzanych i potwierdzonych przypadków gruźlicy. Wiedza, kiedy wprowadzić takie środki, jak izolacja w pomieszczeniu podciśnienia, używanie masek respiratora i ograniczanie kontaktów interpersonalnych, jest niezbędna do opieki pielęgniarskiej nad pacjentami z gruźlicą. Ponadto należy zrozumieć rolę Departamentu Zdrowia Publicznego; na przykład wszystkie jurysdykcje ustanowiły wymogi dotyczące zgłaszania nowych pozytywnych testów skórnych na gruźlicę do zdrowia publicznego.