Het spreekt vanzelf, voor degenen die de taal spreken die een idioom gebruikt wordt om een gevoel, ding of situatie te vervangen, te benadrukken of beter uit te leggen dan andere woorden. Voor degenen die de taal niet spreken, het idioom is geschreven in ze kunnen blijken bijzonder lastig te interpreteren en te leren hoe om correct te gebruiken. Ze veranderen van land naar land en cultuur naar cultuur en hebben zeer specifieke betekenissen.

Algemene Voorbeelden van Uitdrukkingen

• Buiten de bleke
• het Regent katten en honden
• Dood als een pier
• Over de lijn
• Beetje het stof
• Mijn handen vol
• De wereld is mijn oyster
• Je leest mijn gedachten
• een been Breken
• Cap nap
• omhoog te Duwen madeliefjes
• de Methode om mijn waanzin
• Door de huid van haar tanden
• Gaf me een been omhoog
• In dezelfde boot

Eufemisme of Idioom?

hoewel ze in het begin hetzelfde lijken, is er een verschil. Eufemismen worden gebruikt wanneer de echte woorden de vervanging ervan te hard of ongeschikt voor de situatie zijn. Een idioom kan op elk moment worden gebruikt. Sommige idiomen zijn eufemismen, maar niet allemaal. Niet alle idiomen worden gebruikt om te voorkomen dat ze ergens worden verstoord of beledigd, en dat is waar het verschil ligt. Zinnen als” pushing up margrieten “en” bit the dust “vermijden het gebruik van woorden als” sterven “of” dood”, maar ze zijn hard en dus niet eufemismen.

doel van idiomen

schrijvers gebruiken idiomen om ideeën op nieuwe of symbolische manieren over te brengen die gesproken of geschreven taal verlevendigen. Wanneer schrijvers idiomen gebruiken in dialoog zijn ze er meestal om iemands leeftijd, culturele achtergrond of geloofssysteem aan te geven. Zoals het geval is met eufemismen, werken ze soms beter dan anderen. Het is heel gemakkelijk om in het rijk van het cliché te vallen als men een zin gebruikt die “in de grond is gelopen”.

voorbeelden van idiomen in literatuur

Voorbeeld # 1 William Shakespeare

Het is niet verwonderlijk dat Shakespeare de bron is van een aantal van de meest populaire idiomen in het hedendaagse Engels. Het was te danken aan zijn creativiteit, zijn bereidheid om met taal te spelen en de Algemene blijvende kwaliteit van zijn werken dat deze zinnen zo wijdverspreid zijn geworden als ze zijn.

Neem bijvoorbeeld de zin “draag mijn hart op mijn mouw”. Dit komt uit Othello, met name het gedeelte van het gedicht waarin Iago beschrijft hoe kwetsbaar hij zou worden als hij zijn ware haat tegen Othello onthulde. Vandaag zouden we zeggen dat ze” hun hart op hun mouw dragen ” aan iemand die hun ware emoties niet verbergt. Dit is natuurlijk geen letterlijke uitspraak, maar de betekenis ervan is zo duidelijk voor de Engelstalige spreker als ware het.

een ander voorbeeld komt uit Henry IV, Deel I. In dit stuk, terwijl hij klaagt over poëzie, zegt het personage Hotspur dat “that would set my teeth nothing an edge, nothing so much as mincing poetry”. Deze meer gecompliceerde zin is neergezet op “zet mijn tanden op de rand,” een zeer toepasselijke en relateerbare manier om te zeggen dat iets duwt iemands geduld, ergert je geest of brengt algemeen ongemak.

Voorbeeld #2 “Mad as a hatter”

de bron van dit idioom wordt vaak aangezien als een uitvinding Lewis Carrol in zijn Nov Alice ‘ s Adventures in Wonderland, maar de uitdrukking “mad as a hatter” heeft een eerdere oorsprong. Het komt van een levensechte ziekte, kwikvergiftiging, die hoedenmakers overkwam. Het werd gebruikt in het proces van het instellen van vilt hoeden en overuren blootstelling veranderd iemands gedachten.

Voorbeeld #3 “Love is blind”

deze zin komt uit Chaucers The Canterbury Tales. Het is een goed gebruikte en geliefde Lijn in geschreven en gesproken taal. Zo geliefd in feite dat het algemeen wordt beschouwd als een cliché. In Chaucer is de volledige regel “want de liefde is de hele dag blind, en mag niet zien”. Het wordt vandaag gebruikt om de effecten te beschrijven die liefde heeft om ons te verblinden van de waarheid over degenen waar we om geven.

Voorbeeld #4 “Extend an olive branch”

Deze regel gaat helemaal terug naar de Griekse mythologie, specifiek naar de mythe dat Athena een tak van een olijfboom aan de Atheners schonk. Het wordt ook aangehaald als zijn oorsprong in de Bijbel met het verhaal van Noach. In het verhaal kwam een duif naar Noach met een olijftak om aan te geven wanneer de overstromingen voorbij waren. De zin wordt nu gebruikt als een manier om te suggereren dat vrede wordt gemaakt of een argument wordt beëindigd. Vaak gaat het gepaard met een groter gebaar van goede wil.